Heimilisritið - 01.10.1949, Blaðsíða 37

orðura við hann. Það le'it lit fyr-
ir að hann hefði spurt hana ein-
hvers, en hún hristi höfuðið og
gekk út.
Eg sat aleinn við borðið mitt,
og þar sem ég hafði ekkert ann-
að skemmtilegra til þess að
að drepa tímann með, tók ég að
hlusta á það sem sagt var í kring-
um mig. Tveir karlmenn, ei sátu
fyrir aftan mig, töluðust \úð, all-
háurn rómi.
„Hún er „köld“, finnst mér“,
sagði annar þeirra. „Að hugsa
sér, að hún skuli láta sjá sig hér,
þar sem hún hlýtur að vita, að'
annar hver maður þekkir hana“.
„Hún er náttúrlega frelsinu
fegin“.
„Já, en livers vegna er hún þá
svona niðurbeygð? Hvers vegna
fer hún ekki til baðstrandar
Suður-Frakklands og glevmir
öllu saman? Lastu frásagnirnar
um yfirheyrzlurnar?“
„Já, hvert einasta orð. Ég
hef alltaf álitið, að hún væri
sek“.
„Eg líka“, samsinnti hinn.
„Eini agnúinn er bara sá, að til-
efnið virðist ekki hafa verið fyr-
ir hendi. Holden var máske for-
fallinn drykkjumaður, en ég
held að hann hafi ekki vanrækt
eiginkonu sína, eð'a verið henni
vondur. Þau sáust oft saman á
almannafæri, og ákærandinn gat
ekki bendlað nokkurn karlmann
við frú Holden. Hún er jafn
„köld“ og hún er falleg“.
Eg sat sérstaklega lengi yfir
morgunverðinum mínum þenn-
an dag, og um leið og ég sá Louis
fara inn í skrifstofuna sína, elti
ég hann.
„Louis“, sagði ég. „Mig lang-
aði til þess að tala dálítið við
yður um frú Vallency“.
„Hvað er það sem yður langar
til þess að vita, Lyson majór?“
„Það' er tvennt, sem ég ekki
skil“, játaði ég. „Það fyrra er:
Hvers vegna hún heldur sig
svona oft hérna, þar sem svo
margir þekkja hana? Það síðara
er: Hvers vegna var hún ákærð?
Ég var í Egyptalandi, þegar
málið var tekið fyrir, eins og þér
vitið, og þess vegna veit ég afar
lítið um þetta“.
LOUIS SAT með kaffibolla
fyrir framan sig; hann hrærði
vandlega í honum. Því næst
sagð'i hann:
„Þegar þeir ákærðu hana, var
það víst sökum þess, að' þeir
gátu ekki komið auga á neinn
annan, er hægt var að kasta
grun á. Holden, sem var list-
málari, hafði ekki sem bezt orð
á sér og hafði lent í mörgum leið-
inlegum ævintýrum með stúlk-
um þeim, er unnu hjá honum
sem fyrirmyndir. En það var
tæplega nógu veigamikil ástæða
HEIMILISRITIÐ
35