Heimilisritið - 01.10.1949, Blaðsíða 17

Heimilisritið - 01.10.1949, Blaðsíða 17
„nú blygðast ég mín sannarlega fyrir þig“. „Við verðum að eignast snot- urt einbýlishús, Páll, þangað sem Lilla getur boðið kunningj- um sínum heim, þegar hana langar til, og þar sem umhverfið hæfir henni betur“. Nokkrum dögum síðar kom Lilla þjótandi heim. „Hvað er þetta með Tellers-húsið? Ég heyri að við éigum að flytja þangað“. „Það er líka rétt“, sagði Anna glaðlega. En þegar Páll stóð í dyrum nýja hússins og sá öll nýju hús- gögnin, kunni hann ekki al- menni’ega við sig. ..TTér er allt of fínt fyrir fátækan kennara“, sagði hann. „Ekkert í heiminum er of fínt fyrir þig“, sagði Anna og kyssti hann. Hann endurgalt kossinn og horfði djúpt í augu hennar. Það var eins og hann leitaði þar ein- hvers, sem hann saknaði. . .. Dag nokkurn kom Páll inn í verzlunina og skýrði frá því, að nú hefði hann aftur fengið launa- hækkun. Gætu þau nú ekki kom- izt af án verzlunarinnar í Höst- erby? „Það er óhugsandi“, sagði Anna, sem var að festa hnapp á einn kjólinn. „T fyrsta lagi þurf- um við að borga af húsinu og húsgögnunúm, og í öðru lagi þarftu að' fá þér nýjan frakka“. „Eg vil heldur vera án þess alls en þín, Anna“, sagði hann hógværlega. Hún brosti. ,,Þú þarft hvorugs að vera án, elskan mín“, sagði hún. Lilla ætlaði að halda veizlu. Það var Anna, sem hvatti hana til þess. Telpan vildi helzt hliðra sér hjá því, en Anna sagði, að nú, þegar þau hefðu eignazt svona skemmtilegt heimili, þá yrði Lilla að bjóða kunningjum sinum heim. Að lokum lét Lilla að vilja hennar, og veizlan var bæði fín og dýr. Eftir veizluna togaðist varla orð úr LiUu, og Anna varð fyrir sárum vonbrigð- um. OG SVO VAR það dag einn, að ungur maður snaraðist inn í verzlunina. Hann var hár og vel búinn, og augu hans voru grá og greindarleg. Það kom Ijóst fram af því, sem hann sagði, að hann þekkti vel til verzlunarinnar, og nú kom hann með tillögu. Hvað segði hún um, að þau opnuðu sameiginlega verzlanir í ýmsum bæjum? Hann var sannfærður um, að það yrði mjög gróðavæn- legt. Hún átti að sjá um inn- kaupin, en hann skyldi taka að sér bókhaldið og ráða verzTunar- stjóra og afgreiðslufólk. Hann HEIMILISRITIÐ 15
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.