Heimilisritið - 01.03.1951, Blaðsíða 40

Heimilisritið - 01.03.1951, Blaðsíða 40
Hugh Bartöri sagði nokkur orð í róandi tón, og raddimar hurfu út í buskann. Lettie skildi að Hugh væri að fylgja gesti sín- um til c|yra, og hún gat ekki hamið forvitni sína, en stóð upp til þess að sjá hver gesturinn væri. Hún sá bara að hann var hár og kraftalegur og með rauð- leitt andlit og grátt hár. Þegar Hugh Barton kom inn aftur, gat hann auðveldlega séð á andlitssvip hennar, að hún hafði heyrt eitthvað af samtal- inu. „Þetta var einn vina minna, Jack Chambers, sýslumaðurinn héma í héraðinu.“ „Já, ég gat ekki komizt hjá að heyra, að hann varaði yður við einhverjum glæpamönnum!“ „Svona, svona ... Glæpamönn- um er nú ef til vill fullmikið sagt ... þótt þessir tveir náung- ar hafi verið nokkra mánuði í steininum fyrir uppþot og ó- eirðir ...“ „Voruð það þér, sem fenguð mennina handtekna?“ „Já ...!“ „Og nú hafa þeir hótað að hefna sín!“ hrópaði Lettie ótta- slegin. „Já, þeir hafa í hyggju að brenna kofann ofan af mér! Þeir hafa heitið því, að mér skuli verða velgt ...“ „Ó, nei!“ hvíslaði Lettie löm- uð af skelfingu. „Það er hræði- legt ... Þér eigið það á hættu að allt springi í loft upp ... Dynamitið ...“ „Já, alveg rétt ... Dynamitið ... því hafði ég gleymt!“ „Þetta er vissulega hræðilegt! Hugsið aðeins um hættuna, sem þér leggið yður í! Hættu, sem U Lettie þagnaði í miðri setn- ingu við að koma auga á það tillit, sem Hugh sendi henni. „Æ, afsakið!“ tautaði hún. „Ég haga mér víst heimsku- lega!“ „Nei, þér gefið aðeins tilfinn- ingum yðar lausan tauminn!“ sagði Hugh og gekk einu skrefi nær. „Tilfinningum?11 stamaði Let- tie. „Já, tilfinningum yðar til við- skiptavinar yðar, auðvitað!11 svaraði Hugh. „Viðskiptavinar, hvers velferð þér berið fyrir brjósti, og sem hættir ofurlítið á að verða sprengdur í loft upp með dynamiti.11 „Þér viðurkennið þá sjálfur, að það sé hætta á ferðum?“ „Hættan er alltaf fyrir hendi! Ef óþokkarnir koma í nótt, þá er jú möguleiki á því, að þeim heppnist að eyðileggja húsið ... en í mig ná þeir ekki ... Ég verð hérna nefnilega ekki. Og ráðskonan mín hefur frí frá því 38 HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.