Heimilisritið - 01.03.1951, Blaðsíða 58

/oan steyfti sér aftnr út í brimgarSinn og dró stúlkuna
hálfmeðvitundarlausa u-pp á ströndina.
Regnið streynitli yfir þær frá blöðum
trjánna, scm þær Jágu undir, og mosa-
vaxinn jarðvcgurinn varð votari og vot-
ari. Ástandið var algjörlega óþolandi.
Storminn lægði jafnskyndilcga og
liann liafði skollið á. Sólin kom aftur
í ljós, og bráðlega fylltist frumskógur-
inn volgri gufu, scm næstum var eins
þctt og Lundúnaþokan og mcttuð lykt
fúinna laufblaða.
„Við skulum reyna að finna leið nið-
ur að sjó cða á eittlwað bersvæði, þar
sem við getum þurrkað fötin okkar“,
sagði Joan, sem nú liafði áttað sig. Hún
reis á fætur mcð nokkrtim crfiðismun-
um.
Það var hægara sagt cn gcrt að kom-
ast áfram, því að trén voru mjög þétt
og andrúmsloftið var mettað þoku, sem
var eins og maður væri í gufubaði, svo
að þær gátu ckki scð ncma nokkur
skrcf frani fyrir sig. Votur jarðvegur-
inn virtist þakinn ncti af vafningsviði,
scm flæktist um fætur þeirra við livert
fótmál, svo að mjög crfitt var að kom-
ast áfram.
56
HEIMILISRITIÐ