Heimilisritið - 01.06.1951, Blaðsíða 37

Heimilisritið - 01.06.1951, Blaðsíða 37
var Ijóst að þetta var fyrsta flokks ævintýri til þess að segja félögunum í skrifstofunni frá. Kaffið var ákaflega heitt, sterkt og svart — algerlega austur- lenzkt. Og meira að segja sígar- etturnar, seni sá gamli bauð honum, ilmuð'u af dulmögnum; hann saug reykinn að sér með velþóknun, — hann var svo full- komlega í samræmi við þessa litlu, undarlegu búð með hinum birtudaufa olíulampa í loftinu, hinum mörgu litríku ábreiðum og hinum haganlega útflúruðu bronzmunum. Honum fannst sem hann hefði aldrei smakkað neitt svipað, — þangað til hon- um varð litið á munnstykkið, og uppgötvaði að þetta var ná- kvæmlega sama tegundin og hann reykti dags daglega heima í London. Þar með rauk lieil- mikill ævintýraljómi út í veður og vind! SAMTALIÐ gekk ákaflega erfiðlega, þar sem knnátta gamla Arabans í enskri tungu var fjarskalega tilkomulítil, og hugmyndir Leslies um arabisku voru raunalega óbjörgulegar. En Leslie skildist þó smátt og smátt, að sá gamli hefði í hyggju að gefa honum gjöf í þakklæt- isskyni fyrir afrek hans. Hann stóð upp og hvarf á balc við teppi, en á meðan velti Leslie því fyrir sér, livers konar gjöf honum myndi hlotnast — ef til vill teppi, kannske einhver bronzhlutur. Það hlyti að minnsta kosti að verða ánægju- legt að geta sýnt samferðafólk- inu hann við borðið um kvöldið. En það varð dálítið allt ann- að. Sá ganili kom aftur og lagði tvo leðurpunga á borðið. í þeim stærri sagði hann að væri gull- hnullungur. . Leslie lyfti honum upp og fannst hann vera ótrúlega þung- ur eftir stærð. I hinum, hélt sá gamli áfram, var töfragripur — feikilega dýr- mætur og óviðjafnanlegur töfra- gripur — því að sá maður, sem átti hann, gat unnið ástir hverr- ar þeirrar konu, sem liann girnt- ist. Jafnvel hin auðugasta og fegursta kona í veröldinni myndi gefa honum hjarta sitt, bara ef hún sæi töfragripinn i eitt einasta skipti. Og ekkert gat þaðan í frá varpað skugga á ást hennar. Gamii maðurinn brosti um leið og hann bætti við: „Ég læt yður sjálfan velja, því að ég veit ekki hvort þér metið meira: gull eða ást. Sjálf- ur hef ég notið hvors tveggja um dagana!“ LESLLE hikaði við. Gull eða ást? HEIMILISRITIÐ 35
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.