Heimilisritið - 01.06.1951, Qupperneq 39

Heimilisritið - 01.06.1951, Qupperneq 39
Leslie fann Daphne í hinum venjulega aðdáendahópi sínum. LESLIE ruddi sér ótrauðlega braut; hann vissi, að hann hafði litla leðurpunginn í brjóstvasan- um, og við það óx honum ás- megin. Hingað til hafði hann alltaf verið hálf ragur, þegar hann nálgaðist hana; Daphne var svo fögur, og hún var jú dóttir húsbóndans-------! I dag var þetta allt öðru vísi. Hann var þrunginn sjálfstrausti! Hann þurfti aðeins að sýna henni töfragripinn, og þá yrði það hún, er myndi biðja hans. Og hann hafð'i í hyggju að sýna henni gripinn eins fljótt og mögulegt væri. „Þér dansið þennan dans lík- lega við mig, ungfrú Daphne?“ Þetta hljómaði fremur sem skip- itn en spurning. Hann tók hik- laust undir arm henni og dró hana með sér út á gólfið, áður en henni gafst tóm til að svara, og áður en ungi maðurinn, sem stóð við hliðina á henni, gat komið alvarlegum athugasemd- um að. Hann fékk að'eins tæki- færi til þess að segja, að honum þætti það leitt, en ungfrú Daphne hefði lofað . . . ! Leslie brosti vingjarnlega til hans. Vesalingurinn — hann átti víst engan töfragrip. I fram- tíðinni myndi hann verða að láta sér nægja að dást að Daphne úr hæfilegri fjarlægð — alveg eins og Leslie sjálfur hafði gert hingað til —! „Mér virðist svo sem þér sé- uð full frakkir!“ sagði Daphne og leit undrandi á hann. Allt til þessa hafði hann verið yfir sig kurteis og hræddur við að skap- rauna öðrum eða vera öðrum til fyrirstöðu. „Finnst yður það!“ svaraði Leslie kæruleysislega. „Tja, ég veit annars ekki! Hvers vegna skjdduð þér vera að' eyða tím- anum með þessum náungum, þeir meina hvort sem er ekkert með því —“ „Gjörið þér það!“ Hann hikaði stundarkorn með að svara. Kjarkurinn var að bila, en hann minntist þá allt í einu hins nýunna sjálfstrausts síns. „Hér er heitt. Við skulum fara út á þilfarið“. Daphne varð sér til mikillar skelfingar ljóst, að hann leitaði yfirleitt ekki álits hennar. Hing- að' til hafði hann gætt þess vand- lega að kynna sér skoðanir hennar um hvað eina, og farið nákvæmlega eftir þeim. Nú ýtti hann henni tafarlaust á undan sér upp stigann. „Já, en ég vil miklu heldur dansa“. „Þér skuluð sannarlega fá að dansa, á eftir!“ Hann leiddi hana HEIMILISRITIÐ 37
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68

x

Heimilisritið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.