Heimilisritið - 01.07.1951, Page 4

Uppsögn
„Sagðirðu ekki, að bótelið vceri
í skógarrjóðri! Ö, mikið hlakka
ég tur
MORGUNN í maí.
Hann leit á úrið um leið og
hann opnaði skrifstofudyrnar:
nákvæmlega 10! Og enn sem
fyrr fann hann þennan ljúfa titr-
ing undir brjóstinu vinstra meg-
in, stolt hins stundvísa. En hann
hafði ekki notið sælunnar til
hálfs þegar nasir hans tóku ó-
sjálfrátt að þenjast og lyktskynj-
unin bar boðin til heilans:
Vindlalykt. Það varð bylting í
taugakerfinu. Vindlalykt á
morgnana þýddi að forstjórinn
var í æstu skapi, eitthvert óhapp
Smásaga
eftir
ÁSA í BÆ
hafði gerzt. Og svo var líka lok-
að hjá forstjóranum, þetta lilaut
að vera alvarlegt. Hann læddist
hljóðlega að borðinu sínu með
þá ósk brennandi í huga að lmrð-
inni yrði nú ekki svipt uppá gátt
á meðan hann læddist. Það
tókst. Hann settist en þorði ekki
að stynja, dró sjálfblekunginn
úr brjóstvasanum, tók af hon-
um lokið og prófaði hann á þerri-
blaðinu. Höndin skalf. Hann
reyndi að velta því fyrir sér
hvað hann hafði verið að vinna
síðustu daga, í von um að geta
uppgötvað glappaskotið', villuna,
hneykslið. En hann gat ekki
hugsað, vindlalyktin sveif í
kringum liann eins og gerninga-
þoka og truflaði öll skilningar-
vit.
Snögglega opnaðist hurð.
2
HEIMILISRITIÐ