Heimilisritið - 01.10.1951, Blaðsíða 26

fram fyrir, stanzaði hún dálítið
við og' hallaði sér hálfsvimandi
upp að þilinu. Hún gat ekki
fengið alla reitina í myndinni af
Ken Prescott til þess að falla
saman, hvern að öðrum!
Hún rankaði við sér. Hvað
kom hann henni líka við? Hún
hafði ráðið sig hingað að spítal-
anum með alveg ákveðið mark-
mið í huga. Hún hafði fram-
kvæmt fyrirætlanir sínar .. . af-
ganginn varð Lieberburg að sjá
um! Einasta takmark hennar
var aðeins að sjá föður sinn end-
urvinna sitt gamla sjálfstraust!
Og svo auðvitað að Fav fengi
heilsuna á ný!
Það, að Fay hafði versnað
aftur. hálftíma eftir að Lettie
hafði fullvissað Ken Prescott um
að barnið væri úr allri hættu,
var aðeins einn þeirra steina, sem
læknavísindin verða að sætta
sig við að hin blindu örlög varpi
í götu þeirra. Prófessorinn hafði
reyndar vitað það fyrirfram, að
um afturkast gat verið að ræða,
en það bar svo brátt og heiftar-
lega að, að þau furðaði öll á því.
Lettie tók að sér að hafa uppi
á Ken Prescot og tilkynna hon-
um breytinguna. Hann hafði yf-
irgefið skrifstofurnar, en henni
heppnaðist að finna hann, og tíu
mínútum eftir að hún hafði tal-
að við hann í símanum, heyrði
hún að hann gekk eirðarlaust
um gólf úti á ganginum.
Það leið ein nótt og einn dag-
ur ... og' ein nótt enn .. . og
oft, og margoft, heyrði Lettie
fótatak lians frammi á gangin-
um, þar sem hann gekk hvíldar-
laust um gólf. Ef um hans eigið
barn hefði verið að ræða, þá
hefði Lettie betur getað skilið
áhyggjur hans og kvíða. En
þessi fórnfúsa ást gagnvart ó-
skyldu barni var í svo undar-
legri mótsetningu við þá hár-
hvössu hörku, sem hann hafði
alltaf fylgt bæði til orðs og æðis.
Lettie unni sér ekki margra
stunda hvíldar meðan baráttan
stóð yfir. Dökku baugarnir
kringum augun báru löngum
vökunóttum þögult vitni, og
hinar djúpu hrukkur í kringum
munnvikin sýndu mörg kvíð-
vænleg augnablik. Það voru
reyndar aðrar hjúkrunarkonur
til að leysa hana af, en Lettie
vék samt sem áður ekki frá beði
barnsins. Hún óttaðist að Fay
myndi vakna og spyrja um hana
án þess að finna hana hjá sér.
Þetta var óhófleg skyldurækni,
sem hin heilbrigða skynsemi
hennar hafði annars alltaf hindr-
að hana í að láta undan.
LOKSTNS, að morgni þriðja
dagsins, voru sóttbrigðin yfir-
staðin, og læknirinn gaf Lettie
leyfi til þess að fara inn til Ken
24
HEIMILISRITIÐ