Heimilisritið - 01.10.1951, Blaðsíða 38

roðna og líta undan, og ég var
sannfærður um, að henni fannst
höfuðsmaðurinn fullkomlega ó-
þolandi.
„Eruð þér að yfirgefa Egypta-
land?“ spurði hann konuna.
Hún kinkaði kolli.
„Og maðurinn yðar? Hvar er
hann staddur?“
I stað þess að svara leit hún
til mín, og ég sneri mér að höf-
uðsmanninum.
„Þér hljótið að sjá, að frúin
kærir sig ekkert um að svara
spurningu yðar“, sagði ég hátt
og hvessti augun á hann
Hann hló yfirlætislega:
„Er þessi drengur hér til að
gæta yðar?“
„Hann er elskhugi minn“,
svaraði hún.
Ég stokkroðnaði, presturinn
varð vandræðalegur og höfuðs-
maðurinn skellihló. Þau litu öll
til mín, Frakkinn með vanþókn-
un, konan fagra blíðlega og
presturinn eins og hann væri að
skjóta máli sínu til þess litla af
siðsemi, sem eftir væri. Sjálfur
hafði ég misst málið og þarfn-
aðist sopa af koníaki til að jafna
mig.
„Komdu og setztu hérna hjá
mér“, sagði hún, „nú er ekki á-
stæða til að halfla þessum leik-
araskap áfram, vinur minn“.
Hálfvegis utan við mig hlýddi
ég skipun hennar, og hún hall-
aði höfðinu upp að öxl minni og
lokaði augunum brosandi. Ég
gat naumast dregið andann, en
hún greip höndina á mér og
þrýsti í sinni.
Franski höfuðsmaðurinn stóð
upp, yppti gremjulega öxlum og
gekk út úr klefanum, og skömmu
síðar fór presturinn sömuleiðis.
Nú var ég sannfærður um, að'
hún mundi setjast upp, klappa
mér á vangann og segja vin-
gjarnlega: „Jæja, mér tókst þá
að losna við hann“, en mér til
mikillar undrunar, andvarpaði
hún, lagaði betur um sig og sofn-
aði.
Þegar við konmm til Port
Said, var ég farinn að elska hana
meira en lífið í brjósti mínu.
A leiðinni til gistihússins var
ég eins og ölvaður. Þetta var
einmitt það, sem mig hafði
dreymt um, hið framandi líf á
götunum, fjarlæg og dularfull
hljómlist, sífellt glamur í fötum
vatnsberanna, hófatök hestanna
á steinlögð'um götum og hin
fagra kona við hlið mér í bíln-
um.
Hún hafði snúið sér við, og
horfði nú á mig. Þegar ég leit á
hana fór titringur um mig allan.
Hún kyssti mig--------
Þetta var óskiljanlegt, á einu
andartaki hafði ég gle'ymt hlut-
verki mínu sem heimsmaður og
fréttaritari.
36
HEIMILISRITIÐ