Heimilisritið - 01.10.1951, Page 36

ur á Continental Savoy virtist
vera í fylgd með fallegri vinkonu
— hver einasti gestur nema ég
einn. —
Sem sagt, ég var átakanlega
einmana og lcomst áþreifanlega
að raun um, að ekkert er róman-
tískt í lífi þess manns, sem er
einn.
Hún var líka ein, og einmitt
það hreif mig. Hún var falleg,
og hún var ein. I mínnm aug-
um var hún nánast gömul —
hún hlýtur að hafa verið um
þrítugt — en ég var reiðubúinn
til að umbera aldur hennar, ef
hún aðeins umbæri minn. Hún
bjó í sama gistihúsi, og ég komst
fljótlega að því, að hún var gift.
Hún talaði enskuna með útlend-
um hreim, og mér var ekki Ijóst,
hvernig ég ætti að' haga mér í
návist hennar.
Eftir því sem tíminn leið varð
ég eirðarlausari og órólegri. Ef
ég átti að halda ferð minni á-
fram til Aþenu, samkvæmt
ferðaáætluninni, þá mátti ég
ekki dvelja öllu lengur í Egypta-
landi.
Eina vonin mín var sú, að
hún væri einnig farin að veita
mér athygli. Oft varð ég var við
að hún horfði á mig, alvarleg
og hugsandi á svip, og við slík
tækifæri lenti allt í handaskol-
um fyrir mér.
Hún ein ríkti algerlega í huga
mínum, og ég skemmti mér við
að' búa til hin viltustu ævintýri,
sem því miður studdust ekki við
neinn raunveruleika.
Svo skeði það eitt kvöld —
ég roðna af skömm í hvert sinn
er ég hugsa til þess — að við
urðum samferða í lyftunni.
Nú eða aldrei varð það að ske.
Á hæðinni, þar sem hún bjó,
fór ég líka út og skalf allur frá
hvirfli til ilja.
Lyftumað'urinn reyndi að
koma mér í skilning um, að ég
væri ekki enn kominn alla leið,
og ég hefði getað myrt þennan
bjálfa með köldu blóði.
Ótal sinnum hafði ég rifjað
upp í huganum, hvað ég skyldi
segja við hana, en nú, þegar
tækifærið var komið, stóð allt í
mér og ég gat ekkert hugsað.
„Það' var Ijóta kálið, sem við
fengum með hádegisverðinum“,
stamaði ég loks, en dauðsá eftir
þessari aulalegu athugasemd á
sömu stundu.
„Kál?“ endurtók hún undr-
andi. „Eg varð nú ekki vör við
neitt kál á borðum“.
„Nei, það var víst lieldur
ekki“, svaraði ég og brosti sauðs-
lega. Eg var eldrauður í framan
og vissi ekki, hvernig ég skyldi
bjarga mér úr þessum ógöngum.
Hún brosti, og nú vorum við
komin að herbergisdyrum henn-
ar. Samkvæmt því sem ég hafði
3*
HEIMILISRITIÐ