Heimilisritið - 01.10.1951, Qupperneq 43

hamingjusöm og óánægð, en
loks öð'laðist ég skilning. Það var
gjöf frá guði, og kvöldið í Port
Said ákvað ég að varðveita hana,
og gefa yður hana líka, svo að
þér skylduð aldrei gleyma mér,
hvað sem fyrir yður bæri í líf-
inu, hversu mörgum konum sem
þér kynntust og hversu mörg
stríð sem þér kynnuð að heyja
og . ..“
Um ieið og ég sá börnin min
koma, kom hún líka auga á
mann sinn, og við stóðum bæði
samtímis á fætur. En ég beið
þess að hún lyki máli sínu.
Hún tók fast í hönd mína og
brosti: „Það er fegurð þess alls,
sem hefði getað orðið“, sagði
hún.
ENDIR

SKRÍTLUK
— / hjónabandi mínn er margt líkt
með venjulegu þjóðfélagsríki. Konan
mín er fjármálaráðhcrrann, tengda-
mamma hefur innanrikismálin og dott-
ir mtn utanríkismálin .. .
— Og sjálfur ertu auðvitað forsœtis-
ráðherra.
— Nei! Eg cr fólkið, sem greiðir
skatta og gjöld.
*
Aldraður sjómaður: — Einu sinni
kom ég á eyðiey, og skyndilega réðist
tígrisdýr aftan að mér. Það braut byss-
una mína með annarri framlöppinni og
át mig upp með húð og hári.
Ung stúlka, scm er eini áheyrandinn:
— Nú — cn hvernig í ósköpunum
getið þér þá setið hérna og sagt mér
frá þessu?
Sjómaðurinn: — Það er heldur alls
ekki ég, það er bara annar, sem líkist
mér.
*
Frúin: — Um nœstu mánaðamót
hættir maðurinn minn i skrifstofunni —
hann á 40 ára starfsferil að baki.
Vinnukonan: — Þá þarf frúin kann-
ske ekki lengur á mér að halda?
Utgerðarmaðurinn: — Mér þykir
alltaf vissara að sofa mcð veskið undir
koddanum.
Stórkaupmaðurinn: — Eg þoli ekki
að sofa með hátt undir höfðinu.
*
Prófessorsfrúin: — Hugsa sér, t dag
eru 48 ár síðan við trúlofuðumst.
Prófessorinn: — Svo langt? Nú það
er þá vist kominn timi til að við lát-
um gifta okkur.
*
Eiginkonan: — Finnst þér ckkert
skritið við þessa köku, sem ég hef
bakað?
Eiginmaðurinn: — Jú — hún er ágæt
á bragðið!
*
— Pabbi, kennarinn segir að dýrin
skipti um pels á hverju ári. Er það
satt?
— Já, drengur minn —■ cn segðu
henni mömmu þinni það ekki.
*
Bóksalinn: — Viljið þér hafa það
sálfrteðilega bók, eða einhverja léttari?
Frú: — Það er alveg sama, ég er með
bil hérna fyrir utan.
OKTÓBER, 1951
41