Heimilisritið - 01.10.1951, Qupperneq 55

Eyja ástarinnar
Heillandi róman eftir JUANITA SAVAGE
(Hilary hcfur bjargað Joan úr hönd-
um svarta Doyle, sem býr meðal hausa-
veiðara í frumskógum Muava. Hann
hefur ástæðu til að halda, að hún hafi
vcrið að daðra við Doyle og krefst skýr-
inga.)
„Ef það væri innfæddur maður, sem
stæði í mínum sporum, myndi hann
ekki biðja um skýringu. Hann myndi
blátt áfram afhöfða konu sína og nota
höfuð meðbiðils síns til að skreyta hús
sitt með. Siðmenningin hefur sínar
glompur."
„Eigum við ekki að sleppa því að tala
um siðmenningu?" svaraði Joan. „Þú
ert síður en svo of siðmenntaður. Eng-
inn siðmenntaður maður myndi hafa
farið eins með mig og þú gerðir, morg-
uninn sem ég reyndi að flýja.“
Hilary strauk hárið andvarpandi frá
enni sér og kastaði sígarettunni burtu.
„Þú ferð í kringum aðalefnið," sagði
hann. „Ég krefst að fá að vita, hvað
ykkur svarta Doyle fór á milli og hvort
nokkuð af því, sem þorparinn sagði,
var satt. Þú verður að segja mér það,
Joan! Þú verður þó að minnast þess, að
ég fann þig í faðmi þorparans."
„Og hvaða þýðingu hefur það fyrir
þig?“ spurði Joan. Hún stökk upp af
stólnum og stóð frammi fyrir honum.
„Þú fórst með mig hingað aðeins til að
hefna þín á mér. Má þér þá ekki á
sama standa, hvað annars hefur komið
fyrir mig? Þú mátt kalla það sem þér
sýnist, mér er alveg sama. Ef það hcfur
verið tilgangur þinn að auðmýkja mig
og óvirða, þá geturðu óskað sjálfum þér
til hamingju mcð að þér hcfur tekizt
það. Var það aðeins til þess að þú gætir
haldið áfram á sama hátt, að þú lagðir
svona mikið á þig við að bjarga mér?
Þar sem þú fyrirlítur mig svona tak-
markalaust, og ert aðeins haldinn þeirri
hugsun að hefna þín á mér, hversvcgna
léztu þér þá ekkj nægja þann sigur, sem
það var fyrir þig, að ég var komin í
hendur glæpamanna og mannæta, sem
ekki myndu sýna mér neitja miskunn?"
Joan var verulega gröm, en Hilary
OKTÓBER, 1951
53