Heimilisritið - 01.10.1951, Side 56

var fölur og fár, með þjáningadrætti í
andlitinu. Hann bcit á vör áður en hann
svaraði.
„Skýringin er sú, að ég elska þig,
Joan,“ sagði hann loks stillilega og lagði
handlegginn yfir herðar hennar. Hún
hrökk ósjálfrátt aftur á bak frá honum,
hissa bæði á svari hans og þessan hreyf-
ingu hans.
„Láttu þér ckki detta í hug, að þú
getir gabbað ntig aftur, Hilary,“ sagði
hún og áttaði sig. „Ef þú bærir nokkra
vináttu í brjósti til mín, að maður nú
ekki ncfni ást og virðingu, myndir þú
aldrei hafa farið eins háðulega með mig
og þú gjörðir. Ekkert í heiminum skal
koma mér til að trúa því að þú elskir
mig.“
„Elskar þú mig?“ spurði Hilary í
sama kyrrláta tóninum og áður.
„Nei, það geri ég ekki. Nei, nei, og
þúsund sinnum nci!“ hrópaði Joan á-
kvcðin og æst. „Ég hata þig og ég
fyrirlít þig fyrir, hvað þú hefur leikið
mig skammarlega og lítilmannlega. Ég
fyrirgef þér það aldrei, skilurðu það,
aldrei!"
„Þá er mér ljóst, að ást hefur cnga
þýðingu fyrir þig, og að þú hefur ckk-
ert lært af öllu því, sem þú hefur orðið
að þo!a,“ sagði Hilary. „Þcgar þú sýndir
mér, kvöldið góða, að þú elskaðir mig,
var það leikaraskapur, sem þú viðhafðir
aðeins til að bjarga metnaði þínum, er
þú komst að raun um að við værum gift.
Þú hefur kannske haldið, að þér væri
nóg að látast elska mig, af því ég hafði
sigrað þig, til þess að þú gætlr gert mig
að þræli þínum og vafið mér um fing-
ur þér.“
Joan roðnaði aftur. Hún minntist
hinnar öragaríku morgunstundar, þegar
hún hafði haldið, að hún gæti fengið
Hilary til að leggja niður myndugleika
sinn gagnvart henni og sagt honum
fyrir verkum. Hún hafði það óþægilega
á tilfinningunni, að hann gæti lesið þess-
ar hugsanir hennar, og að hann hefði
þegar gizkað á þær umræddan rnorgun.
„Hlustaðu nú á mig, Joan,“ sagði
Hilary, er hún svaraði engu. „Þegar þú
fótumtróðst tilfinningar mínar og vísað-
ir mér í annað sinn á bug á Bora Bora,
strcngdi ég hátíðlegt heit.
Ég sór, að ég skyldi láta þig þola
það sama og þú hafðir látið mig þjást,
og sem ég álcit að þú hcfðir látið Peter
Merrifield og fleiri mcnn þola. Ég sór
við allt, sem mér var heilagt og for-
dæmdi sálfan mig fyrirfram, ef ég héldi
ekki eið minn.“
„Hvað er að heyra þetta!“ svaraði
Joan og reyndi að vera yfirlætisleg. „Já,
þá get ég sannarlega skilið, að þú sért
hreykinn af sjálfum þér. Og þrátt fyrir
þetta dirfðistu rétt áðan að fullyrða, að
þú elskaðir mig.“
„Og ég fullyrði það enn,“ sagði Hil-
ary með ákveðinni röddu. „Ég elska þig!
Og ég elskaði þig mejra að segja á því
augnabliki, er ég sór þennan eið og
reyndi að korna sjálfum mér til að trúa
því að ég hataði þig. Ég elskaði þig,
þrátt fyrir að þú hafðir látið mig líða
allar vítis kvalir. Ég elska þig svo heitt,
að ég var rétt kominn að því að svíkja
loforð mitt, kvöldið sem þú játaðir að
þú elskaðir mig. En ég hélt heit mitt.
Ég lézt vera kærulaus, þótt mér fynd-
ist cins og hnífi væri stungið í hjarta
mitt, þegar ég sá að þú þjáðist vegna
yfirskyns harðneskju minnar við þig.
54
HEIMILISRITIÐ