Heimilisritið - 01.10.1951, Qupperneq 60

var unnt. Ó, mér finnst ég gæti drepið
þ'g!“
Um lejð og Joan sagði seinustu orðin,
snerist hún á hæli og þaut inn í húsið,
inn í svefnherbergið sit og skellti hurð-
inni á eftir sér. Hún kastaði sér upp í
rúm, gróf andlitið niður í koddana og
grét. Hin mikla æsing, sem hún var í,
sljákkaði fljótlega, en hún lá kyrr með
andlitið á kafi í tárvotum púðunum.
„Getur hann þá ekki skilið, að það
er eingöngu af þvt ég elska hann, og
af því ég hélt að hann aðeins létist elska
mig, að ég reyndi að flýja?“ stundi hún
loks um leið og hún settist upp og fálm-
aði eftir vasaklútnum sínum, til að
þurrka sér um augun.
„Joan! Þú elskar mig þá?“ sagði Hil-
ary.
Joan hafði ckki heyrt hann koma
inn í herbergið. Hún hrökk við, ringl-
uð og sneypt yfir því að hafa komið upp
um sig. Hún svaraði ekki, cn á næsta
augnabliki hafði Hilary vafið hana örm-
um, og kyssti blíðlega varir hennar og
vanga, kyssti tárin burt af augum henn-
ar, strauk hrafnsvart hár hennar og
hvíslaði ásrarorðum í eyra hennar.
Joan lá alveg hreyfingarlaus við barm
hans, en hún hafði ennþá ekka og var
alveg ringluð.
„Fyrirgefðu mér, elskan mín, og
scgðu að þú skiljir mig,“ hcyrði hún
Hilary sega, og aftur fannst henni eins
og hana væri að dreyma. „Ég elska þig,
Joan og trúðu mér, ég hef líka þjáðst.
Segðu aftur, að þú elskir mig og að þú
fyrirgefir mér!“
Hann tók báðum höndum um vanga
Joan og horfði í augu hennar brenn-
andi augnaráði, augnaráði, sem eins og
vann bug á því, sem eftir var af mót-
stöðu hennar og kom henni til að segja
það sem hcnnj bjó í brjósti.
„Hilary, ég elska þig og ég elskaði
þig forðum á Bora Bora, þegar ég gerði
þér svo mikið illt!“ sagði hún. „Ó,
elsku vinur, hversvegna gerðir þú mér
svona mikið illt? Hversvegna tortrygg-
irðu mig alltaf? Þú heldur þó víst ckki,
að ég myndi geta lítillækkað mig svo,
að ég drægi mjg eftir svarta Doyle eða
nokkrum öðrum manna? Þú skilur, að
það var aðeins uppgerð til að fá tækifæri
til að sleppa burtu! Ef þú torttyggir
mig og vilt mig ekki en lætur aðeins
sem þú elskir mig, vil ég ekki lifa leng-
|((
ur!
„Joan, Joan, fyrirgefðu mér að ég
gat efazt!“ sagði Hilary, og hin djúpa
rödd hans var hás af geðshræringu.
„Leyfðu mér að bæta fyrir það aftur.
Ég elska þig af öllu hjarta, og ég var
hræddur um að ég hefði misst þig fyrir
fullt og allt. Ég held ég hafi orðið hálf-
brjálaður, þegar ég sá þig í faðmi Doyl-
es. Segðu að þú fyrirgefir mér, Joan,
og að þú elskir mig, þrátt fyrir allt sem
komið hefur fyrir milli okkar.“
Svar Joan var kjökur, cn í þetta sinn
var það af feginleik. Hún lagði armana
um háls honum og fól andlit sitt við
brjóst hans.
XXII
Óvinuriim bærir á sér
LOKS bað Joan Hilary um að lofa
sér að vera einni, því að hún þyrfti að
jafna sig eftir allt sem komið hafði fyr-
58
HEIMILISRITIÐ