Heimilisritið - 01.06.1952, Blaðsíða 17

Heimilisritið - 01.06.1952, Blaðsíða 17
um fremur en vatn á gæs? Það breytti engu í baráttu hans. Því barátta var það,. og allir fylgd- ust með henni af eftirvæntingu. Jeremy kom þeim á óvart; hann var vanur að senda þeirri stúlku, er honum leizt bezt á þá stundina, blóm og bréf svo lítið bar á. En í þetta sinn leyndi hann engu. En þó var Lintí þeim meira undrunarefni. Hún endursendi bóm hans og reif bréfin ólesin. Hún neitaði að fara út með hon- um, og honum heppnaðist aldrei að vera einn með henni í fimm mínútur. Þar kom þó um síðir, að forlög- in virtust ætla að vera Jeremy hiðholl. Lintí hafði farið ein út í langa gönguför, og Jeremy greip tækifærið. En þrátt fyrir allt hefði hon- um sennilega ekkert orðið á- gengt, ef svo hefði ekki viljað til, að Lintí fékk hælsæri af nýj- um skóm, sem hún var í. Það leið ekki á löngu þar til Jeremy ók að hlið hennar og stanzaði. Lintí leit einu sinni á hann og h41t svo áfram. Jeremy elti. Svo stanzaði Lintí, og Jeremy gerði eins. „Nú skal ég segja yður nokk- uð,“ sagði hún. „Þetta er að verða óþolandi. Ég hef reynt að gera yður skiljanlegt, að ég vil ekki sjá yður, en þér látið eins og þér vitið það ekki. Má ég segja yður í eitt skipti fyrir öll, að ég vil ekkert hafa saman við yður sælda.“ „Þér hafið meiðzt á fæti, er það ekki?“ spurði hann, rétt eins og hann hefði ekki heyrt eitt orð af því, sem hún sagði. Lintí stappaði niður fætinum án þess að hugsa út í það. Hún fann sárt til og barmaði sér. í næstu andrá var Jeremy kom- inn út úr bílnum og lyfti henni inn í hann. „Það er nú út af fyrir sig, þó þér getið ekki þolað mig,“ sagði hann svo strangt, að Lintí fannst hún aftur vera orðin skóla- stelpa. „En þér hegðið yður barnalega. Takið af yður skóinn, svo skal ég aka yður heim.“ „Ég þakka,“ sagði Lintí hæ- versklega. „Ég verð að aka krók með yð- ur, því ég get ekki snúið á þess- um mjóa vegi,“ sagði hann og ók af stað. Svo töluðust þau ekki við, og héldu áfram eftir mjóum skóg- arstígnum. „Er ekki fallegt héma?“ spurði Jeremy skyndilega. „Jú, það hefur mér alltaf fundizt," samsinnti Lintí. Hann kinkaði kolli og stöðv- JÚNÍ, 1952 15
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.