Heimilisritið - 01.06.1952, Blaðsíða 25

Heimilisritið - 01.06.1952, Blaðsíða 25
leyi'i til að fara í land sjöunda hvert ár. Og Hollendingurinn hefur ekki brotið í bág við það. En nú biður hann Ahasverus uni náð og leyfi til að sjá föðurland sitt og ástvini. Dómarinn segir, að geti hann fundið konu. sem \ ilji deila með honum örlögum sinum, skuli hann Iaus undan fordæmingunni eftir næstu sjö ár. Að lokum tekur Daland tal við hinn ókunna skipstjóra. Honum er einnig boðið að dvelja á heimili Dalands. Daland á dóttur, Sentu að nafni, fallega og alvörugefna stúlku. Gömul frænka hennar, María, hefur oft sungið fyrir hana um hinn ó- gæfusama fljúgandi Holleriding. Nú kemur faðir hennar heim með þennan dularfulla gest frá hafinu. Hollendingurinn, sem Jjrátt fyrir sitt langa líf á sjón- um, er ungur og gerfilegur mað- ur á að líta, verður ástfanginn af Sentu. En Senta er trúlofuð hafnsögupiltinum Erik. Senta segir gestinum frá „Hollendingn- um fljúgandi“ og spyr, hvort hann hafi nokkurntíma heyrt hans getið'. Og nú trúir gestur- inn henni fyrir, að hann sé „Hol- lendingurinn fljúgandi“ — og biður hennar. Senta finnur, að Jietta er stórt hlutverk. Hún getur frelsað von Straten frá fordæmingunni með því að fórna sjálfri sér. Og hún tekur ákvörðun. Faðirinn, sem ekki veit, hvað dóttirin færist í fang, blessar þau. Þau eru gift, og svo yfirgefur Senta heimili sitt og siglir út á hafið með hin- um fordæmda, til að lifa með honum í sjö þrengingaár og síð- an í friði og hamingju á föður- landi hans, Hollandi. Þannig var upphaflegi texti Wagners. En í óperunni lætur hann skútu Hollendingsins far- ast og elskendurna sameinast í dauðanum. Músíkin í „Hollendingnum fljúgandi" er eitt af því bezta eftir Wagner og nýtur mikilla vinsælda. ÓLÍKT HONUM Mario Lanza var að dansa við unga fegurðardís og hún sagði: „Ó, þegar ég sá síðustu myndina af yður, kyssti ég hana af því hvað hún var lík yður.“ „Og kyssti myndin yður aftur?“ „Nei, því miður". „Jæja,“ sagði Lanza, „þá var hún ekki lík mér.“ JÚNÍ, 1952 23
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.