Heimilisritið - 01.06.1952, Blaðsíða 28

Heimilisritið - 01.06.1952, Blaðsíða 28
gustur, sem nísti alla í merg og bein. Augun í frú Mayton urðu starandi eins og gljáandi glerkúlur. Monty Smith opnaði munninn og fékk ekki lokað honum aftur. Calthrop glað- vaknaði, aldrei þessu vant. Ung- frú Wicks fékk jafnvel áhuga á málinu, þótt hún héldi að sjálfsögðu áfram að prjóna. Því myndi hún halda áfram fram í andlátið. „Dauður!“ stundi Calthrop. „Já — dauður!“ endurtók Penbury. „Hann liggur á gólfinu í herberginu sínu og er síður en svo félegur ásýndum.“ Monty spratt á fætur og sett- ist aftur. „Þér haldið vænti ég ekki, að ... að hann hafi ...“ stamaði hann. „Jú, það er einmitt það, sem ég held.“ Oft hafði verið þegjandalegt í stofu frú Mayton, en aldrei hafði ríkt þar önnur eins þögn sem þessa stundina. Ungfrú Wicks hóf máls fyrst allra. „Er þá ekki réttast að senda eftir lögreglunni?“ mælti hún. „Henni er kunnugt um þetta,“ svaraði Penbury. „Eg hringdi á lögreglustöðina rétt áður en ég kom hingað inn í stofuna.“ „Þetta er hræðilegt,“ stamaði Calthrop. „Hvað ætli það verði langt þangað til þeir koma?“ spurði Monty. „Ég hugsa að lögreglan komi hingað eftir fimm mínútur,“ svaraði Penbury. Raddblærinn var ekki lengur napur, hann tal- aði nú um málið í algerum við- skiptatón. „Það væri ráð, að við notuðum tímann þangað til, eins vel og við getum. Við verðum að sjálfsögðu öll þrautyfirheyrð. Væri ekki fyrirtak að við gæt- um gert okkur grein fyrir mála- vöxtum, áður en lögreglan kem- ur?“ CALTHROP hnykkti til höfð- inu. „Enginn okkar á hlut að dauða Wains,“ sagði hann hörku- lega. „Þá fullyrðingu mun lögregl- an ekki telja góða og gilda að órannsökuðu máli,“ svaraði Pen- bury. „Ég álít þess vegna, að við ættum að athuga það strax lítillega, hverjar horfur séu á því að við getum sannað um hvert eitt okkar, hvar við vor- um stödd er atburðurinn varð. Ég er raunar ekki læknir, en að því er ég gat séð á líkinu, er ekki liðin klukkustund frá því maðurinn dó, og það getur í hæsta lagi verið liðin klukku- stund síðan morðið var framið.“ Hann leit á klukkuna. „Klukk- an er nú 21.10, og hún var 19.40 26 HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.