Heimilisritið - 30.05.1953, Blaðsíða 15

förum við ekki heim fyrst ?“
Hann var í hvítum einkennisbún-
ingi með liðsforingjaskúfum á öxl-
unum, hárið var greitt aftur,
dökkt og liðað.
Aður fyrr hafði hann ætíð dekr-
að við hana, hlegið burt andmæli
hennar, kysst burt tár hennar. í
þetta sinn skyldi hún segja það,
secn henni lá á hjarta, án þess
gripið væri fram í fyrir henni..
Hann hætti að horfa í kring-
um sig, og leit á hana spyrjandi
augum.
,,Er’nokkuð sérstakt ? Nokkuð,
sem við ættum að halda hátíð-
legt ?“
,,Er nokkuð til að halda há-
tíðlegt ?“ spurði hún íbyggin.
Þetta var inngangurinn, en
hann skildi ekki þann leik, sem
hún lék, og svaraði:
,,Nú, ég hef fréttir úr leiðangr-
inum.“ Augu hans tindruðu.
,,Kenning mín um ...”
,,Um dieselvélar !“
Það var grimmdarlegt, misk-
unnarlaust — hann þagnaði.
,,Eða máske tundurskeyta-
stýri,“ hélt hún áfram. Hún uarð
að halda áfram. Hann var heill-
aður af flotanum, og hún varð að
létta af honum álögunum.
Það voru rauðir flekkir í kinn-
um hans, og hún þoldi ekki að
sjá sársaukann, sem skein úr
augum hans. Rödd hans var
tómleg, þegar hann sagði:
,,Þú hefur engan áhuga á
því!“ Og eins og það væri gam-
ansemi, gerði hann enn eina til-
raun: ,,Ég hef verið fluttur
til---------“
,,Á annan kafbát ?“ spurði
hún. Hann kinkaði kolli, og hún
flýtti sér að halda áfram: ,,Það
skeður á nokkurra vikna fresti.
Þú kannt að skjóta tundurskeyt-
um, og máske . . .“
Hann starði á hana, og var
orðinn náfölur. Hann reyndi að
segja eitthvað, en gat það ekki.
Þjónn kom, og hann sagði að-
eins eitt orð:
,,Viský!“ Og þjónninn fór.
,,£g held þú vitir, hvað ég á
við,“ sagði Katrín. ,,Látum okk-
ur líta á málið frá mínu sjónar-
miði, vinur minn. Trúðu mér, ég
hef reynt að vera góð sjómanns-
kona. Eg hef ekki krafizt of mik-
ils. Það, sem ég hef ...”
,,. . . skilið við ?“ spurði hann
biturlega. ,,Heldurðu, að það
skipti nokkru máli, að faðir þinn
er einn af ríkustu mönnum lands-
ins. Heldurðu að það hafi nokk-
uð að segja í flotanum — eða
fyrir mig ?“
,,Nei,“ sagði hún.
,,Að hann framleiðir skotfæri
og dvelur hálft árið í Washing-
ton ?“
,,Tony,“ sagði hún, ,,þegar ég
SUMAR, 1953
13