Heimilisritið - 01.08.1953, Síða 3

HEIMILISRITIÐ
ÁGÚST 11. ÁRGANGUR 1953
SMELLIN SMÁSAGA
Lýginn maður brýnir bezt
GUÐNÝJU SIGURÐARDÖTTUr}
KUNNINGI minn sagði eftir-
farandi sögu :
Eg hef alltaf verið mesti klaufi
að brýna. Þegar ég var strákur,
gat faðir minn aldrei látið mig
hjálpa sér við að slá, því það beit
svo illa hjá cnér.
— Þú ert mesti klaufi strákur,
man ég að faðir minn sagði dá-
lítið gramur. En móðir mín sagði,
til að bæta minn hlut:
— Hann kann heldur ekki að
skrökva, drengurinn.
Seinna fluttust foreldrar mínir
til Reykjavíkur, og mér var kom-
ið fyrir hjá frænda mínum, sem
var rakari. Eg átti að læra iðn-
ina. En ég hætti brátt, því rak-
hnífurinn og skærin voru alltaf
bitlaus hjá mér. Ég var secn sé
ekki búinn að læra að skrökva.
Eg fór í Samvinnuskólann, og
að loknu prófi fékk eg sæmilega
launaða stöðu í skrifstofu.
Svo kynntist ég Astu. Eg varð
ástfanginn við fyrstu sýn, og þar
sem ég var nú maður í fastri
stöðu, áræddi ég að bjóða henni
í bíó, og mér til mikillar undrun-
ar þáði hún boðið. Eg var í sjö-
unda — nei, sjötugasta himni, og
er ekki að orðlengja það, að áður
en árið var liðið vorum við gift.
Allt gekk eins og í sögu. Tvö
herbergi og eldhús. Tvö rúm, tvö
náttborð og snyrtikommóða í ann-
að herbergið, og tveir djúpir stól-
ar, borð og standlampi í hitt.
Þetta var nefnilega fyrir stríð,
þegar flest ung hjón byrjuðu að
búa með húsgögnum, sem ein-
hver verzlunin átti, að frádregn-
um einum eða tveimur hundruð
krónum borgað við móttöku. Þá
1