Heimilisritið - 01.08.1953, Blaðsíða 32

Heimilisritið - 01.08.1953, Blaðsíða 32
fann, að hann var kominn í virðulegan félagsskap. Dryser var snillingur í faginu, eða hafði að minnsta kosti verið það, þar til hann var gripinn. Og jafnvel þá, hafði hann spjarað sig lag- lega og sloppið með fáein ár — og var nú laus á ný. Hver liafði ekki heyrt getið um A1 Dryser? Loksins fékk hann áheyranda, sein vert var að tala við! „Eg hef heimilisfangið hérna“, hélt l’lunger áfram og tók blað upp úr vasa sínum. „Eg fékk það hjá kvenmanni, sem var einu sinni vinnukona þar. Það er nóg til að fylla sekk, í vegg- skáp úr blikki“. „Hvað er um að vera, félagi?“ Það var Dryser, sem spurði og horfði hvasst á Plunger með va n þólcn u n a ra ugum. „Þetta er stórkostlegt tæki- fáeri! Smávægilegt innbrot. Stúlkan sver og sárt við leggur, að það sé að minnsta kosti sex- tíu þúsund dollara virði í hólf- inu. Bara smávegis innbrot“. „Smávægilegt, en hættulegt, ungi maður“. Plunger roðnaði. Þetta voru ekki alveg þau orð, sem hann hafði vænzt frá þeim mikilhæfa A! Dr yser. Hann flýtti sér að bæta við: „Ekki þetta. Stúlkan segir, að það sé aldrei vörðtir. Þau reikna með því, að enginn viti uin stein- ana, og að það myndi fyrst vekja grun, ef vörður væri sett- ur, það mvndi verða sama sem að hrópa út, að þarna væri eitt- hvað óvenju fémætt“. „Láttu vera að segja mér, að það sé svo algerlega áhættu- laust, sem það sýnist“, hló Dryser kaldhæðnislega. „Eg kann mitt fag, skilurðu, og ég ráðlegg þér að halda þig í hæfi- legri fjarlægð frá þessu“. „0“, sagði Plunger dauflega, „þetta er þó sú bezta bending, sem ég hef nokkurn tíma fengið. Mig hefur alltaf dreymt um reglulega stóran feng. En í hvert sinn, sem ég hef ráðgert eitt- hvað, hefur það annað hvort verið of hættulegt, eða eitthvað ófyrirsjáanlegt hefur komið fyr- ir, svo ég hef orðið að hætta við J>að. En þannig er Jiað' ekki í Jjetta sinn. Þetta er alveg upp- lagt“. „En þú hefur enga reynslu í að brjóta upp peningaskáp. Hvernig ætlarðu að fara að því?“ PLUNGER tók nú litlu, svörtu töskuna og opnaði hana. „Jæja“, sagði hann, „hvérnig lízt þér á Jæssi tól? Þeir, sem gáfu mér þau, sögðu mér líka, hvernig ætti að nota þau. Auk Jjess er ekki meiri vandi að 30 HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.