Heimilisritið - 01.08.1953, Síða 43

karknaður.
Jerrý hélt áfram lofræðunni um
tvíburana.
,,0, ég veit svei mér ekki,“
sagði hún og var snögglega grip-
in löngun til að vera á annarri
skoðun, því að hún þoldi ekki
öllu lengur brosið á vörum Jerrýs.
,,Það kostar mikla vinnu að eiga
tvíbura."
Jerrý setti samstundis upp sam-
úðarsvip. ,,Já það get ég ýmynd-
að mér. Hraeðilegt!“
Dollý vonaði að enginn tæki
eftir því, að hún skotraði augun-
um til klukkunnar öðru hvoru.
Aðeins hálf ellefu ! Hvers vegna
hafði hún ekki sagt frú Hupple
að hringja fyrr. Hvernig hafði
henni dottið í hug að hún gæti
þolað við til imiðnættis ?
..Gallinn á tvíburum er sá,“
sagði hún við Jerrý, ,,að þeir eru
alltaf tveir !“
Jerrý hló svo dátt að þessari
fyndni hennar að hann var næst-
um dottinn af stólnum. Harold
kom til þeirra og sagði með sínu
blíðasta samkvæmisbrosi, að það
gleddi sig að sjá hvað þau
skemmtu sér vel.
KLUKKAN ellefu leitaði Dollý
hælis í svefnherberginu á annarri
hæð, þar sem hún hafði lagt frá
sér kápuna sína. Hún settist við
snyrtiborðið, tók af sér skóna og
hætti að brosa. Það hafði róandi
áhrif á hana að geta leyft sér að
sleppa brosinu !
Harold hafði svo auðsjáanlega
vorkennt henni. Jafnvel þótt Har-
old væri ódrukkinn, var hann
seinheppinn í framkomu, en þeg-
ar hann var undir áhrifum áfeng-
is, var ónærgætni hans takmarka-
laus. Vesalings Dollý, hafði hann
auðsjáanlega hugsað, ég verð að
reyna að lífga hana upp. Og að-
ferð hans til þess var að sitja við
hlið hennar með umhyggjusvip,
sem minnti á sjúkravitjun á spít-
ala, og segja öðru hvoru. ,,Góða,
má ég ekki sækja glas af víni,
eða eitthvað handa þér. Þú ert
svo þreytuleg---------“
Ben var aftur á móti ekki
þreytúlegur. Hann virtist — já,
góðglaður var einasta lýsingar-
orðið, sem hæfði honum. Hann
stóð við grammófóninn cneð hlaða
af plötum, og Kitzý stóð við hlið
hans og las á þær með honum.
Það sló bjar-ma á hár hennar,
demantseyrnalokkarnir glitruðu,
og berar, sólbrenndar axlir henn-
ar voru mjög fagurskapaðar. Hún
og Ben voru ef til vill niðursokk-
in í umræður um hljómlist, en
stöku sinnum heyrði Dollý óminn
af rödd hennar gegnum glaum
hljómlistarinnar. „Einhvern -tíma
seinna þá?“ heyrði Dollý hana
segja. ,,Ben, elsku, einhvern
ÁGÚST, 1953
41