Nýjar kvöldvökur - 01.01.1921, Qupperneq 44

40
NYJAR kvóldvökur.
sfnum. Hún elskaði kyrlátt og einfalt Iíf, og
svo var því einnig farið um föður hennar og
bróður. Retta losaði Gerðu við ýms óþægindi.
Fyrsta máltíðin, sem Strömberg tók þátt í
var hreinasta kvalræði fyrir Gerðu. Heldrj
menn nokkrir frá Lundúnum voru boðnir. F*á
er sest var að borðum, ljet Strömberg í Ijósi
óánægju slna yfir því, að dóttir hans sæti að
borðum með.
Á Gerðu var alls eigi litið og hún var döp-
ur í bragði.
Richard ræddi við systur frú Strömberg,
ungfrú Milly Smith, unga, fagra og ásthýra
mær.
F*á er máltíðinni var Iokið, sátu karlmenn-
irnir eftir, en konurnar fóru.
Gerða fór með EIísu upp á herbergi sitt;
barnið var vant að hátta á þeim tíma.
Rá ér Lísa var sofnuð, ætlaði Gerða að
ganga niður í skemtigarðinn, en þá sendi frú
Strömberg eftir henni niður í salinn. Rar voru
engir aðrir karlmenn en Richard, sem enn
ræddi Vlð MiIIy. Pá er Gerða kom inn, leit
hann að eins snöggvast á hana. Að stundar-
korni liðnu stóð hann á fætur, kvaddi konurn-
ar og hneigði sig fyrir Gerðu, sem væri hún
honum ókunn.
Richard varð eftir þetta stöðugur gestur á
heimili Smiths. Hann bjó í verksmiðjuhúsun-
um og var farið með hann sem heimilismann.
Hann eyddi þar tómstundum sínum og ræddi
við konurnar, eða að hann rökræddi við karl-
mennina.
Richard hafði eigi ávarpað Gerðu síðan þau
hittust fyrst. Pá er þau fundust, heilsaði hann
henni að eins.
í fyrstu olli þetta Gerðu hrygðar, en hún
vandist því smám saman og Ijet sig það litlu
skifta, eu fór að álíta mann þann, sem hún frá
bernskuárum hafði dásamað, sjer ókunnan.
Hún lagði alt kapp á tungumála- og söng-
listarnám sitt.
Pannig liðu nokkrar vikur.
Árdegis, þá er Richard spurði að hr. Smith,
hitti hann Gerðu eina heima. Hún skýrði hon-
um frá, að öll fjölskyldan væri farin til
Lundúna.
»Og hví eruð þjer eigi með í förinni?*
spurði hann og settist við hlið hennar.
»Af þeirri einföldu ástæðu, að tími minn
ieyfir það ékki,« svaraði hún.
íTími yðar?«
»Já, hann er hin eina eign, sem börn fátækl-
inganna eiga, og sem þau verða að fara vel
með.«
»En mjer virðist, að þjer þurfið eigi að
vera hrædd um hann í þessari stöðu yðar.
Eftir því sem mjer hefir verið sagt, þá er starf
yðar eigi mjög þreytandi.*
»Eigi ef að jeg að eins ætti að rækja það,
en jeg á einnig önnur áhugamál.«
»Og hver eru þau?«
»Að afla mjer þekkingar og mentunar*.
»Þekkingar og mentunar?« tók Richard upp
eftir henni, eins og honum fyndist henni slíkt
óþarft.
»Yður furðar á því,« mælti Gerða, »en
hvers vegna? Frelsi og sjálfræði eru takmark
mitt. Til þess að ná því, verð jeg að afla
mjer þeirrar þekkingar, sem mig nú brestur.*
»Pjer ættuð eigi að vera fæddar stúlka,*
mælti Richard. »Orð þau, sem þjer nýlega
mæltuð, hæfa pilti, og af munni hans hefðu
þau verið sannleikur; en þá er fögur meyja
segir þau, er að eins hægt að álíta þau ofsa-
kenda draumóra og staðleysu.«
»Pjer álítið, að mjer beri að sitja við nálina
og keppa eigi eftir betra Iífi.«
»Nei, það er eigi álit mitt, en jeg trúi því
eigi, að nokkur kona geti af eigin ramleik
brotið af sjer ok stritsins, ef hún er fædd
fátæk.«
»Pjer hafið ef til vill rjett að mæla, en jeg
trúi þó eigi, að þessu sje þannig farið; en
sleppum því. Vitið þjer hvers vegna þjer
hafið valdið mjer undrunar?« bætti hún við.
»Vegna þess, að jeg hefi forðast yður?«
svaraði Richard.
»Nei, það er ofur eðlilegt. Hvaða skemtun
gátuð þjer haft af að tala við mig íávísan