Nýjar kvöldvökur - 01.01.1921, Qupperneq 61

NYJAR KVOLDVOKUR.
57
Klukkan á Katrínarkirkju sló sex. Gerða
heyrði það eigi, en frú Ahrnell sagði:
»Áttirðu eigi að koma klukkan 6 til Ström-
bergs? F>ú hafðir lofað litlu vinkonunni þinni,
að vera hjá henni í kvöld.«
Gerða lagði saumadótið frá sjer.
»Jeg er orðin svo gleymin,« sagði hún með
raunalegu brosi. »Jeg er hrædd um, mamma
góð, að þjer finnist jeg hafa breytst, en eigi
til batnaðar.«
Gerða gekk til mömmu sinnar, lagði hand-
legginn um háls hennar og bætti við um leið
og hún horfði í augu hennar:
»Játaðu, að þjer hafí fundist jeg vera leið-
inleg, vanrækslusöm og eigi eins iðin og áður
þessa mánuði, sem jeg hefi verið heima; með
öðrum orðum: að þú nafir eigi þekt Gerðu
þína. aftur.«
»Rú ert mikið breytt, barnið mitt,« svaraði
Marianne, »og það hryggir mig. Jeg hefði
ekki átt að láta þig fara. Þjer veitist máske
erfitt, að sitja hjer og strita.*
»Við verðum að líta svo á, að alt, sem ger-
ist, sje okkur til gagns og blessunar, og því
var förin til Englands einnig rjettmæt; en þú
mátt eigi segja, að mjer finnist vinnan erfið,
því að þá hlyti jeg að vera orðin verri en
jeg var.«
»Verri?« endurtók Marianne og Iagði áherslu
á orðið, eins og Gerða hefði sagt eitthvað
heimskulegt. »Jeg er mikiu fremur hrædd um,
að þú sjert orðin miklu betri.«
»Hrædd um?« sagði Gerða brosandi. »Er
það nokkuð að óttast ?«
• Nærri því. Mjer finnst þú hafa breyst svo
stórum, vera orðin svo in.kið fullorðnislegri.
Jeg elskaði söng þinn, hinar barnslegu hug-
myndir þínar og glaðværð. Jeg þekki þig eigi
iyrir hina sömu, en þó finnst mjer þú vera
orðin miklu betri, en þú ert eigi hin áhyggju-
lausa Gerða mín.«
»Áhyggulaus! Ó, mamma hver getur verið
það, þá er hann er farinn að hugsa nokkuð.«
Gerða andvarpaði, hristi höfuðið og sagði
því næst í gleðiróm.
»Til er eigi svo sólglitað málverk að skuggi
sjáist þar ekki. Gallinn er aðeins sá, að við
tökum fremur eftir skugganum eti birtunni. En
þú verður að fá hina syngjandi Gerðu þína
aftur; hún er leiðinleg í þessurn fullþroska
með drúpandi höfði og grátþrunginn svip.
Við kveðjum því fullþroskann. Vertu sæl.«
Gerða kysti móður sína á ennið í kveðju-
skyni.
Hjá Strömbreg var nú ráðskona ekkjufrú
nokkur Hólm. Hann hafði fengið hana, þá er
hann kom til Svíþjóðar eftir lát konunnar sinn-
ar, Frú Hólm átti nú að ganga Elsu í móður
stað eftir að Gerða var farin.
Pá er Gerða kom inn í stofuna, kom Elsa
hlaupandi á móti henni með fagnaðarópum.
Frú Hólm tók einnig vel á móti henni. Ström-
berg var eigi heima og Gerða ætlaði að vera
hjá þeim alt kvöldið og þær ætluðu þá að
gera sjer sannarlega glaða stund. Pær fóru
inn í setustofuna; þar voru þær vanar að vera
á kvöldin. En jafnskjótt og búið var að kveikja,
kom Strömberg inn. Hann kysti dóttur sína
á enni'ð, hneigði sig þegjandi fyrir hinum og
bað um tebolla. Hann var þungbúinn á svip
og leit öðru hvoru á Gerðu. Pá er hann var
búinn að drekka teið, sneri hann sjer að Gerðu.
og sagði:
»Jeg þarf að tala einslega við yður, ungfrú
Ahrnell. Frú Hólm og Elísa geta farið inn í
hliðarklefann á meðan.«
Fiú Hólm leiddi Elísu á burt og Gerða og
Strömberg voru ein.
»Jeg verð að byrja á því,« mælti Strömberg,
»að spyrja yður, hvort þjer hafið nýlega feng-
ið bréf frá Englandi?*
Gerða brá litum og neitaði.
• Schneider hinn yngri hefir þá eigi látið yð-
ur vita um væntanlega trúlofun sína?«
»Trúlofön!« hrópaði Gerða náföl.
»Hann giftist Milly Smith. Lesið þetta.«
Hann rjetti henni brjef frá Milly Smíth. Hún
kvaðst vonast eftir, að geta sagt Strömberg þá
gleðifregn í næsta bréfi, að þau Richard Schnei-
der væru trúlofuð.
3