Læknablaðið - 01.09.1953, Qupperneq 19

LÆKNABLAÐIÐ
15
Næmispróf á staph. aureus, sem ræktaður var frá osteomyelitis, skifu-
aðferð á blóðagarplötu
tæknileg atriði, mun ég aðeins
lýsa prófunum í stórum drátt-
um. Þegar prófin eru gerð i
fljótandi æti, eru hafðar mis-
munandi þynningar af viðkom-
andi antibiotika í sérstöku æti
og sáð þar í hreingróðri af
sýklum þeim, sem prófa á.
Einnig er oft notuð samanburð-
arröð af antibiotika þynningum
og sáð í hana sýklum með
þekktu næmi. Eftir ákveðinn
ræktunartíma er prófið lesið og
niðurstaða miðuð við fyrsta
glasið, sem enginn vöxtur er i.
Hliðstæða aðferð má nota til
þess að ákveða magn af anti-
biotika í serum.
Þegar prófið er gert á föstu
æti, koma tvær aðferðir til
greina: 1 fyrsta lagi má blanda
lyfinu í mismunandi þynning-
um í sérstakan agar og sá á
venjulegan hátt á yfirborð hans.
Hin aðferðin er, að sá á plötu
með viðeigandi föstu æti, annað
hvort hreinum sýklagróðri eða
beint úr því sýni, sem tekið er
frá sjúlkingnum, og raða síðan
með vissu millibili á yfirborð
ætisins skífum, sem innihalda
mismunandi antibiotika. Hver
skífa hefur séi'stakan lit eftir
því, hvaða efni hún inniheldur.
Nefnist þetta skífupróf og er
því lýst í einstökum atriðum af
E. Lund í Acta Path et. Microb
Scand. 1951 og 1952. Þegar velja
skal hentuga aðferð til ákvörð-
unar á næmi sýkla gegn anti-
biotika og öðrum lyfjum, ber
að gæta þriggja meginatriða: