Læknablaðið - 01.04.1966, Blaðsíða 54

78
LÆKNABLAÐJÐ
ins verða send út tvö lieí'ti af
World Medical Journal til kynn-
ingar. Einnig fylgir áskriftar-
seðill, sem endursenda má til
skrifstofu Læknafélags Islands,
Domus Medica, Reykjavík.
Er það eindregin áskorun
stjórnar L. I., að læknar kynni
sér þessi sýnisblöð, og von
hennar, að þeir fái þann áhuga
á starfi W. M. J., að þeir gerist
áskrifendur.
I Svíþjóð eru nú um 5000
áskrifendur að W. M. J. og í
Kanada um 17000. Við höfum
gert okkur vonir um að geta
útvegað a. m. k. 100 áskrifend-
ur!
ALÞJÓÐLEG SAM-
VINNA LÆKNA
Ofangreint fruinkvæði nor-
rænu læknafélaganna og World
Medical Association spáir mjög
góðu um aukna alþjóðlega sam-
vinnu lækna og aukna kynn-
ingu á starfsháttum og starfs-
aðstöðu í hinum ýmsu löndum
heims.
Um allan heim virðast lækn-
ar og heilbrigðisyfirvöld eiga
við mjög svipuð vandamál að
stríða: annars vegar stöðugan
og vaxandi skort lækna og að-
stoðarliðs þeirra, en hins vegar
þenslu, er fremur líkist spreng-
ingu á öllum sviðum heilbrigðis-
þjónustu. Samfara Jiessu virðist
víðast hvar vera um vaxandi
erfiðleika að ræða í sambúð
lækna og samtaka þeirra á öðru
leiti, en opinberra yfirvalda á
hinu. Ekki hefur tekizt að
finna neina fonnúlu til lausn-
ar þessum vanda, enda munu
þær vera jafnmargar og deilu-
aðilarnir, en alls staðar kemur
fram af hálfu lækna sama sjón-
armiðið: ör framþróun lækna-
vísindanna krefst aukinnar sér-
hæfingar, vaxandi hópsamstarfs
lækna og sívaxandi fjölda
menntaðs aðstoðarfólks, ef hald-
ið skal uppi þeim læknisfræði-
lega staðli (standard), sem við
viljum allir keppa að og sjúkl-
iiigar okkar eiga heimtingu á.
Af bálfu heilbrigðis-ogstjórn-
arvalda er eðlilega ávallt litið
á kostnaðarhliðina, og sýnist
þar sitt hverjum, en samanbor-
ið við ástand í mörgum lönd-
um heims, má telja, að heil-
brigðisyfirvöld okkar séu nú á
síðustu árum að fá skilning á og
innsýn í þarfir heilbrigðisþjón-
ustunnar. Mörg verkefni eru að
vísu enn með öllu óleyst bér
og skipulagning heilbrigðismála
meira og minna i molum.
Læknafélag Islands og Lækna-
félag Reykjavíkur hafa á und-
anförnum árum markvisst unn-
ið að því að koma á samvinnu
við þau læknafélög, er næst okk-
ur liggja, landfræðilega og fé-
lagslega. Árangur af jiessari
samvinnu er m. a. skýrsla sú,
scm birtist í síðasta Læknablaði,
og væntanlega verður áfram-