Læknablaðið - 01.06.1967, Page 23
LÆKNABLAÐIÐ
67
Þegar Kjartan koni frá Englandi laust eftir áramótin 1965/66,
eftir framhaldsnám við fullkomnustu geðlæknisfræðistofnun þar
í landi, fullur eldmóðs og áhuga á starfinu hér heima, hlökkuðum
við kollegar hans á Kleppsspítalanum til samvinnu við hann á
ný. En varla hafði hann hafið starfið, þegar liann veikist af þeim
sjúkdómi, sem dró hann á skömmum tíma til dauða. Hann háði
dauðastríðið með vitneskju læknisins um endalok hins banvæna
sjúkdóms síns og har þann kross sinn með æðrulausri hetjulund
til síðasta andvarps.
Það eru miskunnarlaus örlög 34 ára gömlum lækni að verða
að lúta erkióvini læknisins, dauðanum, í upphafi ævistarfsins
eftir langt og erfitt og torsótt undirbúningsnám, og óbætanlegur
er skaði þjóðfélagsins að missi slikra manna. En þótt Kjartan
yrði ekki gamall að árum, liafði hann samt með starfi sínu á
Kleppsspitalanum skipað sér sess meðal íslenzkra geðlækna, sem
mun halda minningu Iians á lofti í sögu íslenzkrar geðlæknisfræði.
Kjartan var kvæntur Sigríði Þórarinsdóttur frá Reykjavik.
og áttu þau þrjú börn, sem öll eru á unga aldri.
Jakob Jónasson.