Læknablaðið - 01.06.1967, Síða 45

LÆKNABLAÐIÐ
85
var að hefja greiðslur fyrir vinnu sjúkrahúslækna vegna utanspítala-
sjúklinga, hækka greiðslu vegna bifreiðakostnaðar og að í fastari
skorður kæmust greiðslur til lækna vegna utanfara á læknaþing eða
til námsdvala.
Læknar lýstu yfir óánægju sinni með núverandi launakerfi opin-
berra starfsmanna, bæði hvað launaupphæðir snerti eftir því, .sem
gerðist á frjálsum vinnumarkaði, og einnig niðurröðun lækna í flokka.
Þeir sögðu sjúkrahúslækna hafa það mikla sérstöðu, að því er tæki
til langrar menntunar, ábyrgðar og eðli starfsins, að þeim fyndist eðii-
legt, að þeir fengju sjálfir að semja um sín kjör, fremur en að fela öll
sín mál í hendur svo stórum og sundurlausum hagsmunahóp sem
BSRB væri. Hefði það oft komið í ljós og ekki sízt á síðastliðnu
sumri, þegar þeir sinntu að engu leyti tillögum Læknafélags íslands,
að þar væri einskis skilnings að vænta á þessari sérstöðu lækna. Launa-
nefndin lagði á það áherzlu, að ,svo vel ætti að hlynna að sjúkrahús-
læknum, að þeir þyrftu ekki að vinna utan sjúkrahúsanna launanna
vegna. Með því væri betur tryggt, að spítalasjúklingar fengju viðhlít-
andi þjónustu. Læknarnir sögðust því vilja halda sig við áður framlagt
samningsuppkast sem grundvöll áframhaldandi umræðna, en hins vegar
væru þeir reiðubúnir að hlusta á hvers konar tillögur, sem samninga-
nefndin hefði fram að bjóða.
Allmargir .samningafundir voru haldnir fram í miðjan aprílmánuð,
en þá slitnaði upp úr viðræðum þessara aðila. Áður — eða hinn 6.
apríl — hafði samninganefndin komið með nokkurs konar tilboð, sem
var fólgið í því, að læknum skyldu tryggðar ákveðnar upphæðir fyrir
störf í sambandi við utanspítalasjúklinga, en þau yrðu þeir þó að vinna
að einhverju leyti í sínum frítíma, enn fremur fyrir bifreiðarstyrk og
árlegum siglingakostnaði. Námu þessar upphæðir .samtals kr. 90.000.00
á ári, ef frá var dreginn sá bifreiðarstyrkur, sem spítalalæknar höfðu
notið frá 1. janúar 1964. Uppsagnarlæknar neituðu þessu boði einhuga.
Hinn 25. marz gekk fyrsta uppsögn í gildi og síðan hver af annarri,
og var síðasti uppsagnarfrastur útrunninn 18. apríl. Hins vegar höfðu
allir þessir læknar, sem sögðu upp stöðum sínum, lýst yfir því, að
þeir væru reiðubúnir að vinna eitthvað fyrst um ,sinn á spítölunum,
meðan samningaumræður stæðu yfir, og myndu þá taka greiðslur skv.
taxta Læknafélags Reykjavíkur um eyktavinnu, sem staðfestur hafði
verið á aðalfundi félagsins 9. marz. Buðust þeir þó til að gefa 10%
afslátt af þeim taxta.
Ríkisstjórnin veitti yfirlæknum ríkisspítalanna leyfi til að kalla
lækna til starfa á spítölunum, eftir því sem með þyrfti, og hófu fyrstu
læknarnir vinnu á sjúkrahúsunum eftir eyktakerfistaxta hinn 7. apríl.
Nokkru áður en slitnaði upp úr viðræðum samninganefndar ríkis-
ins og launanefndar L. R., höfðu fulltrúar Reykjavíkurborgar komið
að máli við launanefndina til að ræða þann vanda, sem fyrir höndum
væri vegna uppsagnar lækna á Borgarspítalanum í Reykjavík. Lyktaði
þeim viðræðum á þann veg, að gerður var svohljóðandi samningur milli
Læknafélags Reykjavíkur og Reykjavíkurborgar hinn 29. apríl: