Læknablaðið - 15.09.1986, Blaðsíða 16

194
LÆKNABLAÐIÐ
engin merki um enduropnun, en óvissa var
nokkur í 10 skipti. Matsatriði var hvernig
þeir sjúklingar voru flokkaðir. Meðaltíma-
lengd frá einkennum að meðferð var 130
minútur (bil 40-240) hjá þeim, sem sýndu
teikn um enduropnun æðarinnar, en 155
mínútur (60-270) hjá hinum. Munurinn er
ekki marktækur. Enduropnun æðar sást hjá
63(7o sjúklinga með framveggsdrep og 73%
þeirra, sem höfðu drep á undirvegg
(p>0.05). Reykingar höfðu engin sjáanleg
áhrif á enduropnunartíðni.
Sjúklingar án Q-takka í hjartariti höfðu
haft einkenni í 120 mínútur (bil 40-195) fyrir
meðferð, en hinir í 180 mínútur (bil 75-270).
f þessum samanburði er sjúklingum, sem
höfðu fyrri sögu um þverveggsdrep, sleppt.
Tölfræðilega kemur ekki fram marktækur
munur. Tilhneiging til aukinnar tíðni end-
uropnunar sást hjá þeim, sem ekki höfðu
Q-takka í riti fyrir áfall (tafla II), en munur
er ekki marktækur. Allir sem ekki svöruðu
meðferð klínískt, höfðu Q-takka í hjartariti
eftir áfall. Hins vegar höfðu einungis níu
þeirra (53%), sem gagn virtust hafa af
streptókínasagjöfinni, Q-takka í riti að áfalli
loknu.
Tveir sjúklinganna fengu endurtekna
meðferð. Hjá öðrum liðu sex dagar á milli
streptókinasagjafa. Æðin opnaðist hjá hon-
um í bæði skiptin. í hinu tilvikinu liðu þrír
mánuðir á milli. Hann svaraði meðferð í
fyrra skiptið, en ekki í hið síðara. Þá komu
heldur ekki fram nein merki um kerfisbundin
segaleysandi áhrif, þ.e. P-fíbrínógen og
S-FDP breyttust ekki.
Niðurstöður 24 klukkustunda hjartasírits,
sem tekið er skömmu fyrir útskrift, liggja
fyrir hjá 17 sjúklingum, sbr. töflu III.
Sjúklingar með enduropnun virðast hafa
verri takttruflanir. Einungis fjórir sjúklingar
svöruðu ekki meðferð í þessum samanburði.
Því reynist ekki unnt að leggja tölfræðilegt
mat á mismuninn milli hópanna. Fjórir
sjúklinganna höfðu það miklar takttruflanir
i legu að ástæða þótti til að útskrifa þá á
hjartsláttarlyfjum (beta-blokkarar ekki tald-
ir með). Þrír þeirra höfðu enduropnað
kransæð við streptókínasagjöf.
Hjartaþræðingar voru gerðar á 27 einstak-
lingum eftir meðferð. Frá kransæðastíflu að
þræðingu liðu að meðaltali 79 dagar (dreif-
ing 1-195). Skipting sjúklinganna eftir
teiknum um enduropnun kransæðar og
Table I. Classification of streptokinase treatedpatients
according to clinical status on admission and infarct
site.
Killip classification Infarct site anterior inferior
í 9 14
2 8 1
3 1 1
4 1 0
Total 19 16
Class 1: Absence of rales over the lung fields and absence of S3.
Class 2: Rales over 50 per cent or less of the lung fields or the
presence of an S3. Class 3: Rales over more than 50 per cent of
the lung fields (frequently pulmonary edema). Class 4: Shock.
(20).
Table II. Clinical reperfusion rate in patients according
to presence or absence of Q-wave on ECG before
streptokinase treatment (p>0.05).
Q-deflection Clincal reperfusion no yes
Absent 5 17
Present 5 5
Total 10 22
Table III. Ryan holter classification at hospital dis-
charge.
Clinical reperfusion
Holterclassification no yes
0................................ 0 0
1 ............................... 3 4
2 ............................... 0 2
3................................ 0 1
4A............................... 1 1
4B............................... 0 5
Total 4 13
Grades: 0. Absence of ectopic arrhythmias. 1. Isolated unifo-
cal ventricular premature beats less than three per minute.
2. Isolated unifocal ventricular premature beats greater than two
per minute. 3. Multiform ventricular premature beats. 4A.
Couplets (i.e. two consecutive ventricular premature beats). 4B.
Runs of three or more ventricular premature beats (21).
niðurstöðum hjartaþræðingar er sýnd í töflu
IV. Af þeim 13, sem opnuðu æð við meðferð
og höfðu opna æð í þræðingu, voru sjö
einstaklingar (54%) með meiri en 90%
þrengsli í viðkomandi kransæð. Meðalút-
fallsbrot þeirra, sem svöruðu meðferð, var
60% (bil 30-80) en hjá hinum 46% (bil 25-60)
(p<0.05). Fimm sjúklingar höfðu ekki feng-