Læknablaðið - 15.09.1986, Blaðsíða 55

LÆKNABLAÐIÐ
223
skiptastefnu stofnunarinnar gagnvart
læknum með viðræðum við forráðamenn
hennar.
Á útmánuðum þessa árs áttu formaður
L.Í., þáverandi formður L.R. og fram-
kvæmdastjóri læknafélaganna nokkra við-
ræðufundi við þá, bæði forstjóra stofnunar-|
innar, en þó einkum tryggingayfirlækni. En-
gu er að spá um það, hvort þær viðræður
beri árangur, en allavega var tryggingayfirlæ-
kni gerð rækileg grein fyrir óánægju lækna
með það neikvæða samskiptaform, sem
stofnunin hefur tamið sér í vaxandi mæli.
Læknar óska eftir, að samskipti, sem þeir
eiga við Tryggingastofnunina vegna
skjólstæðinga sinna, séu snurðulaus og greið
á báða vegu.
KJARAMÁL
Framkvæmd sérkjarasamnings
Samkomulaginu, sem gert var 10. ágúst í
fyrra um viðauka við þágildandi sérkjarasam-
ning L.Í., fylgdi bókun um, að umræður
aðila hæfust þá þegar til undirbúnings
sérkjarasamnings aðila. Þrátt fyrir alvarle-
gar tilraunir af hálfu L.í. til að koma
umræðum í gang, var aðeins haldinn einn
fundur í októbermánuði, sem engu skilaði.
Þá skoðun mátti jafnvel skilja á formanni
samninganefndar ríkisins, að samkomulagið
væri gert vegna þrýstings frá læknum með
uppsögnum og því væri spurning, hvort ætti
að efna það til hlítar.
Hinn 10. ágúst var jafnframt munnlega
samið um, að tryggingafjárhæðum lækna í
útköllum yrði komið í viðunandi horf.
Ráðuneytismenn töldu bókun um málið
óþarfa, þar sem ráðuneytin myndu úr bæta
þá þegar. Þrátt fyrir margítrekaðar fyrir-
spurnir og kröfur um efndir, hefur ekkert,
sem hönd er á festandi, komið fram.
Aðalkjarasamningur BHMR
Samningar runnu út 1. marz sl. Fram að
þeim tíma hafði lítið gerst í samnin-
gaviðræðum vegna aðalkjarasamnings.
Ástæðan var sú, að beðið var niðurstöðu
nefndar um launasamanburð hjá
háskólamönnum í þjónustu ríkisins annars
vegar og á frjálsum markaði hins vegar.
Þegar sýnt var, að skýrsla þessi mundi
dragast allverulega, var gengið til aðalkjara-
samnings af hálfu BHMR með því skilyrði,
að niðurstöður samanburðarnefndar yrðu
teknar til umræðu og samninga í sérkjara-
samningnum. Þann 21. marz var skrifað
undir aðalkjarasamning, og voru almennar
launahækkanir sambærilegar þeim, sem
náðst höfðu í samningum ASÍ og BSRB og
vinnuveitenda þeirra. Þetta fól í sér 5%
launahækkun 1. marz, 2.5% launahækkun
1. júní og 3% launahækkun 1. sept. í stað
2.5% hækkunar 1. des., sem ASÍ og BSRB
sömdu um, kom breyting á aldursþrepum
hjá BHMR, þannig að 4 þrepahækkanir,
þ.e.a.s. frá 1 .-5. þreps, fela í sér 6% hækkun
hver. í stað 4.5% áður, en siðustu 3 þrepin
frá 5.-8. lækka úr 4.5% niður í 3% hvert
þrep. Að auki var starfsaldurshækkunum
flýtt frá þvi, sem áður var, þannig að 8. þrep
næst nú eftir 15 ára starfsaldur í stað 18 ára
áður. Launahækkanir, sem þetta veldur, eru
metnar einhvers staðar á bilinu 2-4%.
Að lokum kom inn ný grein um frí fyrir
reglubundnar útkallsvaktir starfsfólks á
sjúkrahúsum, sem er 12 daga frí fyrir hverjar
1440 stundir á gæzluvakt. í bókun, sem gerð
var með samkomulaginu var kveðið á, að
niðurstöður nefndar þeirrar, sem annast
kjarasamanburð háskólamanna, skyldu
verða til umfjöllunar við gerð sérkjarasamn-
inga. Samningurinn gildir til 31. des. 1986.
Sérkjarasamningar
BHMR félög héldu að sér höndum með
kröfur til sérkjarasamninga, þar til
niðurstöður nefndar um kjarasamanburð
höfðu borist. Nefndin, sem í voru 3 menn,
fulltrúi fjármálaráðuneytisins Indriði H.
Þorláksson, fulltrúi BHMR Birgir Björn Sig-
urjónsson og oddamaður, sem jafnframt var
hinn eiginlegi höfundur skýrslunnar Bjarni
Bragi Jónsson, hagfræðingur, lauk ekki
störfum fyrr en í aprílmánuði. Skýrslan er
afar torlesið og flókið plagg og á köflum ru-
glingsleg og fylgdu henni sérálit beggja
hagsmunaaðila, þ.e.a.s. fjármálaráðuneytis
og BHMR. Eftir nákvæma skoðun skýrslunn
ar þóttust menn komast að því, að í maímán
uði 1984 hefðu háskólamenn á frjálsum
markaði haft u.þ.b. 40% hærri laun en
háskólamenn í þjónustu ríkisins og hefði til
desember 1985 átt sér stað launaskrið, þan-
nig að launamunur væri þá orðinn u.þ.b.
63%. Auk þess virtist launaris vera meira á
frjálsa markaðnum, þ.e.a.s. meiri munur á
almennum starfsmönnum og yfirmönnum
og aldurshækkanir koma fyrr en hjá ríkinu.