Læknablaðið - 15.09.1986, Blaðsíða 46

216
LÆKNABLAÐIÐ
manna einstakra kennslugreina. Menn yrðu
þó að hafa í huga, þegar grunngreinar og
sérgreinar væru lagðar á vogarskálar, að
nútímalæknisfræði, hvort sem um væri að
ræða heimilislækningar eða aðrar sérgrein-
ar, byggði í sívaxandi mæli á aukinni þekk-
ingu og skilningi á öllum myndum frum-
eindalíffræðinnar. Ásmundur sagði, að þetta
yrðu menn að skilja og gera sér ljóst, áður
en vanhugsuð atlaga yrði gerð að mark-
miðum og áherzlum í kennslu læknisefna
hérlendis og erlendis.
Sturla Sigurjónsson sagði frá og talaði við
Ásmund Brekkan forseta læknadeildar
Háskóla íslands.
Fyrir skömmu ræddi fréttamaður við
Ásmund Brekkan forseta læknadeildar um
stöðu heimilislækninga sem kennslugreinar í
deildinni. Ásmundur sagði meðal annars, að
kennsla í almennri klínískri skoðun,
rannsóknum, lyfjagjöf, barnalækningum,
geðlækningum og öðrum greinum væri
uppistaðan í kennslu í heimilislækningum.
Þetta væri orsök þess, að eiginleg kennsla í
heimilislækningum hefði verið hlutfallslega
lítil. En hvert er álit Leifs Dungal lektors i
heimilislækningum við læknadeildina á þess-
ari túlkun deildarforsetans? (Kvöldfréttir
27.05.1986)
Leifur Dungal lektor í heimilislækningum
Leifur: »Kennslan hefur verið mjög lítil, og
við höfum haft athugasemdir fram að færa
við þann skilning læknadeildar, sem er í raun
einstakur hér á landi miðað við okkar
nágrannalönd, að kennsla í heimilislækn-
ingum felist í því að kenna læknanemum
svo og svo mikið í hinum ýmsu undirstöðu-
greinum, hvort sem það eru grunngreinar
eða geðlækningar, barnalækningar, lyflækn-
ingar o.s.frv. og að út úr þessu komi menn
með þekkingu í heimilislækningum. Þetta
teljum við svona álíka eins og það að kenna
barni lestur, með því að kenna því svo og svo
mikið um hljóðfræði, hreyfingar munnsins,
hreyfingar öndunarfæra, líffærafræði tun-
gunnar, setningarfræði, málfræði og þess
háttar. Út úr því kemur talsverð þekking, en
lestur verður ekki úr því og úr kennslu
læknadeildar koma heldur ekki menn, sem
þekkja neitt til heimilislækninga.«
Leifur sagði, að þróun í heimilislækningm
hefði verið mjög hröð í nágrannalöndum ok-
kar á síðustu árum. Þessir straumar hefðu
hins vegar ekki náð inn á gólf til lækna-
deildar og þar væri fyrst og síðast því um
að kenna, að öll læknisfræði á íslandi
hefði verið byggð á sjúkrahúsvinnu. Stóru
klínísku greinarnar og grunngreinarnar
hefðu verið allsráðandi. Að sögn Leifs er
það, sem nefnt hefur verið skipulagsleysi í
íslenzkri heilbrigðisþjónustu að hluta af-
leiðing af áherzlum Iæknadeildar. En skil-
ningsleysi heilbrigðisyfirvalda, fjárveitingar-
valdsins og Tryggingastofnunar ríkisins bæt-
tist við. Námsstöður fyrir unglækna, sem
ætla í heimilislækningar hafi ekki fengist á
heilsugæzlustöðvum og framhaldsmenntun í
heimilislækningum hefði því einvörðungu
verið sótt út fyrir landsteinana. Þetta væri
andstætt því, sem gerðist með aðrar klínískar
greinar.
En hvað er til bragðs að taka? Leifur sagði
að lokum:
»Það kom fram í máli borgarlæknis hér á
dögunum, að fjármagnsrennslið til heil-
brigðisþjónustunnar í íslandi fer að lang-
mestu Ieyti til sjúkrahúsa og sérfræðiþjón-
ustu utan sjúkrahúsa. Þessi þjónusta er mjög
dýr, og við teljum, að með eflingu náms
innan læknadeildar, svo og fjölgun náms-
staða á heilsugæzlustöðvum, væri ef til vill
hægt að snúa þessari þróun við, efla áherzlu
á forvarnir og ódýrari læknisþjónustu og þar
með spara umtalsverða fjármuni fyrir íslenz-
ka heilbrigðiskerfið.«
Sturla Sigurjónsson sagði frá og ræddi við
Leif Dungal lektor í heimilislækningum vð
læknadeild Háskóla íslands.
Ofanritað er tekið beint eftir upptöku
Rikisútvarpsins og birt með leyfi fréttastofu.
Kann ritstjórn fréttamönnum þakkir fyrir að
hefja umræðu um mikilvæga þætti íslenzkra
heilbrigðismála. Er það jafnframt von okkar
að læknar láti frá sér heyra og er umræða hér
með opnuð.