Læknablaðið - 15.10.1989, Side 7

LÆKNABLAÐIÐ
279
Mynd 1. Mýlildisútfellingar í efsta lagi leöurhúðar. And-
sýstatín-C ónæmisperoxíöasalitun. x80.
Mynd 4. Mýlildisútfellingar umhverfis svitakirtla. And-
sýstatín-C ónæmisperoxíðasalitun. x75.
Mynd 2. Rafeindasmásjármynd af mótum yfirhúðar og
leðurhúðar. Mýlildisþráðlingar í leðurhúð.
Mynd 5. Taug, blóöæöar og vessaæö með mýlildisút-
fellingum. And-sýstatín-C ónæmisperoxíöasalitun.
x130.
Athuganir í rafeindasmásjá sýndu
mýlildisþráðlinga í efsta lagi leðurhúðar
en grunnhimnan (membrana basalis) án
mýlildisþráða skildi milli yfirhúðar og
leðurhúðar (sjá mynd 2). Mynd 3. Mýlildisútfellingar umhverfis fitukirtil. And-sýs-
tatín-C ónæmisperoxíðasalitun. x50.
Litun fyrir mýlildi var ríkuleg í bandvefnum,
sem næstur er fitukirtlum og þar mátti oft sjá
samfellda litun eins og hjúp utan um þetta
líffæri (mynd 3). I bandvefnum umhverfis
hárreisivöðva og hársekki var oft litun fyrir
sýstatín-C mýlildisefni. Utan um boli og
ganga svitakirtla var litun einnig vel skýr í
flestum tilfellum (mynd 4). Oftast sást litun
umhverfis vessaæðar í leðurhúð og algengt var
að bandvefurinn umhverfis blóðæðar og taugar
litaðist fyrir sýstatín-C mýlildisefni (mynd
5). Aðeins á stöku stað sást litun í hinum
eiginlega æðavegg eða inn í tauginni.
Staðsetning mýlildisþráðlinga í húð reyndist
Yfirhúð litaðist aldrei jákvætt fyrir
mýlildisefni. A mótum yfirhúðar
og leðurhúðar voru sýstatín-C
mýlildisútfellingamar ríkulegastar í
öllum tilfellum. í þeim tilfellum þar sem
mest var af því myndaði ljósbrúnn litur
ónæmisperoxíðasans því sem næst samfelldan
brúnan borða í efsta lagi leðurhúðar (mynd 1).