Læknablaðið - 15.02.1990, Side 23

LÆKNABLAÐIÐ
Mjög mismikil hækkun varð hjá þessum
sjúklingum og í sumum tilfellum varð lítil
hækkun. Hækkunin fer að sjálfsögðu eftir því
hve mikið drep á sér stað svo og hversu langt
er liðið frá byrjun einkenna þegar mæling er
gerð.
Veirurannsóknir eru erfiðar og vandasamar
(8, 9). Hjá einum sjúklingi greindist
cytomegaloveira við blóðrannsókn en
ræktunartilraunir reyndust árangurslausar.
Ekki greindist Coxsackie B hjá neinum
sjúklinganna. Send voru til rannsóknarstofu í
veirufræði blóðvatnssýni frá sex sjúklinganna.
Frá fimm þeirra voru send sýni með þriggja
vikna millibili en frá einum var aðeins eitt
sýni sent. Saursýni voru send frá þremur
sjúklingum.
Ef hjartavöðvinn veiklast verulega bregst
hjartað við með hefðbundnum hætti þ.e.
útvíkkun. Merki um hjartabilun sjást þá á
röntgenmynd þ.e. hjartastækkun og eftir
atvikum lungnabjúgur. Hjá fimm sjúklingum
komu fram alvarleg hjartabilunareinkenni.
Hjartalínurit sýnir oft ósértækar breytingar,
leiðslutruflanir og tíð aukaslög. Ritið er
einkum mikilvægt til að útiloka hjartadrep
vegna kransæðastíflu.
Með ómskoðun af hjarta er unnt að mæla
stærð hjartahólfa og samdráttarhæfni hjartans.
Hjá a.m.k tveimur sjúklingum (nr. 3 og 7) sást
blóðsegi í vinstri slegli með nokkurri vissu við
ómskoðun, sjá myndir 1, 2 og 3. Hjá öðrum
var tilvist blóðsega staðfest við krufningu.
Hjartsláttartruflanir af ýmsu tagi greinast við
hjartavöðvabólgu. Þrálátur hraðataktur frá
gáttum greindist hjá einum sjúklingi. Tíð
aukaslög og hraðataktur frá sleglum komu
fram hjá tveimur sjúklingum og tveir aðrir
fóru í hjartastopp. Tókst endurlífgun í öðru
tilfellinu en hinu ekki.
Gallíumskann hefur verið notað um skeið til
að greina bólgu í hjartavöðva. Skannið er talið
jákvætt ef upptaka í hjarta er jöfn eða meiri
en upptaka í bringubeini. Hjá einum sjúklinga
okkar var gert skann og reyndist vera jákvætt.
Reynt hefur verið að gefa sjúklingum með
viðvarandi merki um hjartabilun og jákvætt
gallium skann ónæmisbælandi meðferð með
nokkrum árangri (4). Þetta er þó ekki ráðlagt
í bráðabólgu (5, 10) og hafa sjúklingar okkar
Mynd 3. a. Bjúgur, hnattfrumuíferö og æðaútvíkkun
meö blóöþurrðarbreytingum til beggja hliða.
b. Bandvefsmyndun (bláleit) í subendocardium.
Upphafleg stækkun 200x, a (hematoxylin og eosin)
og b (Masson trichrome).
ekki verið meðhöndlaðir á þennan hátt. Vegna
þrálátra brjósverkja var þó sjúklingi nr. 2
gefin skammtíma sterameðferð en hann hafði
jafnframt svæsna gollurshúsbólgu.
Vefsýnitaka úr hjartavöðva var ekki
framkvæmd hjá neinum sjúklinganna m.a.
vegna þess að á þeim tíma þegar þeir voru
veikastir, var ekki byrjað að framkvæma
hjartaskurðlækningar hér á landi en aðstaða
til slíks þarf að vera fyrir hendi svo verjandi
sé að framkvæma sýnitökuna. Mjög erfitt er
að meta sýnin en sums staðar hefur þessi
rannsókn reynst til gagns við greiningu
sjúkdómsins. Auðvelt er þó að missa af
bólgufrumuíferð sem getur verið í flákum
með eðlilegum vef á milli. Vefsýnitöku
hefur þannig verið líkt við leit að nál í
heystakki. Erfitt er að ákvarða næmi og
sértækni rannsóknarinnar og fölsk neikvæð
sýni eru of algeng af fyrrgreindum ástæðum.
Hvort sem um er að ræða sýnitöku við
hjartaþræðingu eða hjartarannsókn við