Læknablaðið - 15.02.1990, Qupperneq 24

98
LÆKNABLAÐIÐ
krufningu, eru skilmerki neggbólgu (bólgu
í hjartavöðva) ákveðin og þröng og næst til
minnihluta sjúklinga á því skeiði sjúkdómsins
sem vefjagreining er afdráttarlaus. Oft er
einungis um að ræða ósértæka bandvefs- og
örmyndun. Mjög sjaldan hefur tekist að rækta
veiruna úr þessum sýnum (1-3, 10-12, 17).
Vert er að geta þess að þessi rannsókn hefur
sannað ágæti sitt þegar hjartaþegum er fylgt
eftir m.t.t. höfnunar (3, 12, 13).
Við krufningu sjúklings nr. 4 komu
fram breytingar sem samrýmst gátu
hjartavöðvabólgu og við krufningu þess
sjúklings sem lifði í tæp tvö ár eftir greiningu
sjúkdómsins (sjúklingur nr. 7) kom í
ljós gríðarlega stórt og útvíkkað hjarta
en eðlilegar kransæðar. Þótt niðurstöður
krufningar sjúklings nr. 7 leiði þannig einar
sér ekki til fullvissu um greiningu bráðrar
neggbólgu eru þær í samantekt með öðrum
greiningaraðferðum því sem næst sönnun
þeirrar sjúkdómsgreiningar.
Hjartaþræðingu er einkum beitt til
útilokunar kransæðasjúkdóms og til mats
á samdráttarhæfni hjartans (7, 14). Slík
rannsókn var gerð hjá þremur ofangreindra
sjúklinga. Verulega hækkaður þrýstingur
mældist í hjarta tveggja sjúklinganna. Ekki
sáust merki um kransæðasjúkdóm hjá neinum
þeirra.
Meðferð ofangreindra sjúklinga
fór fyrst og fremst eftir einkennum
(symptomatisk). Þannig var gefin hefðbundin
hjartabilunarmeðferð þar sem hún átti við,
súrefni og verkjalyf. Hjartsláttartruflanir voru
meðhöndlaðar með ýmsum lyfjum svo sem
lídókaín, prokaínamíð og amíódarón. Hjá þeim
tveimur sjúklingum sem fóru í hjartastopp,
var beitt hefðbundinni endurlífgun, þar með
talið hjartarafstuði. Hjá sumum sjúklinganna
voru bólgueyðandi lyf notuð (antiflogistica)
og í einu tilfelli var gefinn barksteri eftir að
nokkur tími var liðinn frá byrjun sjúkdóms, en
sá sjúklingur hafði þráláta brjóstverki. Sterkari
ónæmisbælandi lyf voru ekki notuð. Talið
er að barksterar og önnur ónæmisbælandi
lyf hafi beinlínis skaðleg áhrif á bráðastigi
sjúkdómsins, geti aukið á vefjaskemmd
og aukið líkur á dauða (5, 10). Afdrif
ofangreindra sjúklinga má sjá í töflu III.
ÁLYKTUN
Nýgengi bráðabólgu í hjartavöðva á Islandi og
raunar í heiminum er ekki þekkt meðal annars
vegna þess hve greiningin er erfið og lítið um
sértækar rannsóknir.
Árin 1985 og 1986 voru 7 sjúklingar
á Borgarspítalanum taldir hafa fengið
hjartavöðvabólgu og virðist sem um faraldur
hafi verið að ræða því að einungis þrjú
tilfelli voru greind á fjögurra ára tímabili
þar á undan. Flestir þeirra sem greindust
með sjúkdóminn á þessum árum voru ungir
karlmenn. Gangur sjúkdómsins var mjög
mismunandi hjá þessum sjúklingum. Einn
þeirra lést skyndilega. Annar fékk hjartabilun
og fór síðan í hjartastopp og fékk upp úr því
helftarlömun sem gekk þó að mestu leyti
til baka. Sá þriðji lést tæpum tveimur árum
eftir greiningu eftir að hafa haft viðvarandi
hjartabilunareinkenni. Sumir sjúklinganna
hafa náð sér að mestu en tveir þurfa ennþá
á stöðugri hjartabilunameðferð að halda.
Hjartsláttartruflanir eru mjög algengar hjá
þessum sjúklingum, einkum frá sleglum en
Tafla III. Afdrif sjúklinganna.
Sjúklingur nr. Einkenni *) Hjartsl. tr **) Lyf Vinnandi
1 iii 3 Digoxín Furósemið Enalapríl Já
2 n 0 Atenólól Fúrósemíð Enalapríl Já
3 n 0 0 Já
4 # - - - -
5 i 0 0 Já
6 i 0 0 Já
7 A iii 4b Dígoxín Amíódarón Fúrósemíö Nei
’) Hér er átt viö flokkun New York Heart Association um starfshæfni og einkenni. Flokkur I: Einkennalaus. II: Einkenni viö nokkra áreynslu td. viö
aö ganga upp brekku. III: Einkenni viö litla áreynslu td. viö aö ganga á jafnsléttu. IV: Hvíldareinkenni
') Lowns flokkun á hjartsláttartruflunum viö sólarhringshjartaritun. 0: Engin aukaslög frá sleglum. 1: Minna en 30 aukaslög frá sleglum á klukkustund.
2: Meira en 30 aukaslög frá sleglum á klukkustund. 3: Aukaslög frá sleglum af mismunandi geröum. 4a: Tvö samtengd aukaslög frá sleglum. 4b:
Hraöataktur frá sleglum. 5: R á T aukaslög frá sleglum.
#: Dó skyndidauöa A: Þessi sjúklingur lést haustiö 1988.