Læknablaðið - 15.03.1990, Qupperneq 56

176
LÆKNABLAÐIÐ
Til þess að tryggja að geðlyfjameðferð sé
við hæfi, að farið sé eftir ráðleggingum
og til að draga úr líkum á að hún standi
óþarflega lengi, verður læknir að fylgjast
vel með sjúklingum sínum og ætti ekki að
ávísa meira magni af lyfjunum en svo, að
það nægi til fárra vikna eða eins mánaðar
í senn. Það er hins vegar því miður ekki
eingöngu læknisfræðilegar ástæður sem
ráða því hve miklu lyfjamagni er ávísað og
um leið hversu lengi það endist. Það ræðst
einnig af reglugerðum heilbrigðisyfirvalda og
lyfsölutæknilegum ástæðum eins og áður er
vikið að. Auk ávísanavenja lækna geta þessar
lyfsölutæknilegu ástæður leitt til þess, að
lyfjabirgðir safnist á heimilum eða óþarflega
miklu af lyfjum sé fleygt. A myndinni er sýnd
dreifing á fjölda fyrstu lyfseðla mánaðarins
eftir því hve lengi ávísað magn hefði átt að
endast. Af toppunum á línuritinu býður mann
í grun hversu oft muni vera ávísað umbúðum
með 100 töflum eða margfeldi af 100. Þeir,
sem ráðlagt var að taka 3 töflur á dag og var
ávísað 100 töflum, eru allir í hópnum sem
fékk ávísanir er endast áttu í 4-5 vikur, og
þeir, sem áttu að taka 2 töflur á dag og fengu
sama magn, eru í 7-8 vikna hópnum.
Ljóst er, að ástæða er til þess að halda áfram
athugunum á notkun geðlyfja og raunar allra
lyfja, meðal annars með því að framkvæma
kannanir sem byggja á öilum lyfseðlum sem
gefnir eru út á einu ári og »með viðamiklum
könnunum« þar sem stórum hópum fólks, sem
hefur verið ávísað einhverjum geðlyfjum,
er fylgt með viðtölum og athugunum á
lyfjabirgðum einstaklinganna og þær bomar
saman við afgreiðsludag og ráðlagða notkun.
Tómas Helgason
Júlíus Bjömsson
HEIMILDIR
1. Helgason T. Bjömsson J. Geðlyfjaávísanir utan
sjúkrahúsa í Reykjavík í mars 1984. Læknablaðið
1989; 75: 293-302.
2. Helgason T, Bjömsson J. Hverjir ávísa geðlyfjum utan
sjúkrahúsa. Læknablaðið 1989; 75: 349-57.