Læknablaðið - 15.05.1997, Side 47

LÆKNABLAÐIÐ 1997; 83
323
Pétur Heimisson stendur hér við kortið þar sem afmarkað er svæði
heilsugæsluumdæmisins á Egilsstöðum og nær það allt frá Hérað-
sflóa og inn að Vatnajökli og frá Möðrudal og austur að fjallvegum
niður á firði. Ljósm.: jt
um skyldum að gegna en það er
metið sem 20% starf og fær
hann greiddar tæpar 30 þúsund
á mánuði fyrir það. Verkefni
héraðslæknis kalla á ferðir um
héraðið og það getur stundum
þýtt að samstarfsmenn Stefáns
verða að leysa hann undan
vöktum eða annast fyrir hann
móttöku sjúklinga á meðan.
Þannig má segja að starf hans á
Egilsstöðum líði stundum fyrir
starf hans sem héraðslæknir.
Starfsaðstaða -
húsnæðismál
En aftur að heilsugæslulækn-
unum. Kjör og starfsaðstaða
hefur mikið verið til umræðu og
einn þátturinn er húsnæðismál.
Ríkisvaldið hefur að undan-
förnu verið að losa sig út úr
rekstri embættisbústaða, vill
hækka leigu þeirra verulega til
að hún fylgi markaðsverði á
hverjum stað eða hefur gefið
mönnum kost á að kaupa hús-
næðið. Þeir telja þessa kosti
slæma því kaupi til dæmis lækn-
ar embættisbústaði af ríkinu
verða þeir að ákveða innan
fimm ára hvort þeir vilja þá selja
ríkinu þá aftur á matsverði - og
leigja þá eða flytjast til starfa
annars staðar.
„Svona hringl er náttúrlega
bara vitleysa og ýtir undir
óstöðugleika. Af hverju þarf að
binda kauprétt ríkisins við fimm
ár? Af hverju er ekki hægt að
hafa ótímabundinn skilmála
þannig að menn geti leigt eða
keypt húsnæðið meðan þeir eru
við störf í héraðinu. Ríkið gæti
síðan keypt menn út þegar þeir
vilja hætta? Svona atriði hleypa
bara illu blóði í menn og eru
algjör óþarfi. Þetta er þrúgandi
og það er eins og Fjármálaráðu-
neytið vilji ekki eða geti ekki
tekið tillit til aðstæðna og þeirr-
ar þjónustu sem veita þarf á
hverjum stað. Annað dærni er
að það er enn víða ætlast til að
læknar leggi til bíla í vinnuna og
ef bíll læknisins á að vera tiltæk-
ur hvenær sem hann er á vakt
getur hann ekki dugað jafn-
framt sem fjölskyldubíll.'1
Kjaramálin í heild koma hér
einnig við sögu og einn þáttur
þeirra eru lyfsölumál:
„Lyfsalan var eitt af því sem
gat veitt nokkra uppbót en á fá-
mennum stöðum hafa læknar
lengi annast lyfsölu en nú er hún
ekki fyrir hendi lengur og því
þarf að finna eitthvað til að bæta
það upp. Launakerfi heilsu-
gæslunnar á landsbyggðinni er
ónýtt og þurfa ýmiss konar stað-
aruppbætur að koma til.“
Ottar og Stefán segja líka að
oft séu þessi mál ekki afgreidd
fyrr en allt sé komið í óefni.
Þegar læknar lýsi óánægju með
kjör eða aðstöðu og óski eftir
lagfæringum sé lítið hlustað og
sjaldnast sé nokkuð gert fyrr en
málið er komið svo langt að þeir
hafa sagt upp störfum:
„Þegar orðið er læknislaust
rjúka menn upp til handa og
fóta og sjá að eitthvað þarf að
gera til að bæta úr. Síðan er
reynt að finna einhverja leið til
að fá næsta mann á staðinn en
lítill skilningur fyrir því að halda
í lækna sem eru í starfi með því
að bæta starfsskilyrði þeirra."
En þeir félagar geta líka nefnt
ýmis jákvæð atriði í starfinu og