Kjarninn - 27.03.2014, Blaðsíða 79

04/05 kVikmyndir
krefjast þess að sjá landvistarleyfi flóttamannsins Zero. Slík
atriði hafa sést áður í kvikmyndum og því ætti maður að
vera undir það búinn. En það er eitthvað einstaklega sláandi
við að sjá ofbeldi og mannréttindabrot í þessum annars
aðlaðandi draumaheimi.
Það sem bjargar þeim félögunum Zero og Gustave er þau
sambönd og tengsl sem Gustave hefur skapað í starfi sínu.
Sú staðreynd að hann hefur aðstoðað ríkt og valdamikið fólk
gefur honum ákveðið forskot, en það forskot hverfur þegar
þeir ríku og valdamiklu sjá fram á að græða meira á því að
brjóta á öðrum. Því finna þeir félagar meira og meira fyrir
þegar líður á myndina.
á margt sameiginlegt með heiminum í dag
Það er auðvelt að ímynda sér að fasisminn og hrottaskapurinn
sem honum fylgir í Grand Budapest Hotel heyri sögunni til.
Form kvikmyndarinnar ætti einnig að gera það auðvelt fyrir
áhorfandannn – sagan sem gerist árið 1932 er sögð rithöfundi
árið 1968, rithöfundurinn les þá sögu upp úr bókinni sinni
árið 1985 og er sú bók lesin af ungri konu í dag, árið 2014. En
þessi babúskulegi sögustrúktúr fær mann til að hugsa um það
sem sagan á sameiginlegt með heiminum í dag.
Ég sá kvikmyndina í Svíþjóð, þar sem í ár fara fram
kosningar. Það hefur verið óhugnanlegt og óþægilegt að
fylgjast með auknum umsvifum þjóðernissinnaðra flokka
eins og Svíþjóðardemókrata og hreinræktaðra nasistaflokka
eins og Flokks Svía. Fyrr í mánuðinum réðst hópur nasista
á femínista í Malmö sem héldu friðsöm mótmæli á alþjóð-
legum baráttudegi kvenna. Þetta gerðist stuttu eftir að annar
hópur nasista réðst á friðsöm mótmæli gegn kynþáttahatri
í úthverfi Stokkhólms. Þegar litið er til Íslands er einnig
óhugnan legt að sjá hvernig innanríkisráðuneytið lekur
viðkvæmum upplýsingum um hælisleitendur án þess að
nokkuð sé gert og þingmenn leggja til að erlendir flóttamenn
á landinu gangi um með GPS-staðsetningartæki. Þegar hinir
ímynduðu „ZZ“-foringjar ráðast inn í lestina í Zubrowka
er Wes Anderson-heimurinn í fyrsta skipti ekki mjög