Kjarninn - 08.05.2014, Síða 69

60/60 pistill
skilja hvert annað. Eygja foreldrið hvert í öðru. Hjálpast að við
að bjarga börnunum okkar – og börnum heimsins.
Það getum við Íslendingar gert með því að horfast í augu
við ástandið, ræða það opinskátt í samfélagsmiðlunum og
hugsa stórt frekar en smátt; velta upp öllu því sem við getum
mögulega gert sem fámenn þjóð til að takast á við heims-
vandann og móta umhverfisvæna stefnu, bæði í sem mestri
þjóðarsátt og vísindasamstarfi við aðrar þjóðir.
Sem móðir hef ég ekki lengur þol fyrir stjórnmála mönnum
sem hunsa margsannað hættuástand, þeir minna mig á
drukkinn skólabílstjóra.
grænn 1. maí
Á dögunum blöktu grænir fánar í 1. maí göngunni. Einhverju
sinni hefði það þótt mótsagnakennt og sumum finnst jafnvel
ennþá að umhverfisvernd hljóti að stríða á móti hagsmunum
alþýðunnar, til að mynda fólks sem aflar
sér lífsviðurværis á vinnu stöðum sem seint
myndu teljast umhverfisvænir eða þess sem
finnur mögulega á óþægilegan hátt fyrir
grænni stefnu á launaseðlinum. Málið er bara
að alþýðan og náttúran eru að bugast undan
sama tröllinu: valdi auðsins sem virðir ekki
líf í nokkurri mynd. Þar af leiðandi hlýtur
al þýðan að sjá hag sinn í umhverfisvernd. En
nú er svo komið að án róttækrar vitundar-
vakningar í umhverfismálum verður ekkert
að berjast fyrir um það leyti sem börnin okkar
ættu, undir venjulegum kringumstæðum, að eiga notalegt
ævikvöld með einhvern ellilífeyri á milli handanna. Þegar þar
að kemur munu gamlar ljósmyndir feykjast um sandblásna
auðn; myndir af okkur, mér og þér, okkur sem lifðum fyrir
gróða. Okkur sem hugsuðum ekki: Hversu mikið get ég gefið
börnunum mínum? – heldur: Hversu miklu get ég stolið frá
börnunum mínum?
„Nú er það ekki
svo að ég trúi því
að þjóðin skiptist
í svart og hvítt:
stuðningsmenn
ríkisstjórnar-
innar og svo allt
góða fólkið.“