Nýtt Helgafell - 01.04.1957, Blaðsíða 40

34
HELGAFELL
]
UNDIR
SKILNINGSTRÉNU
_______________________________________
Grát, ástkæra fósturmold.
Og um afsiðun íslenzkrar æsku, sem eitt sinn
nam sitjandi á hnjám amma sinna þjóðsögur,
ljóð og hrynjandi hinna dýru kera og um leið ís-
lenzkan manndóm og metnað, en flatmagar nú í
erlendum og innlendum sorpritum troðandi í sig
togleðri heimskunnar með kollana fulla af „rokk
and rol“ og „sexapíl“, ræðir þú, uppalandinn og
æskuleiðtoginn, ekki.
Skúli Magnússon: Opið bréf til Þórarins
Bjömssonar skólameistara,
Þjóðv. 8.—9. jan., ’57.
Dialektiskt trúartraust.
En hin marxistíska æska er borin til dýrlegasta
hlutverks mannkynssögunnar, til þess hlutverks
gengur hún glöð og sigurviss, búin því sköflungs-
sverði, sem öll hertygi sneiðir og allar undir
græðir, dialektiskri efnishyggju.
Sami.
En er þetta ekki dialektiskur veikleiki?
Mig hefur tekið sárt til þín að þurfa að rass-
skella þig svona opinberlega.
Sami.
Og ekki einu sinni með horn.
Menn furða sig stundum á því, að ekki skuli
sjást á Reykjavíkurgötum fólk, sem þeir geta af
útlitinu ályktað, að muni vera Ungverjar, en
sannleikurinn er sá, að ungverska flóttafólkið
sker sig ekki úr að útliti, og er til dæmis margt
af því skolhært og sumt jafnvel ljóshært.
Úr Frjálsri þjóð.
En kærðu sig kollótta?
Akureyri í morgun. — Gamanleikurinn „Kjarn-
orka og kvenhylli“ var frumsýndur á Akureyri
s.l. laugardagskvöld við húsfyllir og mjög góðar
undirtektir áhorfenda.
Ragnhildur Steingrímsdóttir setti leikinn á
svið. Leikendur eru 14 og sumir þeirra aldrei
leikið fyrr.
Vísir 21. jan, ’57.
Leturbr. Helgafells.
Er það satt?
„Á því er enginn vafi að heimurinn er fátækari
við fráfall hans.“
Þjóðviljinn, minningargrein um
Arturo Toscanini 17. janúar.
Dónaskapur.
Siglfirðingar að snjóa inni.
Þjóðv., fyrirsögn, 14. marz, ’57.
Og áður en hún er komin of langt á leið.
Hlutverk konunnar er að leita að föður fyrir
væntanleg afkvæmi sín.
Leikskrá Leikfélags Reykjavíkur.
(Um Shaw: Það er aldrei að vita).
Já, og öll þekking, svonefnd.
Þeir gera vitaskuld ekki annað en spilla sög-
unni, eins og svonefnd sálfræði skemmir allt
mannlíf;
Bjarni Benediktsson, Þjóðv. 8. marz, ’57.
Upp eða niður?
Austurrískum lífeðlisfræðingum hefir tekizt,
með sérstökum efnablöndum, að láta plöntur
vaxa þveröfugt við venjuleg náttúrulögmál.
Vísir, 10. jan., ’57.
Or málgagni formanns Menntamálaráðs.
Og innan stundar sat brúðurin í rekkju sinni í
fagurlega útsaumuðum náttserk, en Karen María
setti brúðarkórónuna aftur á höfuð henni.....
Karen María Grönn bað konurnar að vera hljóð-
ar, er þær tóku að gerast háværar um meydóm
brúðarinnar, sem enginn mundi dirfast að daga
í vafa þessu sinni, en færu nú forgörðum.
Alþýðubl. 22. jan., ’57.
Ekki verður feigum forðað.
Það hefur verið haft að gamni, að það hafi
borið við í þingveizlu 1895, að nokkrir templarar
hafi fundið á sér af „skúmi“. Var sagt, að þeir
hefðu verið ölvaðir, og hent gaman að. En skúm
var talinn óáfengur drykkur og þeim leyfilegur
til drykkjar. Og eftir því sem nú er upplýst, hafa
þeir ekki orðið snortnir af áfengisáhrifum held-
ur af kolsýru. En þetta hneykslaði náungann, og
því var það, að Skafti Jósefsson, ritstjóri Austra,
lagði til 1897, að stórstúkan bannaði „skúm“, en
hann var þar fulltrúi, og var það samþykkt. Nefni
ég þetta sem dæmi þess, hve varkárir templarar
voru.
Pétur Zóphóníasson, Eimr. 1915.