Árbók skálda - 01.12.1955, Side 130

Árbók skálda - 01.12.1955, Side 130
128 Á undan eru gengnar miklar ráðstefnur heima, eins og verið sé að ráða stórmáli til lykta. Ef til vill er það svo. Það munar um hvern munninn að fæða. Hins vegar er faðir minn á leið í atvinnuleit á fjarlægt landshom, og móðir mín kysi gjaman að hafa mig, sem elztur er, hjá sér til halds og trausts. En ég tek sjálfur af skarið: Ég vil vinna fyrir mat mínum um sumarið. Mér er þegar ljóst, hvað það gildir. Mér er heilsað af geltandi hundi, sem kemur á móti mér alla leið út að hliðinu, virðir mig vel fyrir sér, eins og hann sé að athuga, hvort hann eigi að hleypa mér irm fyrir. 1 fyrstu verður mér ekki um sel, kaupstaðardrengnum með öllu óvönum skepnum, en brátt skilst mér á einhvem óvitaðan hátt, að hundurinn sé ungur eins og ég og leikur meira en alvara í háttum hans, enda er hann lagztur á maga og tek- inn að hálfgjamma. Ég opna hliðið með gát, hef ekki augun af hvutta, hnika mér inn fyrir fet fyrir fet. Þetta er ungur hundur, miðlungi stór, loðinn með hvítar tær. Ekki skal það spyrjast, að ég renni af hólmi fyrir einum hundi fyrr en í fulla 'hnefana. Slíkt gera ekki drengir, sem fara að heiman til sumardvalar sem vaxnir væru. Hvutti liggur á maganum og sperrir eyrun. Ég geng að honum, leggst á annað hnéð fyrir framan hann, hef ekki af honum augun. Og fyrr en varir er hann oltinn um hrygg, rís síðan söngglega á fætur og hleypur til bæjar; stanzar þó miðja vega og gáir, manar mig til fylgdar. Ég læt þá ekki standa á mér. Upp frá þessu erum við Lappi vinir. En konan í kotinu hefur nú orðið þess vör, hvað í efni er. Hún snarast út úr dyrunum, hálfhleypur á móti mér, ung kona og létt á fæti, eins og álfamær úr sögu. Hún byrjar á að af- saka hundinn, þetta sé hvolpur, óttalegur glanni og mesta aulakerti enn þá. Nú er hvutti lagztur að fótum henni, og hún mælir til hans ávítunarorðum, eins og hún sé að siða eftirlætiskrakka. Síðan réttir hún mér höndina, sleppir minni ekki aftur, heldur leiðir mig til bæjar. Upp frá því hverfur mér allur geigur, og þessi unga kona gengur næst móður
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148

x

Árbók skálda

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Árbók skálda
https://timarit.is/publication/1056

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.