Árbók skálda - 01.12.1955, Page 130

Árbók skálda - 01.12.1955, Page 130
128 Á undan eru gengnar miklar ráðstefnur heima, eins og verið sé að ráða stórmáli til lykta. Ef til vill er það svo. Það munar um hvern munninn að fæða. Hins vegar er faðir minn á leið í atvinnuleit á fjarlægt landshom, og móðir mín kysi gjaman að hafa mig, sem elztur er, hjá sér til halds og trausts. En ég tek sjálfur af skarið: Ég vil vinna fyrir mat mínum um sumarið. Mér er þegar ljóst, hvað það gildir. Mér er heilsað af geltandi hundi, sem kemur á móti mér alla leið út að hliðinu, virðir mig vel fyrir sér, eins og hann sé að athuga, hvort hann eigi að hleypa mér irm fyrir. 1 fyrstu verður mér ekki um sel, kaupstaðardrengnum með öllu óvönum skepnum, en brátt skilst mér á einhvem óvitaðan hátt, að hundurinn sé ungur eins og ég og leikur meira en alvara í háttum hans, enda er hann lagztur á maga og tek- inn að hálfgjamma. Ég opna hliðið með gát, hef ekki augun af hvutta, hnika mér inn fyrir fet fyrir fet. Þetta er ungur hundur, miðlungi stór, loðinn með hvítar tær. Ekki skal það spyrjast, að ég renni af hólmi fyrir einum hundi fyrr en í fulla 'hnefana. Slíkt gera ekki drengir, sem fara að heiman til sumardvalar sem vaxnir væru. Hvutti liggur á maganum og sperrir eyrun. Ég geng að honum, leggst á annað hnéð fyrir framan hann, hef ekki af honum augun. Og fyrr en varir er hann oltinn um hrygg, rís síðan söngglega á fætur og hleypur til bæjar; stanzar þó miðja vega og gáir, manar mig til fylgdar. Ég læt þá ekki standa á mér. Upp frá þessu erum við Lappi vinir. En konan í kotinu hefur nú orðið þess vör, hvað í efni er. Hún snarast út úr dyrunum, hálfhleypur á móti mér, ung kona og létt á fæti, eins og álfamær úr sögu. Hún byrjar á að af- saka hundinn, þetta sé hvolpur, óttalegur glanni og mesta aulakerti enn þá. Nú er hvutti lagztur að fótum henni, og hún mælir til hans ávítunarorðum, eins og hún sé að siða eftirlætiskrakka. Síðan réttir hún mér höndina, sleppir minni ekki aftur, heldur leiðir mig til bæjar. Upp frá því hverfur mér allur geigur, og þessi unga kona gengur næst móður
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148

x

Árbók skálda

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Árbók skálda
https://timarit.is/publication/1056

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.