Árbók skálda - 01.12.1958, Qupperneq 46

44
forsendum. Prédikanir eiga heima í ræðustólnum, en skáldið er postuli
lifenda. Bókmenntir eru gjafir, sem auðga lífið, gera það betra og fegurra.
Höfundur skapar sér hugmyndaheim, í ljóði, leikriti eða sögu, og ef sköpun
hans er list, geta aðrir kynnzt þessum heimi og borið saman við heim
þeirra sjálfra. Með slíkri reynslu verður lesandi auðugri að hugmyndum og
skilningsbetri á sjálfan sig og umhverfi sitt.
Félagslegur tilgangur okkar skáldanna er að knýja ykkur til að lilýða
á okkur, þvinga ykkur til að taka þátt í túlkun okkar á heiminum. Ungt
skáld ræður oft ekki við miklar heildir, hann verður að láta sér nægja
brot. Og lítil eining séð undir smásjá getnr kennt mönnum algild sann-
indi. Því ætti gamall og reyndur lesandi að hugsa sig tvisvar um, áður en
hann fleygir frá sér kvæði ungs skálds. Vel getur verið, að kvæðið sé ekki
fíflska eða lélegur skáldskapur, eins og lesandanum fannst við fyrstu kynni.
Dómur hans getur stafað af því, að kvæðið var svo ólíkt því, sem hann
hafði búizt við