Morgunblaðið - 12.05.2012, Qupperneq 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. MAÍ 2012
✝ HalldóraBjarnadóttir
fæddist á Bíldudal
16. júní 1935. Hún
lést á gjörgæslu-
deild Landspítalans
í Fossvogi 27. apríl
2012.
Foreldrar Hall-
dóru voru Bjarni
Pétursson, sjómað-
ur á Bíldudal, f. 27.
janúar 1909, d. 17.
febrúar 1943, og Hólmfríður Jóns-
dóttir, húsfreyja á Bíldudal og síð-
ar á Sveinseyri í Tálknafirði, f. 3.
febrúar 1911, d. 19. janúar 2010.
Systkini Halldóru eru Pétur
Bjarnason í Reykjavík, kona hans
er Greta Jónsdóttir og Guðríður
Birna Jónsdóttir, Sveinseyri,
Tálknafirði, maður hennar er
Hannes Bjarnason.
Hinn 20. desember 1958 giftist
Halldóra Magnúsi Guðmundssyni,
bónda á Kvígindisfelli í Tálkna-
firði, f. 23. maí 1931. Foreldrar
Magnúsar voru Guðmundur Krist-
ján Guðmundsson, bóndi á Kvíg-
indisfelli, f. 6. maí 1890, d. 6. febr-
úar 1969, og kona hans Þórhalla
ellefu ára aldurs en fluttist þá að
Sveinseyri í Tálknafirði þegar
Hólmfríður móðir hennar giftist
seinni manni sínum, Jóni Guð-
mundssyni, bónda á Sveinseyri í
Tálknafirði, f. 14. apríl 1905, d.
13. júlí 1994. Halldóra var við
nám í Gagnfræðaskólanum á
Laugarvatni og í Húsmæðraskól-
anum á Laugalandi í Eyjafirði.
Hún vann í Hraðfrystihúsi
Tálknafjarðar þar til hún fluttist
með Magnúsi manni sínum að
Kvígindisfelli árið 1959 þar sem
þau tóku við búskap af foreldrum
hans. Halldóra var húsfreyja á
Kvígindisfelli til dauðadags en
vann í nokkur ár í fiskvinnu eftir
að þau hjónin hættu sauð-
fjárbúskap 1991. Halldóra starf-
aði með Kvenfélaginu Hörpu í
Tálknafirði frá upphafi félagsins
og til dauðadags. Hún sat í sveit-
arstjórn Tálknafjarðarhrepps eitt
kjörtímabil og í stjórn Félags
eldri borgara í Barðastrand-
arsýslu.
Jarðarför Halldóru verður
gerð frá Tálknafjarðarkirkju í
dag, 12. maí 2012, og hefst at-
höfnin kl. 14.
Oddsdóttir, f. 12. júlí
1899, d. 3. ágúst
1997. Börn Halldóru
og Magnúsar eru 1)
Lilja, f. 14. ágúst
1960, 2) Hugrún, f.
21. desember 1961,
maki hennar er Sal-
var Baldursson, f. 5.
september 1960.
Börn þeirra eru: a)
Snorri, f. 1981, maki:
Dagný Sverrisdóttir,
f. 1983, börn þeirra eru Amalía
Rún, Salvar Óli og Eva Kristín. b)
Magnús, f. 1982, maki: Nína Dís
Ólafsdóttir, f. 1985, barn þeirra
er Haukur Leó. c) Bjarni, d) Sig-
ríður. 3) Bjarni, f. 8. mars 1964,
maki hans er Sigrún Ólafsdóttir,
f. 20. desember 1965, börn þeirra
eru: a) Andri Már, f. 1986, b)
Sandra Lind, f. 1993. Dóttir Sig-
rúnar er Birna Rán, f. 1982. 4) Að-
alsteinn, f. 5 apríl 1966, maki hans
er Jóna Valdís Guðjónsdóttir, f. 1.
febrúar 1973, börn þeirra eru: a)
Guðrún Ósk, f. 2001, b) Halldóra,
f. 2003, c) Margrét Lilja, f. 2004
og d) Ólöf Harpa, f. 2006.
Halldóra ólst upp á Bíldudal til
Þegar ég var 11 ára að aldri var
ég send í sveit að Felli í Tálkna-
firði til að gæta barna ungu
hjónanna þar, þeirra Dóru og
Magga. Ég sigldi full tilhlökkunar
með Esjunni frá Reykjavík til
Tálknafjarðar og vissi ekki hvað
beið mín handan við Breiðafjörð-
inn hjá ókunnugu fólki. Eftir sex-
tán tíma ferðlag lagðist Esjan loks
að bryggju í Tálknafirði og þar
beið Magnús bóndi á Willysjeppa
til að taka á móti nýju barnfóstr-
unni úr Reykjavík. Síðan hófst
síðasti spotti ferðalagsins, ferðin
út að Felli eftir holóttum malar-
vegi. Þegar við renndum í hlaðið á
Felli tók Dóra á móti okkur með
opinn faðminn og bros á vör, bros
sem alltaf yljaði og aldrei hvarf.
Hádegismaturinn stóð tilbúinn á
borðum, soðin ýsa með ekta vest-
firskum hnoðmör.
Þannig hófst mín fyrsta sum-
ardvöl hjá Dóru og Magga á Felli
sem varð upphafið að langri og
traustri vináttu. Ekki aðeins var
mér sýnd umhyggja og virðing,
heldur stóðu hús þeirra hjóna
framvegis opin mér og vinum mín-
um, en ég átti eftir að lokka marga
þeirra með mér vestur til að sýna
þeim mína æskudýrð. Dóra var
einstaklega lagin við börn og bar
virðingu fyrir þeim, þörfum þeirra
og tilfinningum. Hún leiðbeindi
þeim af þolinmæði og sýndi þeim
skilning og hlýju. Og alls þessa
naut ég borgarbarnið.
Ég var aðeins tvö sumur í sveit
á Felli en bast Dóru og fjölskyldu
hennar sterkum böndum og heim-
sótti hana með mislöngum hléum,
jafnt sumur sem vetur. Það var
alltaf eins og að koma heim þegar
komið var á Fell, nú síðast í fyrra-
sumar þegar ég dvaldi hjá Dóru
og Magga í heila þrjá daga ásamt
vinkonu minni. Og enn stóðu hús
þeirra hjóna opin, svo vinkona mín
átti ekki orð yfir gestrisnina og
móttökurnar. Það var hlegið og
gantast og rifjaðar upp gamlar
minningar og sögur úr sveitinni,
talað um þjóðmál, náttúruna, veð-
urfarið og skógræktina á gömlu
túnunum. Dóra fylgdist vel með
öllu sem gerðist í náttúrunni í
kringum hana og þekkti vel landið
og jörðina sem hún gekk á.
Fátt lék jafnvel í höndum Dóru
og matargerð enda svignuðu búr-
hillurnar á Felli undan kræsing-
um hvenær sem mann bar að
garði. Í fyrrasumar var boðið upp
á heimalagaðar kjötbollur og
steiktan steinbít sem velt var upp
úr rúgmjöli og þegar gamla barn-
fóstran talaði með vatn í munn-
inum um uppáhaldseftirréttinn
var hann umsvifalaust sóttur inn í
búr; niðursoðnar rabarbararætur
með þeyttum rjóma.
Eftir löng kynni er margs að
minnast og margt að þakka, eink-
um vináttu og tryggð. Þótt stund-
um liðu mörg ár milli heimsókna
minna á Fell var þó alltaf einn
fastur punktur í sambandi okkar
Dóru og það voru jólakortin frá
Felli sem mér þótti alltaf jafn
gaman að fá. Í þeim sagði hún mér
fréttir af þeim hjónum, búskapn-
um, veðurfari í firðinum, börnum
og barnabörnum. Megi hún ást-
kær hvíla í friði. Ég sendi elsku-
legum eiginmanni hennar Magn-
úsi og börnum þeirra Dóru, þeim
Lilju, Hugrúnu, Bjarna og Aðal-
steini sem og systkinum hennar
þeim Pétri og Birnu hugheilar
samúðarkveðjur. Megi minningin
um Dóru lifa í hjörtum okkar.
Meira: mbl.is/minningar
Hlín Agnarsdóttir.
Það er erfitt að hugsa til þess
að hún Dóra á Felli sé ekki lengur
meðal okkar. Hreint ótrúlegt að
þessi flotta, góða, glaðlynda og
fríska kona sé dáin eftir skyndileg
og stutt veikindi. Okkur langar til
að minnast hennar á þessum tíma-
mótum og gera fátæklega tilraun
til að þakka fyrir samfylgdina.
Hjónin Maggi og Dóra á Kvígind-
isfelli eru gott dæmi um ósérhlífið
fólk sem hefur alltaf verið til stað-
ar fyrir sína nánustu, einnig fyrir
þá sem hafa þurft á hjálp að halda
og fyrir samfélagið í heild sinni á
Tálknafirði. Það voru margir sem
dvöldu hjá þeim á Felli í lengri eða
styttri tíma og fengu að njóta
sveitalífsins. Íbúðarhúsið á Felli
er ekki stórt á nútíma mæli-
kvarða, en Dóra gat alltaf fundið
svefnstað fyrir næturgesti sem
voru ófáir í gegnum tíðina. Ef ekki
var pláss í rúmi var útbúið fleti á
gólfinu, jafnvel undir eldhúsborð-
inu ef þörf var á. Eiginmaður
minn eignaðist sem ungur dreng-
ur tímabundið heimili á Felli.
Hann hefur oft haft á orði hve lán-
samur hann hafi verið að njóta
umhyggju Dóru. Hann man ekki
eftir að hún hafi skipt skapi eða
hreytt ónotum í aðra. Dóra var
með eindæmum gestrisin og tók
hverjum gesti eins og höfðingja.
Hún dekraði við þá og úr búrinu,
sem virtist risastórt, streymdu
kræsingarnar. Það voru ótal
stundir sem við sátum á gamla
eldhúsbekknum og skiptumst á
fréttum og gæddum okkur á góð-
gæti.
Fyrir unga höfuðborgarmey
sem var að aðlagast lífinu í litlu
þorpi vestur á fjörðum var það
ómetanlegt að hafa hjónin á Felli í
nágrenninu og hrein unun að
kynnast nýtni og hugmyndaflugi
Dóru sem húsmóður. Hún nýtti
mestallt það hráefni sem hægt var
að nýta af jörðinni, tók slátur og
súrsaði, tíndi ber og sultaði og
sauð rabarbara, tíndi kúmen og
notaði í brauð. Það sem stendur
efst að öðru ólöstuðu voru ótrú-
legu góðu niðursoðnu rabarbar-
aræturnar sem hún bar fram með
rjóma eða heimatilbúnum ís. Mað-
urinn minn hefur á hverjum þorra
minnst á súrmatinn hennar Dóru,
að hann hafi verið það besta sem
hann hafi smakkað um ævina.
Sem lýsandi dæmi um það hug-
myndaflug sem Dóra hafði til að
gera heimili þeirra Magga vistlegt
án þess að eyða miklum fjármun-
um er að einu sinni var hún komin
með nýjan, mjög flottan lampas-
kerm á ljósið í stofunni. Við nánari
athugun kom í ljós að skermurinn
var gerður úr rauðum plastbala
með álímdu kögri sem virkaði al-
gerlega. Nú er dillandi hlátur
Dóru þagnaður og við sem eftir
stöndum berum söknuð og þakk-
læti í hjarta. Við erum þakklát
fyrir að hafa fengið að eiga Dóru
að, þakklát fyrir þær stundir sem
hún gætti drengjanna okkar,
þakklát fyrir gestrisnina og síðast
en ekki síst fyrir að kynnast því
hve mikla virðingu þau Maggi og
Dóra sýndu hvort öðru, afkom-
endum sínum og samborgurum.
Minningin um Dóru mun lifa í
okkur. Við vottum Magga, börn-
um þeirra og barnabörnum og
öðrum aðstandendum okkar
dýpstu samúð.
Helga Jónasdóttir
og fjölskylda.
Halldóra Bjarnadóttir
✝ Inga Svan-fríður Andr-
ésdóttir Courtenay
fæddist í Reykjavík
29. janúar 1921.
Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu The
Manor House,
North Walsham,
Norfolk, Englandi
20. apríl sl.
Foreldrar Ingu
Svanfríðar voru
Andrés Pétur Böðvarsson, f. 4.
september 1896, d. 29. janúar
1931, og Salvör Ingimund-
ardóttir, f. 7. nóvember 1888, d.
24. september 1980. Systur henn-
ar voru tvær, þær Guðmunda
listmálari og Guð-
ríður (Bíbí), sem
báðar eru látnar.
Eiginmaður Ingu
var Horace Albert
Courtenay, kaup-
sýslumaður á Eng-
landi, og eignuðust
þau þrjá syni, Ken-
neth, Christopher
og John Leif. Barna-
börnin eru sjö.
Útför Ingu Svan-
fríðar fer fram í Sacret Heart
Catholic Church, North Wals-
ham, í dag, 12. maí 2012. Hún
verður jarðsett við hlið manns
síns í St. Nicolas Church, Dilham,
Norfolk.
Fallin er nú frá vinkona mín
Inga Andrésdóttir Courtenay, en
hún lést hinn 20. apríl í Englandi
eftir langvarandi veikindi, 91 árs
gömul.
Snemma árs 1966, þá 18 ára,
réð ég mig í vist til Englands sem
barnfóstra hjá Courtenay-fjöl-
skyldunni. Það var kvíðablandin
eftirvænting að fara til dvalar hjá
bláókunnugu fólki í útlöndum en
til stóð að þar yrði ég í eitt ár. Ár-
in á Englandi urðu sjö, þökk sé
húsmóðurinni Ingu, sem tók mér
strax opnum örmum, leiðbeindi
mér og hvatti óspart. Þessi tími
sem ég átti þar var mjög lær-
dómsríkur og hafði mótandi áhrif
á framtíð mína.
Inga var stórglæsileg og gáfuð
kona. Hún bjó manni sínum og
sonunum þremur fallegt heimili í
fimm hundruð ára gömlu húsi
sem búið var húsmunum í göml-
um stíl. Þar var stór og glæsileg-
ur garður og í bakhúsi bjuggu
garðyrkjumaður og kona hans, en
hún var líka húshjálp á heimilinu.
Mikið líf var á heimili Ingu,
alltaf opið gestum og gangandi og
komu þar margir Íslendingar í
heimsókn. Inga var líka mjög
góður kokkur og hélt rómaðar
veislur og þar lærði ég mikið af
henni.
Inga og maður hennar voru
virk í breska íhaldsflokknum og
minnisstæð er mér veisla sem hún
hélt í garði sínum til fjáröflunar
fyrir flokkinn í þeirra umdæmi.
Sem barnfóstra yngsta sonar-
ins, Leifs, átti ég þess kost að
ferðast með fjölskyldunni til fjar-
lægra landa svo sem til ríkja í
Karíbahafinu, t.d. Trínidad og Tó-
bagó o.fl. Þessi ferðalög voru mér,
ungri stúlkunni frá litla Íslandi,
afar framandi, ævintýrarík og
skemmtileg.
Inga var félagslynd og vinsæl
kona og mjög virk í alls konar
hjálparstarfi. Hún tók m.a. þátt í
að bjarga börnum og unglingum
frá stríðshrjáðum löndum, veita
þeim húsaskjól og búa þau undir
lífið. Ingu var líka umhugað um
aðbúnað aldraðra í Englandi og
minnist ég hennar þar sem hún
keyrði heitar máltíðir út til þeirra
sem áttu ekki heimangengt.
Við Inga og fjölskylda hennar
tengdumst sterkum vináttubönd-
um, sem halda enn. Eftir að ég
kom heim var samband mitt við
móður Ingu, Salvöru, og systur
hennar, Guðmundu Andrésdóttur
listmálara, alla tíð náið og bar
Inga mikla umhyggju fyrir þeim.
Miklir kærleikar mynduðust
með okkur Leifi, yngsta syni
Ingu, og höldum við og bræður
hans góðu sambandi enn.
Ég er þakklát fyrir að hafa
fengið boð í brúðkaup barnabarns
Ingu í fyrrasumar og hafði þá
tækifæri til að heimsækja hana á
hjúkrunarheimilið. Ég var viss
um að hún fann fyrir nærveru
minni, sérstaklega þegar ég
sönglaði fyrir hana gamalt ís-
lenskt þjóðlag.
Það er með djúpri virðingu og
þakklæti sem ég kveð Ingu og
sendi sonum hennar og fjölskyld-
um þeirra samúðarkveðjur.
Unnur Einarsdóttir.
Inga Svanfríður
Andrésdóttir
Courtenay
Gjótuhrauni 8, 220 Hafnarfirði Sími: 571 0400, legsteinar@gmail.com
GRANÍT OG LEGSTEINAR
Fallegir legsteinar
á einstöku verði
Frí
áletr
un
Gjótuhrauni 8, 220 H fnarfirði Sími 571 400 ranit@granit.is
Mikið
úrval Allir legsteinar
á kr. 75.000,-
Miðhra n 22 b, 210 G ð bæ, í i 571 4 0 granit granit.is
✝
Bróðir minn, mágur og frændi,
GUÐJÓN ARNÓR ÁRNASON,
Vöðlum,
Önundarfirði,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Ísafirði
þriðjudaginn 8. maí.
Útförin fer fram frá Holtskirkju laugardaginn
19. maí kl. 14.00.
Brynjólfur Árnason, Brynhildur Kristinsdóttir,
Gunnhildur Brynjólfsdóttir, Þorsteinn Jóhannsson,
Árni Brynjólfsson, Erna Rún Thorlacius,
Rakel Brynjólfsdóttir, Jón Sigurðsson
og börn þeirra.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
MARGRÉT GUÐBJARTSDÓTTIR
frá Hvallátrum,
áður Þjórsárgötu 11,
Reykjavík,
sem lést laugardaginn 5. maí, verður
jarðsungin frá Fossvogskapellu þriðjudaginn
15. maí kl. 11.00.
Erla Bjarnadóttir, Ásgeir Sigurðsson,
Reynir Bjarnason,
Guðbjartur Bjarnason, Sharon Fudge,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Sambýlismaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
ÁSBJÖRN ÖSTERBY,
andaðist í Gautaborg miðvikudaginn 2. maí.
Útför hans fer fram frá Selfosskirkju
föstudaginn 18. maí kl. 15.00.
Sonja Maglia,
Arnar Österby Christensen,
Ágúst Österby Christensen,
Ólöf Österby Christensen,
Eyþór Österby Christensen,
Björgvin Helgi Fj. Ásbjörnsson
og fjölskyldur.
✝
Hjartkær systir mín og frænka,
GUÐRÚN J. HALLDÓRSDÓTTIR
fyrrv. forstöðumaður Námsflokka
Reykjavíkur,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli miðviku-
daginn 2. maí.
Útförin fer fram frá Hallgrímskirkju miðviku-
daginn 16. maí kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á líknarfélög.
Fyrir hönd aðstandenda,
Hannes Halldórsson,
Þorbjörg Hannesdóttir,
Elísabet Halldórsdóttir.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
GUÐRÚN KARLSDÓTTIR,
áður til heimilis
Dalatanga 6,
Mosfellsbæ,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir þriðjudaginn
8. maí.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Jón Vigfússon,
Edda Melax, Günter Schmid,
Stefán Már Jónsson, Hrefna Lind Borgþórsdóttir,
Kolbrún Jónsdóttir, Bæring Sigurbjörnsson,
barnabörn og barnabarnabarn.