Morgunblaðið - 27.10.2012, Blaðsíða 42

42 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. OKTÓBER 2012
✝ Helgi BergViktorsson
fæddist í Vest-
mannaeyjum 16.
mars 1967. Hann
varð bráðkvaddur
á heimili sínu 18.
október 2012.
Foreldrar hans
eru Stefanía Þor-
steinsdóttir, f.
1944 og Viktor
Berg Helgason, f.
1942. Foreldrar Stefaníu voru
Anna Jónsdóttir, f. 1917, d.
2007, og Þorsteinn Sigurðs-
son, f. 1913, d. 1997, frá Blát-
indi í Vestmannaeyjum. For-
eldrar Viktors voru Unnur
Lea Sigurðardóttir, f. 1922, d.
1998 og Helgi Bergvinsson, f.
1918, d. 1989, til heimilis að
Sigrún Jónsdóttir, f. 1971, for-
eldrar hennar eru Jónína
Árnadóttir, f. 1939 og Jón Há-
konarson, f. 1944. Eftirlifandi
sambýliskona er Sæunn Mar-
inósdóttir, f. 1973, foreldrar
hennar eru Kristín Alfreðs-
dóttir, f. 1950 og Marinó
Ragnarsson, f. 1941.
Helgi Berg ólst upp í Vest-
mannaeyjum til átján ára ald-
urs en þá flutti hann til
Reykjavíkur þar sem hann
undi sér vel. Hann starfaði
stærstan hluta sinnar starfs-
ævi hjá Blikksmiðjunni Gló-
faxa ehf. í Ármúla. Helgi var
mikill fjölskyldumaður sem
tileinkaði sér heilbrigt líferni.
Hann hafði mikla ástríðu fyrir
bílum sem kom fram strax á
barnsaldri. Þá stundaði hann
líkamsrækt af einskærri elju
og hafði mikinn áhuga á úti-
vist.
Útför Helga fer fram frá
Landakirkju í dag, 27. októ-
ber 2012, og hefst athöfnin kl.
14.
Miðstræti 25 í
Vestmannaeyjum.
Bræður Helga eru:
1) Þorsteinn Vikt-
orsson, f. 1963,
eiginkona hans er
Díanna Þyri Ein-
arsdóttir, f. 1971,
börn þeirra eru
Stefanía, f. 1988,
Alexander Jarl, f.
1993 og Viktoría
Rún, f. 1997, 2)
Gunnar Berg Viktorsson, f.
1976, eiginkona hans er
Dagný Skúladóttir, f. 1980,
börn þeirra eru Viktor Berg,
f. 2005 og Þórdís, f. 2009.
Dóttir Helga er Lea Helga-
dóttir, f. 1993, unnusti hennar
er Magni Freyr Magnússon, f.
1992. Barnsmóðir Helga er
Elsku pabbi minn, ég get ekki
lýst því hversu mikið ég sakna
þín. Þú varst bestur. Alltaf svo
hjálpsamur og hugsaðir svo mikið
um mig og alla aðra í kringum þig.
Ég held að það sé ekki hægt að
biðja um betri pabba en þig, þú
varst fullkominn.
Ég á eftir að sakna þess að fara
með þér á Mustangrúnt, þér þótti
svo gaman að fara með mig á
rúntinn á góðum sumardegi og
auðvitað þótti mér það líka. Ég á
eftir að sakna svo margs með þér.
Líf mitt mun aldrei verða eins án
þín elsku pabbi minn en ég mun
vera sterkust fyrir okkur bæði.
Við Sæunn munum standa saman,
hún er svo yndisleg og mér þykir
mjög vænt um að hafa kynnst
henni. Saman munum við tvær
takast á við sorgina ásamt ömmu,
afa, Gunnari, Steina og öllum sem
þykir svo vænt um þig.
Ég elska þig pabbi minn og ég
veit að þú fylgist með mér. Ég
hlakka til að hitta þig aftur en
þangað til geymi ég minninguna
um þig.
Þín dóttir,
Lea.
Elsku Helgi, mikið þykir mér
erfitt að kveðja þig.
Þú varst alltaf svo góður og
hjálpsamur við okkur Leu og alla
aðra í kringum þig. Þú vildir alltaf
aðstoða og gefa góð ráð. Þú fékkst
mann alltaf til að líða vel þegar við
hittumst, sama hvernig stóð á hjá
manni.
Aldrei heyrði ég þig kvarta út
af einu né neinu. Ég hef lært
margt gott af þér og ég er þakk-
látur fyrir að hafa kynnst þér og
góðmennsku þinni. Allar minn-
ingarnar um þig eru góðar minn-
ingar.
Saman munum við Lea takast á
við sorgina og halda á lofti öllum
góðu minningunum um þig. Minn-
ingin um þig mun lifa.
Ég sakna þín sárt elsku
tengdapabbi.
Magni Freyr.
Verndi þig englar, elskan mín,
þá augun fögru lykjast þín;
líði þeir kringum hvílu hljótt
á hvítum vængjum um miðja nótt.
Nei, nei það varla óhætt er
englum að trúa fyrir þér;
engill ert þú og englum þá
of vel kann þig að lítast á.
(Steingrímur Thorsteinsson)
Elsku Helgi okkar, þú fórst allt
of fljótt frá okkur. Brosið þitt
bjarta lýsti allt upp og gladdi þá
sem nálægt þér voru. Við eigum
eingöngu fallegar og góðar minn-
ingar um þig, minningar sem við
erum óendanlega þakklát fyrir.
Orð okkar eru fátækleg á stundu
sem þessari. Einn strengur ú
hörpu fjölskyldunnar er slitinn og
hljómurinn verður aldrei aftur sá
sami.
Kæri sonur, við elskum þig og
vitum að þú tekur á móti okkur
þegar sá tími kemur.
Mamma og pabbi.
Það er erfitt að sætta sig við
andlát bróður míns. Hann var svo
ótrúlega hjálpsamur og viljugur
að aðstoða mann. Það er varla sú
hilla, skápur, ljós eða spegill sem
hann setti ekki upp í húsinu okkar
og maður horfir í kringum sig og
sér nákvæmt handbragð hans um
allt hús. Maður notfærði sér
hjálpsemi hans ótal sinnum enda
gat hann ekki sagt nei og verður
að viðurkennast að ég kunni ekki
að meta það nógu mikið. Nú er
hann farinn og skilur eftir sig gat í
eldhúsinnréttingunni sem hann
átti eftir að laga.
Síðan ég man eftir mér hef ég
alltaf verið að stríða honum og
böggast í honum. Það hefði
örugglega einhver bróðir tekið í
lurginn á mér en Helgi gerði ekki
flugu mein og lét þetta bara yfir
sig ganga. Hann varð þó nokkuð
pirraður þegar við feðgar og
Venni vorum að smíða brú upp í
sumarbústað. Það þurfti að moka
holu og ég var náttúrlega óþol-
andi og alltaf að spyrja af hverju
hitt og af hverju þetta. Þá kom
þessi merka setning sem ég skildi
aldrei en kannski er eitthvað til í
henni: „Gunnar hættu þessu, af
hverju er himinninn grænn?“
Nú hefur hann kvatt þennan
heim og skilur eftir sig stórt skarð
í fjölskyldunni. Einhvers staðar
stendur að þeir deyi ungir sem
guðirnir elska og ef það á ekki við
í þessu tilfelli þá á það aldrei við.
Ég geri líka ráð fyrir því að lifa
alla vega í 40 ár í viðbót, þótt mað-
ur viti aldrei hverju lífið tekur upp
á og tilhugsunin um að sjá þig
ekki í svona mörg ár er erfið. Þín
verður sárt saknað.
Gunnar Berg.
Mikið óskaplega er það skrýtin
tilfinning að sitja og rita minning-
arorð um þig, kæri bróðir. Símtal-
ið klukkan fimm að morgni frá
Gunnari bróður okkar var eins og
köld vatnsgusa í andlitið. Allt fór
af stað og við tók verkefni sem
mig hefði ekki getað órað fyrir er
við ræddum síðast saman rúmum
sólarhring áður. Þú varst búinn
að vera hálfslappur en ekkert
virtist vera alvarlegt í gangi að
sögn sérfræðinga. Þau voru þung
skrefin niður Illugagötuna til
mömmu og pabba og ég velti því
fyrir mér hvernig ég gæti fært
þeim þessar fréttir. Af hverju í
ósköpunum varst þú tekinn frá
okkur? Góðmenni sem aldrei hef-
ur gert flugu mein. Kannski var
þinn tími kominn, elsku bróðir,
þótt erfitt sé að skilja að svo sé.
Það er af mörgu að taka þegar
litið er til baka. Ýmislegt kemur
upp í hugann og ósjálfrátt leitar
hugurinn til æskunnar. Þegar þú
fæddist bjuggum við í blokkinni
við Hásteinsveg. Mér fannst það
vera mitt verkefni að passa upp á
þig. Fjögur ár skildu á milli okkar
og varstu litli bróðir allt þar til
Gunnar, litla örverpið eins og við
kölluðum hann, kom í heiminn. Í
gosinu fluttum við upp á land og
bjuggum í Vesturbænum. Ég
gekk í Melaskóla og þú varst í
dagvistun í kjallaranum í Nes-
kirkju. Pabbi var að vinna úti í
Eyjum og við bíllaus þannig að
það kom í minn hlut að leiða þig í
og úr leikskólanum, ég að verða
ellefu ára og þú að verða sjö ára.
Eitt sinn eftir skóla fann ég ekki
skóna mína, þeir höfðu verið tekn-
ir í misgripum. Nú voru góð ráð
dýr. Þar sem ég stóð í anddyrinu
komu vinir okkar þeir Smári og
Siggi og buðust til að reiða okkur
heim á hjólunum sínum. Ég setti
þig á bögglaberann á öðru hjólinu
og sagði þér að halda þér fast. Allt
gekk vel og þegar heim var komið
brostir þú út að eyrum. Þetta æv-
intýri átti vel við þig.
Jólin voru einstakur tími hjá
okkur. Mér er sérstaklega minn-
isstæð einlægni þín þegar þú
varst búinn að hrista alla jóla-
pakkana og gast ekki beðið leng-
ur. Þú horfðir á pabba með fal-
legum sakleysislegum svip og
spurðir af þinni einskæru ein-
lægni hvort hann ætlaði virkilega
að fá sér meira að borða. Hvenær
átti að opna pakkana?
Ég man eins og það hafi gerst í
gær þegar þú fékkst bílprófið á
sautján ára afmælinu þínu. Ekki
leið á löngu þar til þú baðst um að
fá BMW-inn minn að láni til þess
að fara á rúntinn. Auðvitað
fékkstu hann um leið, þrátt fyrir
að ég vissi vel að hann kæmi til
baka með tóman tank. En ég vissi
líka að bíllinn yrði tandurhreinn
og þrifinn og því um ágætis við-
skiptasamband að ræða. Í raun
var þetta þegjandi samkomulag
sem aldrei var rætt.
Elskulegi bróðir minn, hvort
sem okkur líkar það betur eða
verr þá er komið að kveðjustund.
Eitthvað sem engan óraði fyrir.
Mér þótti óendanlega vænt um
þig og er ég viss um að það var
gagnkvæmt þótt við hefðum ekki
haft mörg orð um það. Ég mun
halda minningu þinni á lofti og
passa upp á prinsessurnar þínar
sem voru þér svo kærar. Elsku
Lea og Sæunn, missir ykkar er
mikill en vonandi eigum við eftir
að eiga fullt af fallegum stundum
og rifja upp skemmtilegar minn-
ingar um Helga bróður.
Þinn bróðir,
Þorsteinn (Steini Vitta.)
Meira: mbl.is/minningar
Fallinn er frá yndislegur mað-
ur, langt fyrir aldur fram.
Ég mun ávallt minnast þín sem
ótrúlega góðhjartaðs manns, þú
vildir öllum svo vel og þér var
mikið í mun að öllum liði vel í
kringum þig. Það fyrsta sem mér
dettur í hug þegar ég hugsa um
þig Helgi minn er þitt einlæga
bros. Það var svona lítið stríðn-
ispúkabros. Brosinu fylgdu nán-
ast alltaf einhver galsalæti sem ég
hafði voðalega gaman af. Það var
alltaf svo létt í kringum þig, þú
hafðir þessa einstaklega góðu
nærveru. Oftast var það þannig
að þegar við vorum búin að fíflast
aðeins þá tók ég upp umræðuna
hvað þyrfti að laga á heimilinu,
því enginn var betri í að redda
hlutunum en þú. Það var ekki að
spyrja að því, þú varst búinn að
redda hlutunum áður en ég vissi
af.
Ég er svo þakklát fyrir það að
börnin okkar Gunnars fengu að
kynnast jafnbarngóðum manni og
þér, Helgi minn. Hann Viktor
mun ávallt minnast þín á rúntin-
um á Mustangnum, sá litli var
pínu ponsu hræddur við lætin í
bílnum en hann vissi að hann var í
góðum höndum hjá frænda sín-
um.
Mikill bílaáhugamaður varstu
Helgi og varst þú að sjálfsögðu
fenginn til að keyra brúðarbílinn
okkar fyrir rúmu ári. Þá fallegu
minningu mun ég ávallt geyma í
hjarta mér þegar þú sóttir mig
prúðbúinn og leiddir mig út í bíl.
Þín verður sárt saknað elsku
mágur, hvíldu í friði.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Þín mágkona,
Dagný Skúladóttir.
Í dag er borinn til grafar elsku-
legur frændi minn hann Helgi
Berg. Það er erfitt að skilja ver-
öldina í slíkum aðstæðum. Helgi
sem alltaf var svo ljúfur, hreystin
uppmáluð, alls staðar vel liðinn og
átti svo mikið inni í lífinu. Hann á
ekki að vera farinn. Í sorginni fer
hugurinn að reika og leitar í
minningarnar.
Fékk þessi orð um minningar
að láni: „Dag einn verður þú bara
minning í huga einhvers … gerðu
þitt besta til þess að verða góð
minning“. Það gerði Helgi frændi
svo sannarlega.
Þegar ég hugsa til baka koma
upp í hugann minningar um ljúf-
ling sem hafði nú stundum gaman
af því að spjalla við litlu frænku
sína. Hann gerði meðal annars
nokkrar tilraunir til þess að
kenna mér mannganginn. Líkleg-
ast hefur andstæðingurinn verið
honum frekar auðveldur en hon-
um fannst nauðsynlegt að ég
kynni að tefla, kannski meira fyrir
hann en mig. Einnig sagði hann
mér með hvaða liði ég ætti alltaf
að halda með í ensku. Ég hef að
sjálfsögðu alltaf haldið mig við
það lið, Helgi sagði það og þar við
sat.
Hann var mikill sprellari og
upp í hugann koma frásagnir af
kvikmyndatökuleiðangri fjöl-
skyldu hans þar sem Helgi var
ekki alveg tilbúinn til þess að vera
festur á filmu. Mátti þó sjá glitta í
stígvél af og til þar sem hann
reyndi að koma sér undan lins-
unni. Auk þess eru til myndir úr
jólaboðum þar sem hann hallar
sér út úr mynd, stundum án þess
að átta sig á því að myndasmið-
urinn færði sig líka ögn til. Já, það
var alltaf stutt í glettnina og bros-
ið. Og hláturinn var stór og mikill.
Eftir að Helgi fluttist til
Reykjavíkur hittumst við sjaldn-
ar. En í hvert skipti sem við hitt-
umst tók alltaf á móti manni
strákalega brosið, koss á kinn og
létt knús. Við höfðum bæði mikið
dálæti á líkamsrækt og ræddum
það áhugamál oft. Hann naut sín
vel í sólinni og tók stoltur á móti
okkur fjölskyldunni þegar við
hittum hann í La Marina á Spáni
2007. Þar dvaldi hann nokkur
sumur í húsi foreldra sinna og var
þar alveg á heimavelli.
Það er ekki hægt að minnast
Helga öðruvísi en að minnast á
bíladellu hans. Já, Helgi hafði
gaman af flottum bílum. Þegar ég
fór sem skiptinemi til Bandaríkj-
anna var ein af fyrstu spurning-
unum sem ég fékk frá honum þeg-
ar ég kom heim aftur: „Sástu ekki
mikið af flottum bílum?“ Og gott
ef hann spurði ekki næst hvort ég
hefði ekki tekið myndir.
Missirinn er mikill og það er
fátt annað hægt að gera en að
halda utan um fjölskyldu og vini
og leita sér huggunar.
Elsku Sæunn, Lea, Stefí, Vitti,
Steini, Gunnar og fjölskyldur
minningin um dásamlegan
frænda er vel geymd og kvatt er
með þökk fyrir ljúf kynni.
Anna Lilja.
Helgi vinur minn var fyrst og
fremst heiðarlegur, áreiðanlegur
og með stórt hjarta. Vinur vina
sinna, ótrúlega hjálpfús og örlát-
ur. Það voru algjör forréttindi að
fá að kynnast Helga og njóta hans
félagsskapar enda átti hann
marga vini og kunningja sem voru
jafn heppnir og ég því hann geisl-
aði af svo mikilli hlýju og jákvæðu
hugarfari að það var ekki annað
hægt en að heillast af honum.
Helgi var sérfræðingur í að
breyta óvild og erfiðum aðstæð-
um í jákvæðar, stundum var eins
og hann skildi ekki hvað mótlæti
væri en með tímanum og nánari
kynnum sá ég og skynjaði að hann
skildi það betur en flestir aðrir en
hans einstaka lundarfar fékk alla
til að brosa sem áttu um sárt að
binda.
Helgi gerði alla hluti mjög vel,
vandaða og úthugsaða sama hvort
var í einkalífi eða vinskap. Allt
sem hann umgekkst var hreint og
gljáfægt, sem dæmi er Mustang-
inn hans sem hann eignaðist ung-
ur eftir að hafa lagt sig fram við
að ná í eins eintak og foreldrar
hans höfðu átt. Þegar hann var úr
sér genginn og þurfti á aðhlynn-
ingu að halda tók Helgi hann og
gerði betri en nýjan. Það var sér-
staklega gaman að fara út á lífið
með Helga, hann var hrókur alls
fagnaðar og alltaf með einhver
uppátæki. Hvar sem hann fór
naut hann mikillar kvenhylli og
reyndum við vinirnir að nýta okk-
ur það en án árangurs því hann
hafði þetta fallega bros og útgeisl-
un, myndarlegur, stór og stæði-
legur.
Ég er ótrúlega stoltur af því að
geta sagt að Helgi sé vinur minn,
hann kom alltaf fram við mig sem
bróður ásamt því sem fjölskylda
hans tekur mér sem einum af
þeim. Sem dæmi, að þrátt fyrir að
ég hafi búið erlendis undanfarin
17 ár vorum við alltaf í nánu sam-
bandi og kom hann oft í heimsókn.
Við höfum misst mikilmenni.
Helgi minn, þeir sem elska þig
munu aldrei gleyma þér. Þú munt
alltaf lifa í hjarta mér þangað til
við hittumst aftur. Taktu við
hraustlegu faðmlagi frá vini sem
elskar þig. Vissulega munum við
hittast aftur, kæri vinur, og er það
einlæg von mín að þú heyrir og
sjáir hversu fjölskyldu og vinum
þykir vænt um þig og að skarðið
sem þú skilur eftir verður ekki
fyllt.
Þinn vinur,
Bjarni Þór Rúnarsson.
Í dag kveð ég kæran vin sem
fallinn er frá í blóma lífsins. Leiðir
okkar lágu saman á svipuðum
tíma og ég var nýfarinn að vera
með eiginkonu minni Sigur-
björgu.
Ég man svo vel að ég var að
fylgjast með Helga æfa í World
Class og leit svo mikið upp til
hans og hreifst af þeim styrk sem
hann bjó yfir. Dag einn spurði ég
konu mína hvort hún þekkti þenn-
an stóra og stæðilega mann og
benti á Helga. Af hverju ertu að
pæla í því? spyr hún. Mig langar
að vera svona. Hún brosir og seg-
ir að þetta sé hann Helgi Vitta og
hann sé búinn að vera í stöðinni í
trilljón ár, sé Vestmanneyingur
og hafi búið á Illugagötunni á ská
á móti henni þegar þau voru að
alast upp. Þessar upplýsingar
auðvelduðu mér að stíga fyrsta
skrefið og kynnast Helga.
Mér leið alltaf vel í návist hans
og hann var einstakur hlustandi. Í
hans huga var alveg sjálfsagt að
gefa sér tíma til þess að sýna mér
réttu tökin og stöðurnar við lyft-
ingarnar. Vinskapur okkar óx
með árunum og svo fórum við að
keppast við að ná sem bestum
tíma upp Esjuna og unnum mark-
visst í því að bæta þolið þegar
sumrin nálguðust. Við ætluðum
okkur að fara niður fyrir 30 mín-
úturnar og það var mjög stutt í
það takmark. Mér tókst einu sinni
að koma Vestmanneyingnum
sjálfum á skíði og var býsna stolt-
ur af. Það gerðist með þeim hætti
að við stóðum uppi á toppi Esj-
unnar og ég spyr Helga hvort
hann hafi einhvern tímann stigið á
skíði en þá kom í ljós að svo var
ekki. Ég sagði við hann að við yrð-
um að bæta úr því og Helgi hváði
við. Ég stakk upp á því við hann
að við skyldum renna okkur niður
á skónum, svo hölluðum við okkur
bara vel aftur og brunuðum niður
snjóhliðina á Esjunni. Við hlógum
mikið og skemmtum okkur vel
þegar við fórum niður á fleygi-
ferð.
Við Helgi áttum það líka sam-
eiginlegt að vera utan af landi og
eiga fjölskyldur á Ísafirði og í
Vestmannaeyjum. Báðir áttum
við reynsluna af því að geta farið
þangað á tímamótum eins og á jól-
um, páskum eða yfir þjóðhátíð og
slakað á í faðmi foreldra okkar og
stórfjölskyldu. Þar sem við áttum
báðir venslafólk á Illugagötunni í
Eyjum vorum við oft á sama tíma
þar og gátum því átt góðar stund-
ir. Við vorum oft búnir að bera
saman bækur okkar þegar kom
að svona tímamótum og sjá hvar
við ættum samleið. Það var mér
mjög dýrmætt að vita að þarna
átti ég góðan vin sem ég gat hitt á
gleðistundum. Helgi var glæsileg-
ur maður og til mikillar fyrir-
myndar. Þó að gleðin stæði sem
hæst stóð hann alltaf í fæturna og
ég man að í eitt skipti missti ég
fótanna og þá kom vinur minn og
skilaði mér samviskusamlega
heim til tengdaforeldra minna
Stellu og Gústa. Tengdapabbi
þakkaði fyrrverandi nágranna
sínum fyrir að skila tengdasynin-
um heilum heim, en heimasætan
svaf vært og vissi ekkert af þessu
kærleiksverki. Ég mun sakna
þess mjög mikið að eiga ekki fleiri
stundir með Helga. Hann var góð-
ur vinur og ég er afskaplega
þakklátur fyrir að hafa kynnst
honum. Stöðugleiki og dugnaður
voru hans styrkleikar og hógvær
var hann fram í fingurgóma.
Ég votta fólkinu hans öllu sam-
úð mína og ég veit að minningin
um góðan dreng mun vera það
sem helst veitir þeim styrk í sökn-
uði og sorg. Kæri vinur, far þú í
friði, friður Guðs þig blessi. Með
þökk fyrir allt sem þú varst og
gafst.
Hafþór Hafsteinsson.
Kæri Helgi, það er mikil sorg
og söknuður sem fylgir því að vita
að maður mun ekki njóta samveru
þinnar aftur. Eins og lífið er oft
breytilegt þá var eitt sem breytt-
ist aldrei, það var hinn trausti vin-
skapur þinn. Vinskapur sem ein-
kenndist af því að gefa af sér gott,
aldrei gera kröfu um neitt nema
kannski um smábros á vör. Eins
og svo oft þegar maður gekk inn í
ræktina okkar helsta samkomu-
stað, eftir langan vinnudag þá
varst þú iðulega þar til að lýsa upp
daginn með þinni einstöku kímni-
gáfu og hjartahlýju. Það er því
ekki skrýtið að við strákarnir vor-
um farnir að mæta í ræktina
flesta daga ársins til að njóta fé-
lagsskapar þíns. Einstakt lag þitt
á að ná til fólks hef ég alltaf litið
aðdáunaraugum, hvernig þú tal-
aðir við ókunnugt fólk eins og um
fjölskyldumeðlim væri að ræða.
Þú áttir góða að og talaðir af mik-
illi hlýju um fjölskyldu þína úr
Vestmannaeyjum og jafnframt
Sæunni og Leu. Maður fékk
ósjaldan að heyra þig í hlutverki
ábyrgðarfulla pabbans, ræða um
uppeldisatriði í tengslum við litlu
prinsessuna þína þegar hún var
yngri og hvernig Sæunn studdi
þig hvert fótmál. Aldursmunur
Helgi Berg
Viktorsson