Morgunblaðið - 27.10.2012, Blaðsíða 47

áhyggjuefni hvar við ættum að
borða í hádeginu, finna ástæðu til
að útrétta. Við gátum rætt saman
um alla heima og geima. Þrátt
fyrir að á milli okkar væru mörg
ár í aldri þá skyggði það aldrei á
vináttu okkar.
Sigga, þú varst kjarnakona og
gegndir mörgum hlutverkum, þú
varst móðir fjögurra barna, fóst-
urmóðir, eiginkona, vinkona, for-
stöðuþroskaþjálfi í starfi með
mannahald, rekstur og ráðgjöf.
Mörg verkefni dreif á daga
þína og mörg þeirra voru þér
kröfuhörð og erfið. Alltaf náðir þú
að standa af þér mótvindinn. Ég
man eins og það hafi verið í gær
þegar ég fékk hringingu frá þér
og þú sagðir að fundist hefði
krabbamein í brjóstinu á þér og
þú þyrftir að fara í meðferð, þrátt
fyrir að það hafi verið fyrir rúmu
ári. Þú varst jákvæð og bjartsýn
eins og alltaf og ætlaðir þér að
sigra þetta verkefni eins og mörg
önnur sem þú þurftir að vinna
með á lífsleið þinni. Ég trúði því
líka þá og var vongóð. En þegar
ég hitti þig í haust kom upp
hræðsla hjá mér vegna fyrri
reynslu minnar af sama sjúkdómi.
Hræðsla um að þessi eigingjarni
og erfiði sjúkdómur myndi ná að
sigra baráttu þína eins og baráttu
móður minnar fyrir 17 árum.
Elsku Sigga, nú hefur þú feng-
ið hvíld frá meinum þínum. Þín
verður sárt saknað en eftir sitja
margar góðar minningar sem
fylgja mér þar til við hittumst á
ný. Ég er þér ævinlega þakklát
fyrir það veganesti sem þú gafst
mér, án þess væri ég ekki á þeim
stað sem ég er á í dag.
Góði guð, gefðu fjölskyldu
Siggu styrk til að vinna á sorg
sinni og kraft til að takast á við
komandi framtíð.
Margt þú hefur misjafnt reynt,
mörg þín dulið sárin.
Þú hefur alltaf getað greint,
gleði bak við tárin.
(J.Á.)
Þín vinkona,
Margrét Arna Eggertsdóttir.
Örlög eru ekki í okkar höndum,
þau eru eitthvað sem við ekki allt-
af skiljum, sérstaklega þegar fólk
í blóma lífsins er tekið frá okkur.
Eftir að Sigga kvaddi okkur hefur
hugurinn reikað og óteljandi
minningar komið upp í hugann
enda af nógu að taka þar sem leið-
ir okkar hafa legið saman í þrjátíu
ár. Við kynntumst fyrst er við
unnum saman í frystihúsi í smá-
tíma og seinna unnum við saman í
Öldunni. Við áttum margt sam-
eiginlegt þrátt fyrir að mér fynd-
ist hún svo fullorðin, átti tvö lítil
börn, Dísu á öðru ári og Nonna
pínulítinn.
Á einhverjum tíma datt okkur í
hug að við gætum alveg prjónað
og saumað, ekki var það allt fal-
legt í upphafi en áfram héldum við
þó og verkin urðu fallegri með
tímanum. Sigga hafði áhuga á öllu
handverki og prjónaði hún dúka
og litlar dúkkur sem voru með
litla hatta, á litlu höttunum var
blóm og á þessu litla blómi sat
kannski pínulítil býfluga, ásamt
öllu því sem hún gerði handa
krökkunum sínum. Sigga fékk
svo brennandi áhuga á bútasaum
og var hún ekki lengi að smita
þeirri bakteríu áfram, hún sendi
mér lítil umslög með pínulitlum
bútum og vísbendingum. Úr
þessu varð lítill dúkur sem núna á
sérstakan stað, mikið erum við
búnar að sauma síðan þá, spá og
spekúlera með vinkonum okkar
Siggu og Helgu. Snemma í vor
ákváðum við að fara saman í
saumabústað allar fjórar fyrstu
helgina í október, ekki komst
Sigga með okkur en lagði hart að
okkur að halda okkar striki, þeg-
ar litið er til baka er þessi helgi
okkur svo dýrmæt, Sigga var með
okkur í huga og hjarta.
Sigga hafði skemmtilegan
húmor, við gátum setið og hlegið
og hlegið af litlu tilefni, á tímabili
voru dætur okkar mjög svangar
ef við Sigga vorum að spjalla,
gátu borðað endalaust við eldhús-
borðið til að missa ekki af neinu.
Sigga hafði til að bera mikla
hjartahlýju og manngæsku sem
hún miðlaði af til allra sem henni
kynntust. Hún kenndi mér svo
margt og stelpunum mínum líka,
það er henni mikið að þakka að
þær hafa valið sér það nám og
starf sem þær stunda nú. Hún
eignaðist fjölmarga vini á lífsleið-
inni svo núna eiga margir um sárt
að binda, fólk laðaðist að henni
þar sem alltaf var skemmtilegt í
kringum hana og öllum leið vel í
návist hennar.
Elsku Dísa, Nonni, Hafsteinn
og Valgeir, þegar sárasta sorgin
er liðin hjá sitja eftir ljúfar minn-
ingar um góða móður sem munu
verma hjörtu ykkar um alla fram-
tíð. Innilegar samúðarkveðjur til
fjölskyldunnar allrar.
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið loga skæra
sem skamma stund oss gladdi
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik Guðni Þórleifsson)
Guð blessi minningu þína,
elsku Sigga, og takk fyrir allt.
Ágústa Guðmarsdóttir.
Elsku Sigga vinkona mín. Nú
ertu farin frá okkur allt of fljótt
og við áttum eftir að gera svo
margt saman. Ég man svo vel
þegar leiðir okkar lágu saman,
það var eins og við hefðum alltaf
þekkst. Við hittumst fyrir 13 ár-
um hjá SMFR, þar sem við vorum
samstarfsfélagar þangað til ég
hvarf til annarra starfa árið 2009.
Góð vinátta var okkar á milli al-
veg frá upphafi og áttum við
margar skemmtilegar stundir
saman, bæði tengdar vinnu og ut-
an hennar. Við áttum mörg sam-
eiginleg áhugamál og var búta-
saumur ofarlega á þeim lista. Þú
kenndir mér og Siggu Dan þessa
list og varst svo þolinmóð þegar
þetta sneri eitthvað öfugt í hönd-
unum á mér í byrjun.
Við vorum duglegar að búa til
tilefni til að hittast og vorum sam-
an í allskyns klúbbum sem við
bjuggum sjálfar til. Við hétum
Gæsirnar þegar við vildum monta
okkur af bútasaumnum og vorum
við fyrst þrjár í þessum skemmti-
lega klúbbi. Seinna buðum við
Gústu að vera með okkur og var
hún kölluð gæsarunginn. Þú sem
formaður Gæsanna skráðir okkur
auðvitað í bútasaumsfélagið, við
vorum jú alvöru klúbbur. Við vor-
um líka saman í gáfumannafélag-
inu með Siggu Dan en það voru
fáir sem vissu af því félagi aðrir
en fjölskyldumeðlimir okkar sem
fannst við nokkuð góðar með okk-
ur að þykjast vera svo gáfaðar og
vildu ólmir hlusta á gáfulegar um-
ræður.
Elsku hjartans vinkona, inni-
legar þakkir fyrir allt sem þú
gafst mér. Það verður erfitt að
heyra ekki í þér og geta ekki
spjallað um okkar sameiginlegu
áhugamál, okkar dýpstu pæling-
ar, vandamál samfélagsins og
bara allt sem var að gerast í lífi
okkar þá stundina. Megi minning
þín lifa í hugum okkar um alla ei-
lífð.
Elsku Dísa, Nonni, Hafsteinn,
Valgeir og fjölskyldan öll, missir
ykkar er mikill. Megi góður guð
gefa ykkur styrk á þessum erfiða
tíma.
Þín vinkona,
Helga.
Elsku vinkona mín er látin
langt um aldur fram. Það er óend-
anlega sárt og erfitt að þurfa að
horfast í augu við ótímabært and-
lát hennar. Sigga var stórbrotin
persóna í víðasta skilningi þess
orðs.
Lífsverkefni hennar og áhuga-
mál voru fjölmörg og fjölbreytt og
ótrúlegt hvað hún komst yfir að
gera. Hún hafði sterkar skoðanir
á mönnum og málefnum, hafði
ríka réttlætiskennd og var stór-
kostlegur húmoristi og gleðigjafi.
Ég var svo lánsöm að eiga hana
að vini og samstarfsfélaga í hart-
nær 20 ár og vorum við nánast í
daglegum samskiptum þann
tíma. Þau voru ófá samtölin og
„fundirnir“ sem við áttum til að
kryfja hin ýmsustu mál, ráða ráð-
um okkar og finna lausnir á þessu
öllu. Mikið á ég eftir að sakna
þessara samtala og skoðana-
skipta.
Þær voru líka margar gæða-
stundirnar okkar við búta-
saumsstúdíuna hvort sem við
strukum efnum og dáðumst að lit-
unum eða skoðuðum munstur og
lögðum á ráðin um það hvaða
verkefni væru næst á dagskrá.
Sigga var formaður í litla sauma-
hópnum okkar, Gæsunum, sem
við vorum í ásamt Helgu og
Gústu. Það var löngu ákveðið að
saumahelgin okkar yrði fyrstu
helgina í október og stefndi hún
að því að fara með okkur en því
miður auðnaðist henni það ekki.
Henni var samt mjög umhugað
um að við héldum okkar striki og
breyttum ekki áformum okkar
þrátt fyrir að hún kæmist ekki
með.
Það er þyngra en tárum taki að
þurfa að sitja og skrifa minning-
arorð um konu sem hefði átt að
eiga marga áratugi ólifaða og ég
er svo sammála litlu nöfnu hennar
og dótturdóttur sem sagði á dög-
unum að lífið væri stundum
ósanngjarnt.
Tilvera okkar missir lit við and-
lát Siggu og brotthvarf hennar er
mikill missir fyrir stóran hóp
fólks því hún snerti líf svo
margra. Þeir eru því ófáir sem
þessa dagana strjúka tár af kinn
vegna fráfalls hennar.
Um leið og ég kveð elsku vin-
konu mína með hjartans þakklæti
fyrir samfylgdina votta ég börn-
um hennar, foreldrum og fjöl-
skyldunni allri mína dýpstu sam-
úð. Þeirra missir er mestur og
óbætanlegur.
Guð blessi minningu hennar.
Sigríður Daníelsdóttir.
Ástsæll samstarfsmaður og
vinur, Sigríður Ágústa Jónsdótt-
ir, er látin langt fyrir aldur fram.
Hún barðist hetjulega við brjósta-
krabbamein í rúmt ár. Það er
mjög í anda hennar sjálfrar að úr
því hún þyrfti að lúta í lægra haldi
fyrir sjúkdómnum væri gott að
deyja í þeim mánuði sem við helg-
um baráttunni við brjóstakrabba-
mein. Sigga Jóns kom til starfa
hjá félagsþjónustu Reykjanes-
bæjar þegar málaflokkur fatlaðs
fólks fluttist frá ríkinu til sveitar-
félaganna.
Hún ásamt nöfnu sinni, Siggu
Dan., kom með ferskan blæ inn í
góðan starfsmannahóp, ekki bara
hjá félagsþjónustunni, heldur
bæjarskrifstofunni í heild. Það
var okkur hjá Reykjanesbæ mik-
ill fengur að fá þær stöllur til
starfa í þessum stóra og um
margt flókna málaflokki. Þær litu
á vinnustaðinn sem einn og þá
skipti engu hver vann hjá hvaða
sviði. Það er erfitt að tala um aðra
þeirra sem samstarfsmann án
þess að hin fylgi með, þær voru
það nánar bæði í orði og á borði og
veit ég að nafna hennar hefur
ávallt viljað trúa því að hún næði
bata og kæmi aftur í stólinn á
móti henni. Sigga Jóns var mikill
fagmaður og gerði kröfur til
sjálfrar sín sem og annarra um
vönduð og manneskjuleg vinnu-
brögð.
Hún var fjölhæf og kunni því
vel að gerðar væru kröfur til
hennar að hugsa út fyrir „ramm-
ann“. Hún var mikill „töffari“ og
fljót að sjá spaugilegu hliðarnar á
tilverunni og kunni ekki síst að
gera góðlátlegt grín að sjálfri sér.
Hún var hrókur alls fagnaðar og
það varð strax sjálfgefið að hún
sæi um skipulag skemmtilegheita
í hópnum þegar svo bar við.
Sigríður Ágústa Jónsdóttir lést
10. október sl. Hennar er og verð-
ur sárt saknað á vinnustaðnum.
Við vottum aðstandendum öll-
um innilega samúð.
Fyrir hönd samstarfsfólksins
hjá félagsþjónustu Reykjanes-
bæjar og á bæjarskrifstofunni,
Hjördís Árnadóttir,
félagsmálastjóri.
Inn kemur glæsileg kona, sem
býður sköruglega góðan daginn.
Það gustar af henni lífsgleðin og
krafturinn, Sigga Jóns er mætt.
Hún starfaði með okkur á Svæð-
isskrifstofu málefna fatlaðra til
margra ára eða þar til skrifstofan
var lögð niður í lok árs 2010. Það
er okkur öllum mikið áfall að
þurfa að kveðja Siggu okkar allt
of snemma.
Þegar við minnumst samveru-
stundanna hvort sem er við vinnu,
skemmtanir eða ferðalög kemur
upp í huga okkar húmorinn, hlýj-
an og jákvæð sýn hennar á lífið.
Sigga Jóns var góður vinnufélagi,
traust, fagleg og gekk óhikað til
verka.
Við munum eftir flottum inn-
komum á árshátíðum, með Siggu
fremsta í flokki Suðurnesja-
manna, meðal annars sem „men
in black“, nunnurnar, nagandi
blýanta og svo framvegis. Alltaf
með flotta texta og bestu
skemmtiatriðin. Okkur er minn-
isstæð vinnuferð til Boston, þar
sem farið var í búðarferð í blæju-
bíl að kaupa merkjavöru og Sigga
var vel undirbúin með lista yfir
merkin sem hún ætlaði að kaupa.
Um kvöldið var rúntað um borg-
ina í limósínu og skálað í freyði-
víni enda var allt sem hún gerði
gert með stæl.
Í bleikum októbermánuði
kveðjum við góða vinkonu og
sendum innilega samúðarkveðju
til ástvina hennar. Við endum
minningu okkar á orðum spá-
mannsins Kahlils Gibrans sem
segir meðal annars um sorgina:
„Sorgin er gríma gleðinnar. Og
lindin, sem er uppspretta gleðinn-
ar, var oft full af tárum. Þegar þú
ert sorgmæddur, skoðaðu þá aft-
ur huga þinn, og þú munt sjá, að
þú grætur vegna þess, sem var
gleði þín.“
Kveðja frá gömlum vinnufélög-
um á skrifstofu SMFR (smurfar-
ar),
Sigríður Kristjánsdóttir.
MINNINGAR 47
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. OKTÓBER 2012
Margrét Al-
bertsdóttir
✝ Margrét Al-bertsdóttir
fæddist í Hafn-
arfirði 20. maí
1926. Hún lést
19. október
2012.
Margrét var
jarðsungin frá
Hafnarfjarðarkirkju 26. október
2012.
Gústaf Bjarki Ólafsson.
Meira: mbl.is/minningar
Minningar á mbl.is
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug vegna
andláts og útfarar bróður míns og frænda
okkar,
RAGNARS ÁGÚSTSSONAR,
Halakoti,
Vatnsleysuströnd.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
D-deildar Heilbrigðisstofnunar Suðurnesja fyrir
frábæra umönnun og hlýhug í veikindum hans.
Magnús Ágústsson,
Guðfinna Guðmundsdóttir, Kjartan Egilsson,
Ragnar Már Kjartansson,
Hlynur Örn Kjartansson, Tara Pétursdóttir,
Natalía Marín Hlynsdóttir,
Pétur Ragnar Hlynsson.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar elskulegrar
móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
MARÍU PÉTURSDÓTTUR,
Hraunbúðum,
áður Garðshorni,
Brimhólabraut 14,
Vestmannaeyjum,
sem lést á sjúkrahúsi Vestmannaeyja fimmtudaginn 4. október.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á dvalarheimilinu
Hraunbúðum og sjúkrahúsi Vestmannaeyja fyrir alúð og ein-
staka umönnun.
Matthías Sveinsson, Kristjana Björnsdóttir,
Stefán Pétur Sveinsson, Matthildur Sveinsdóttir,
Sævar Sveinsson, Hólmfríður Björnsdóttir,
Halldór Sveinsson, Guðbjörg Hrönn Sigursteinsdóttir,
Ómar Sveinsson, Margrét Eyjólfsdóttir,
Cassandra C. Siff Sveinsdóttir,
barnabörn, makar og fjölskyldur þeirra.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
INGÓLFUR GUÐJÓNSSON
frá Eyri, Ingólfsfirði,
Nýbýlavegi 80,
Kópavogi,
sem lést mánudaginn 22. október, verður
jarðsunginn frá Kópavogskirkju föstudaginn
2. nóvember kl. 13.00.
Ólafur Ingólfsson, Svanhildur Guðmundsdóttir,
Lára Ingólfsdóttir, Jón Leifur Óskarsson,
Sigurður Ingólfsson, Ingunn Hinriksdóttir,
Halldór Kr. Ingólfsson, Hrönn Jónsdóttir,
Guðjón Ingólfsson, Harpa Snorradóttir,
Þórhildur Hrönn Ingólfsdóttir, Guðmundur Jóhann Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR
frá Djúpadal,
Sauðármýri 3,
Sauðárkróki,
sem andaðist á Heilbrigðisstofnuninni á
Sauðárkróki fimmtudaginn 18. október verður jarðsungin frá
Sauðárkrókskirkju þriðjudaginn 30. október kl. 14.00.
Rögnvaldur Gíslason,
Eiríkur Rögnvaldsson, Guðrún Ingólfsdóttir,
Nanna Rögnvaldardóttir,
Guðrún Rögnvaldardóttir, Bjarni Þór Björnsson,
Sigríður K. Rögnvaldsdóttir, Þórir Már Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
GUÐLAUG OTTÓSDÓTTIR,
Laugarnesvegi 87,
Reykjavík,
sem lést að morgni mánudagsins
22. október, verður jarðsungin frá Áskirkju
þriðjudaginn 30. október kl. 13.00.
Guðjón Eyjólfsson,
Eyjólfur Guðjónsson,
Ottó Guðjónsson, Guðbjörg Sigurðardóttir,
Karólína Guðjónsdóttir,
Áslaug Guðjónsdóttir, Steinþór Pálsson,
Gunnar Guðjónsson, Marta Svavarsdóttir
og barnabörn.