Morgunblaðið - 02.11.2012, Síða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. NÓVEMBER 2012
✝ Haraldur Mar-inó Helgason
fæddist á Hrapp-
stöðum í Kræk-
lingahlíð 8. febrúar
1921. Hann lést á
Dvalarheimilinu
Hlíð á Akureyri 20.
október 2012.
Foreldrar hans
voru hjónin Ólafia
Kristjánsdóttir,
fædd á Hesjuvöll-
um í Kræklingahlíð 21. júní
1876, d. 31. maí 1924, og Helgi
Kolbeinsson, fæddur á Svert-
ingsstöðum í Kaupangssveit 17.
mars 1876, d. 12. janúar 1951.
Albræður Haraldar voru Hauk-
ur, f. 23. maí 1913, d. 7. október
1974, og Njáll, f. 18. nóvember
1916, d. 12. október 1973. Hálf-
bróðir Haraldar er Kolbeinn
Helgason, f. 1. ágúst 1928, móð-
ir hans var Guðrún Emelía
Jónsdóttir (1892-1984), seinni
eiginkona Helga.
Eiginkona Haraldar var Ás-
laug Jónína Einarsdóttir
(Ninna), f. á Akureyri 1. júlí
1921, d. 16. júlí 2006. Áslaug og
Haraldur eignuðust þrjár dæt-
ur. Þær eru: 1) Inga Ólafía
læknaritari, f. 28. nóvember
1943, maki Jón Gunnar Gunn-
laugsson viðskiptafræðingur.
frá Barnaskóla Akureyrar 1933.
Aðeins 12 ára gamall fór hann
út á vinnumarkaðinn og hóf
störf sem sendill í Kjötbúð KEA
og síðar sem innanbúðarmaður
þar. Í Kjötbúðinni vann hann
samfleytt í 26 ár, eða til 1960,
en þá var hann ráðinn kaup-
félagsstjóri í Kaupfélagi verka-
manna á Akureyri. Þar starfaði
hann til 1981. Frá 1981 til 1986
var Haraldur sölumaður hjá
Kaupfélagi Svalbarðseyrar. Frá
1986 og allt til 2011 starfaði
hann sem sölumaður fyrir
Kjarnafæði. Hann starfaði því
við sölumennsku í 78 ár. Har-
aldur var sæmdur Ridd-
arakrossi hinnar íslensku fálka-
orðu 2008 fyrir verslunarstörf.
Haraldur var formaður Íþrótta-
félagsins Þórs á árunum 1960-
1980 í 20 ár lengur en nokkur
annar. Hann var kjörinn heið-
ursfélagi og heiðursformaður
félagsins árið 1980. Hann var
gerður að heiðursfélaga ÍSÍ auk
þess sem honum var veitt heið-
ursorða ÍSÍ. Gullmerki KSÍ og
ÍSÍ. Haraldur starfaði mikið og
lengi í Alþýðuflokksfélaginu á
Akureyri og síðustu ár í Sam-
fylkingunni. Hann var gerður
að heiðursfélga Samfylking-
arinnar á Akureyri árið 2007
fyrstur manna. Haraldur var fé-
lagi í karlakórnum Geysi frá
1943 og söng með kórnum í
fjölda ára.
Útför Haraldar verður gerð
frá Akureyrarkirkju í dag, 2.
nóvember 2012, og hefst athöfn-
in kl. 13.30.
Börn þeirra eru: a)
Halla, maki Snorri
Jósefsson. Börn
þeirra eru: Jón
Sölvi, Arna Rós og
Arnar Snær. b) Ás-
laug Guðný, sam-
býlismaður Jón
Gíslason. Dætur
þeirra eru: Íris Eik
og Birta Marín. c)
Haraldur Gunnar,
sambýliskona
Linda Hrönn Guðnadóttir, son-
ur þeirra er Jón Gunnar. Fyrir
á Linda á dæturnar Sögu Dröfn
og Selmu Björk. 2) Helga Stef-
anía, húsmóðir, f. 7. mars 1949,
maki Kjartan Kolbeinsson
slökkviliðsmaður. Börn þeirra
eru: a) Stefanía, maki Björn Ró-
bert Jensson. Dóttir þeirra er
Ninna Þórey. b) Kjartan Mar-
inó, sambýliskona Anna Soffía
Ásgeirsdóttir. Synir þeirra eru:
Haraldur Marínó og Andri Mar-
ínó. 3. Bergljót Ása, lífeinda-
fræðingur, f. 21. febrúar 1952,
maki Sveinn Guðmundsson, raf-
magnstæknifræðingur. Dætur
þeirra eru: a) Þórdís, maki Jo-
seph Valentine. Dóttir Þórdísar
og Guðmundar Kristjánssonar
er Ása Guðmundsdóttir. b) Ás-
dís.
Haraldur lauk fullnaðarprófi
Nú er komið að kveðjustund.
Laugardaginn 20. október kvaddi
elsku pabbi okkur. Sólin skein í
heiði og Akureyri skartaði sínum
fegurstu haustlitum. Óteljandi
minningar koma upp í huga okk-
ar. Ást og umhyggja hans og
mömmu umvöfðu okkur og hjá
þeim áttu langamma og langafi
öruggt skjól á sínum efri árum.
Við minnumst æskuáranna,
pabbi að vinna í kjötbúðinni og
síðar í KVA. Pabbi að fara á kór-
æfingu hjá Geysi, fundi hjá
Íþróttafélaginu Þór, en því veitti
hann formennsku í 20 ár. Í nokk-
ur ár áttu Þórsarar sér samastað
í kjallaranum í Goðabyggðinni,
vísi að félagsheimili. Þar höfðu
þeir fundi sína og gátu hellt upp á
könnuna. Oft var það mamma
sem skenkti strákunum kaffi en
litlu pollarnir þeirra sátu í kjall-
aratröppunum á meðan á fundi
stóð og þáðu djús og góðgæti. Nú
eru þetta orðnir fullorðnir menn.
Við getum ekki láta hjá líða að
að minnast jólanna. Pabbi og
mamma voru mikil jólabörn ekki
síður en við systur. Heimilið fal-
lega skreytt, pabbi að senda
pakka í allar áttir. Þá stóðum við
systur og spekúleruðum í því,
hvernig pabbi kæmi þessu nú öllu
fyrir í kassanum. Þetta tókst þó
alltaf og við alltaf jafnhissa.
Pabbi var gjafmildur svo af bar
og margir fengu góðgæti frá hon-
um fyrir jólin. Við minnumst
ferðanna í berjamó en þar naut
pabbi sín sannarlega. Við vorum
ekki fyrr komin á áfangastað en
sá í iljarnir á honum upp hæstu
brekkurnar. Við sáum hann ekki
fyrr en seinnipart dags koma til
baka með fullar fötur af berjum,
alltaf tíndi hann mest. Við minn-
umst einnig ferðanna í Vagla-
skóg, en þar átti Einar afi sum-
arbústað. Pabbi var tryggur
fjölskyldu sinni og félögum og
alltaf boðinn og búinn til að
leggja fram vinnu sína og aðstoð.
Dugnaður, ósérhlífni og hógværð
var honum í blóð borin. Hann var
fastur á sínum skoðunum eins og
t.d. eitt sinn Volvo alltaf Volvo.
Allt var öruggt sem hann tók að
sér. Við minnumst pabba að fara
á frímúrarafundi, í kjól og hvítu,
angandi af rakspíra. Mamma
fékk alltaf skeggkossinn og svo
komum við á eftir. Pabba var
jafnaðarmennskan í blóð borin og
í mörg ár starfaði hann með Al-
þýðuflokknum og síðar Samfylk-
ingunni. Síðustu árin vann pabbi
fyrir Kjarnafæði, allt þar til hann
varð níræður. Í starfi sínu þar og
við störf sín fyrir Þór eignaðist
hann fjölda góðra vina og nefnum
við hér sérstaklega þá Karl
Gunnlaugsson og Guðjón Stein-
dórsson. Við þökkum þeim inni-
lega fyrir sanna vináttu sem
pabba var ómetanleg. Sama má
segja um Þórsarana, félaga í
Samfylkingunni, Geysi og frí-
múrarareglunni. Þeim færum við
sérstakar þakkir fyrir hjálpsemi
og væntumþykju á sorgarstund.
Okkur systrum er svo tamt að
tala um mömmu og pabba sem
eitt en þannig unnu þau, studdu
og hjálpuðu hvort öðru hvort sem
var í pólitík eða öðrum fé-
lagsskap.
Við kveðjum pabba með orð-
unum, sem hann notaði alltaf
þegar við hringdum til hans á
kvöldin til að bjóða honum góða
nótt. „Guð gefi þér góða nótt og
sofðu nú vært og rótt í alla lið-
langa nótt.“
Elsku pabbi, hvíl í friði og
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Stelpurnar þínar.
Inga Ólafía, Helga og Ása.
Haraldur Helgason tengdafað-
ir minn er látinn. Hann lést í
hárri elli, á Hjúkrunarheimilinu
Hlíð, saddur lífdaga.
Haralds minnist ég sem „The
grand old man“ Hann var mörg-
um góðum kostum búinn sem því
miður eru of sjaldgæfir í dag á
tímum hraðans og oft yfirborðs-
mennskunnar. Haraldur var
ákaflega vandaður maður, aldrei
hef ég heyrt nokkurn mann segja
styggðarorð um hann. Halli frest-
aði aldrei því sem hægt var að
gera í dag til morgundagsins.
Hann hljóp ekki eftir stundarvið-
urkenningu, kom ávallt beint að
kjarna málsins.
Ég kom fyrst í Goðabyggðina
þegar ég var í þriðja bekk
Menntaskólans á Akureyri. Þar
kynntist ég elstu heimasætunni á
heimilinu, henni Ingu Lóu, og er
nú farið að styttast í gullbrúð-
kaup hjá okkur. Við Inga Lóa
byggðum okkur hús á Álftanesi
og þá var nú gott að eiga Halla að.
Hann var boðinn og búinn til að
gera sitt til að byggingin gengi að
óskum. Hann talaði við banka-
stjóra, skrifaði upp á víxla, útveg-
aði afslátt af byggingarvörum og
hann gerði meira. Hann munaði
ekki um að útvega tvo múrara til
að múra húsið. Það þarf ekki að
geta þess að múrararnir voru
Þórsarar. Einu sinni um páska
kom Halli með pípulagninga-
mann, auðvitað Þórsara, svo var
unnið sleitulaust og málið klárað.
Svona var Halli, sá lausnir og
kom þeim í framkvæmd, alltaf
reiðubúinn að vinda sér beint í
málin.
Nú skilur leiðir, hann Halli er
nú kominn til hennar Ninnu sinn-
ar og sjálfsagt farinn að skipa
málum til betri vegar í himnaríki.
Blessuð sé minning Halla.
Jón Gunnar Gunnlaugsson.
Að skrifa minningargrein um
Halla afa er efni í heila bók, jafn-
vel bókasafn, veit ekki hvar skal
byrja.
Hann afi var Þórsari, krati,
kaupmaður, söngvari og margt
fleira en umfram allt var hann afi
fram í fingurgóma, veit ekki um
neitt sem hann neitaði barna-
börnum sínum um.
Þegar ég var barn og bjó í
Reykjavík fór ég norður þegar
tækifæri gafst, stundum með fjöl-
skyldu minni en einnig fórum við
frænkurnar af og til norður í orlof
til afa og ömmu, þá var sko dekr-
að við okkur.
Ég minnist þess þegar afi var
kaupfélagstjóri í Kaupfélagi
Verkamanna að ég fékk að raða
ullarsokkum í hillurnar, mér
fannst ég svo mikil búðarkona.
Þegar við Áslaug Guðný fórum
í sumarbúðir á Vestmannsvatn og
afi og amma náðu í okkur eftir
nokkra daga var komið við í
Kaupfélaginu. Þá var á leið okkar
í Goðó keypt nammi og ís. Eftir
að hafa farið í sturtu var skriðið
upp í rúm með bók og ís. Það var
svo gott að vera í Goðabyggðinni
að ég velti því fyrir mér sem barn
hvort þessi frábæra gata ætti
ekki frekar að heita Góðabyggð.
Þegar ég var unglingur flutti
ég norður og bjó þar um tíma, þá
var yndislegt að geta komið í
Goðó til afa og ömmu, enda alltaf
til góðgæti með kaffinu.
Ég minnist einnig skemmti-
legrar ferðar sem við fórum í til
Danmerkur og Þýskalands, þar
sem 17. júní var haldinn á eftir-
minnilegan hátt og Kjartan Mar-
inó komst í bjórinn á flugvellinum
á leiðinni heim, en hann var þá
átta ára.
Afi var mikill sælkeri og fannst
gott að fá eitthvað sætt með
kaffinu, það var mjög gaman að
koma með eitthvað gott til hans
því þá ljómaði hann af gleði.
Bláber hafa sennilega verið
mjög ofarlega á lista hjá afa því
margar ferðirnar voru farnar í
berjamó, hann átti meira segja
sérstök föt sem hann klæddist
þegar haldið var í berjamó. Eitt
sinn fór ég í berjamó í Flateyj-
ardal með pabba, afa Halla og afa
Kolla. Þegar leið á daginn og við
fórum að huga að nestinu okkar
komumst við að því að nestið var
búið. Saddar og sællegar kind-
urnar voru mjög ánægðar með
þetta fína nesti.
Volvo, já afi átti aldrei annað
en Volvo, eitt sinn var reynt að
telja honum hughvarf og fenginn
að láni jepplingur í nokkra daga.
Þá lét afi bara einhverja aðra
keyra fyrir sig, svo var bílnum
skilað og afi fór og keypti sér
Volvo án þess að svo mikið sem
prófa hinn bílinn né reyndar
Volvoinn.
Síðustu jólin þín áttum við
saman í fyrra í Goðabyggðinni og
mun ég minnast þess um ókomna
tíð.
Núna ertu kominn til Ninnu
ömmu og ég veit að hún hefur
tekið vel á móti þér.
Takk fyrir allt, elsku afi.
Stefanía Kjartansdóttir.
Elsku Halli afi, tengdaafi og
langafi.
Notalegheit, hlýja, öryggi og
góðvild eru tilfinningar sem
koma í hugann þegar við hugsum
til þín og allra yndislegu sam-
verustundanna. Dyrnar ykkar
ömmu stóðu okkur og öllum öðr-
um alltaf opnar. Björtu brosi
fylgdi langt og innilegt faðmlag.
Þú hafðir góða kímnigáfu og
brosið sem lék um varirnar þegar
þú hallaðir höfðinu örlítið niður
og leist upp til manns, þetta var
nokkuð sem fékk bros Monu Lisu
til að blikna í samanburðinum. Þú
varst alltaf með allt þitt á hreinu
vannst verk þín vel og með þeim
hætti að þau virtust átakalaus.
Öllum þótti mjög vænt um þig og
þér var svo lagið að stjórna að þú
fékkst alla með þér í lið án nokk-
urs erfiðis, þú kunnir að selja öðr-
um það sem þú vildir ná í gegn án
þess að maður áttaði sig endilega
á því. Þú varst mikið snyrtimenni
og hélst öllu í röð og reglu. Húsið
ykkar ömmu og garðurinn voru
alltaf sérstaklega falleg, alltaf allt
nýmálað og garðurinn fallegur og
alltaf nýsleginn. En þú kunnir
líka að slaka á. það geta ekki allir
státað af langafa sem las reyfara
og horfði á bíómyndir langt fram
eftir nóttu.
Þú stóðst alltaf þétt að baki
íþróttafélaginu þínu og þegar Þór
átti leik örlaði á hjátrú, úrslitin
gátu ráðist af því hvort rauðu tób-
aksklútarnir væru tiltækir eða
ekki. En þegar kom að vinnunni
var ekkert nema fagmennska
sem skipti máli. Starfsævin varð
mjög löng enda byrjaðir þú barn-
ungur að vinna sem sendill og
starfsþrekið og eljan entist langt
fram á níræðisaldurinn. Þú kunn-
ir öðrum betur listina að selja og
það var enginn talnagleggri en
þú. Það var mjög gaman að verða
vitni að því hvað þú sinntir við-
skiptavinum þínum vel, þeir
kunnu að meta það og viðskipta-
tengslin entust áratugum saman.
Við erum þakklát fyrir að hafa
fengið að njóta samveru þinnar.
Þú hvattir alltaf alla í kringum
þig og lattir aldrei og þú studdir
okkur alltaf í því sem við vildum
gera. Þegar ég (Halla) var hjá
ykkur ömmu sem unglingur datt
mér í hug að afla aukatekna með
tínslu ánamaðka, og þá studdir
þú mig alla leið, smíðaðir fyrir
mig kassa til að halda utan um
ánamaðkana, fitaðir þá á rjóma
og hjálpaðir mér einnig að selja
þá. Það varð ótrúlega mikið úr
ánamaðkapeningunum þetta
sumar og dugðu þeir fyrir hjóli
um haustið. Þegar við Snorri hóf-
um búskap færðuð þið amma
okkur pottasett og leirtau og þeg-
ar við byrjuðum að fjölga mann-
kyninu fengum við senda fulla
ferðatösku af barnafötum svo
dæmi séu nefnd. Síðar meir
varstu alltaf að gauka að okkur
smágjöfum og matarsendingarn-
ar að norðan voru alltaf kær-
komnar. Þú vildir alltaf gleðja þá
sem voru í kringum þig.
Elsku afi, tengdaafi og langafi,
við kveðjum þig með orðum sem
féllu af vörum Arnars Snæs (6
ára) þegar amma Inga Lóa sagði
honum að þú værir kominn til
guðs. „Mér þykir svo leiðinlegt að
hann langafi skuli vera dáinn.“
„En, amma, ég geymi hann í
hjarta mínu“ og það gerum við
öll.
Halla Jónsdóttir, Snorri
Jósefsson, Jón Sölvi Snorra-
son, Arna Rós Snorradóttir
og Arnar Snær Snorrason.
„Haraldur Helgason hér,“
Þannig hljómaði Halli Helga í
hvert sinn er hann hringdi og
kynnti sig fyrir sínum viðskipta-
vinum. Ekki það að hann þyrfti að
kynna sig sérstaklega fyrir sínu
fólki. Halli hringdi nefnilega
ávallt á sama tíma til viðskipta-
vina sinna. Það mátti stilla klukk-
una eftir því. Eftir að hafa spjall-
að lítillega tók hann niður pöntun,
handskrifaði hana á blað og lagði
saman söluna í huganum. Þegar
formlegum vinnudegi var lokið
fór hann akandi í sinni Volvo-bif-
reið til Kalla í Kjarnafæði, afhenti
honum pöntunina og vörurnar
voru komnar í flug eða á bíl dag-
inn eftir. Svona gekk þetta dag
eftir dag ár eftir ár. Þessu starfi
tók hann að sinna fyrir Kjarna-
fæði um það leyti sem samferða-
menn hans fóru á eftirlaun. Halli
var lunkinn við að halda sínum
viðskiptavinum enda heiðarlegur
og vinnusamur með eindæmum.
Annað sem einkenndi Halla var
að þegar hann tók ákvörðun þá
skyldi staðið við hana og má segja
að flækjustig hans hafi ekki verið
hátt.
Haraldur fann sér konu og
unni henni allt hennar líf. Hann
byggði sér hús og bjó þar. Hann
valdi sér vini og hélt tryggð við
þá. Ekkert flókið en hefur þó
reynst mörgum erfitt. Sömu sögu
mátti segja um lífsskoðanir hans.
Ef rýnt er í stefnuskrá Alþýðu-
flokksins er nefnt sérstaklega að
Alþýðuflokkurinn styður einstak-
lingsrekstur sem ekki er stór í
sniðum né fjármagnsfrekur.
Ætla mætti að þessi partur úr
stefnuskránni hefði verið sniðinn
utan um starfsemi Halla er hann
starfaði sjálfstætt fyrir Kjarna-
fæði en Halli var krati mikill. Nóg
um það.
Halli var ekki mikill maður
vexti né var hann sérstaklega
kvikur í hreyfingum. Halli
hreyfði sig einhvern veginn hægt
en fumlaust. En ætti ég að rita
allt er karl kom í verk er ég
hræddur um að þá þyrfti að
splæsa í sérblað. Hann var til
dæmis söngvari mikill og söng
með Karlakórnum Geysi. Þá var
hann formaður Þórs í tugi ára og
ásamt Ninnu konu sinni heiðurs-
félagi síðustu árin. Umfram allt
var Halli Helga þó maður fjöl-
skyldunnar og hann hélt vel utan
um sitt fólk. Ekkert þótti honum
betra en fá börn sín, barnabörn
og að lokum barnabarnabörnin í
heimsókn norður yfir heiðar.
Þessa rólegu, glaðlegu og um-
hyggjusömu stemningu sem þau
hjón þá mynduðu í Goðó er ekki
hægt að framkalla nema hugur
fylgi máli. Enda fengu gestir allt-
af sömu spurninguna í helgarlok.
„Eruð þið að fara?“ „Þetta var
stutt stopp hjá ykkur í þetta sinn,
þið stoppið kannski lengur næst.“
Við nútímafólkið sem búum ekki
yfir sömu stóísku ró og einkenndi
Halla töfsuðum eitthvað um að
við þyrftum að vinna og lofuðum
öllu fögru um að stoppa lengur
næsta sinni, sem auðvitað aldrei
var staðið við. Sjálfur var Halli
litlu skárri er hann þurfti til
Reykjavíkur, norður vildi hann
sem fyrst.
Halli Helga skilur eftir sig
stórt skarð, skarð sem engum er
ætlað að fylla en við hin sem eftir
erum gætum án þess að ofgera
okkur, reynt að lifa eftir svipuð-
um einfald- og heiðarleika og
hann gerði.
Björn Róbert Jensson.
Margt fer í gegn um hugann
þegar ég minnist Haraldar
Helgasonar eða Halla eins og
hann var jafnan kallaður. Halli
var ekki mikið fyrir að breyta til.
Halli og Ninna föðursystir
byggðu sér heimili í Goðabyggð-
inni rétt fyrir miðja síðustu öld og
bjuggu þar til æviloka.
Um tólf ára aldur fór ég oft
með Halla í Kaupfélag verka-
manna til að sortera flöskur eða
taka vínber upp úr tunnum sem
lágu í korki. Ferðir í sveitina þeg-
ar hann seldi bændum fóður eða
keypti af þeim naut á fæti til
slátrunar. Halli kenndi mér mikið
í sölutækni, hann var með hana á
tæru, eins og hann sagði: „Allir
viðskiptavinir stórir sem smáir
skipta máli“. Hann bar ávallt
virðingu fyrir viðskiptavininum.
Ráðagóður var hann mér oft, sem
og öðrum. Skondið í minningunni
er að Halli ákvað oft hádegismat-
inn fyrir fasta viðskiptavini í
Kaupfélaginu. Og það stóðst að
kl. 11 að morgni var Raggi Mar
bílstjóri mættur með það sem
Halli valdi í poka að hurð hús-
freyjanna.
Mér er mjög minnistætt þegar
ritstjórar Alþýðumannsins komu
niður á skrifstofu til Halla að fá
hjálp hjá honum við að koma
blaðinu út, hann sagði þeim að
gefa út blaðið, tók síðan upp sím-
ann og 10 mínútum síðar var
hann búinn að safna því sem vant-
aði upp á.
Stundir okkar hin síðari ár í
hádeginu við eldhúsborðið í
Goðabyggðinni þar sem hann
bauð upp á skyr með rjóma, við
gátum spjallað saman í ró og
næði um allt og ekki neitt, síðan
sagði hann að nú væri kominn
tími til að taka blund, sem varð að
fastri venju eftir matinn.
Hægt er segja að Halli Helga
hafi farið héðan sáttur, og tími
hans hafi verið kominn.
Nú sé ég hann fyrir mér kom-
inn til Ninnu sinnar, þau leiðist
hönd í hönd í himnasölum.
Blessuð sé minning Haraldar
Helgasonar.
Einar Stefánsson.
Látinn er Haraldur M. Helga-
son, fóstri minn eins og ég nefndi
hann ætíð en ég naut þess að
dvelja hjá þeim hjónum Ninnu og
Halla alla mína skólatíð í Mennta-
skólanum á Akureyri, fyrst á
Eyrarlandsvegi 12 þar sem móðir
Ninnu, Ingibjörg Austfjörð, bjó
einnig með manni sínum og börn-
um. Ninna og Halli reistu sér síð-
an fallegt hús í Goðabyggð 2 og
fylgdi ég þeim þangað þegar þau
fluttu. Halli byrjaði feril sinn sem
sendill í Kjötbúð KEA aðeins 12
ára gamall og vann síðan hjá
KEA í 25 ár. Hann var svo kaup-
félagsstjóri Kaupfélags verka-
manna og eftir það við sölustörf.
Halli var hvers manns hugljúfi
enda einstakur drengskaparmað-
ur. Halli var glæsimenni og man
ég alltaf eftir því þegar hann var
búinn að klæða sig í kjól og hvítt
þegar hann var á leið á söng-
skemmtanir hjá Karlakórnum
Geysi, en Halli var söngmaður
góður og naut félagsskaparins í
Geysi. Halli hafði mikið dálæti á
íþróttum og var íþróttafélagið
Þór honum einkar hugleikið. Ég
man eftir því að neðri hæð Goða-
byggðar 2 varð að nokkurs konar
félagsheimili Þórsara eftir að Jón
Austfjörð og Stefanía, afi og
amma Ninnu hurfu úr þessum
heimi, en þau bjuggu í fallegri
íbúð á neðri hæðinni.
Samheldni fjölskyldunnar var
einstök. Það eru margir nemend-
ur Menntaskólans á Akureyri
sem hafa búið í húsakynnum
þessara glæsilegu hjóna, Halla og
Ninnu, og er þeirra minnst með
þakklæti og gleði. Ninna lést árið
2006. Halli var alltaf mikill jafn-
aðarmaður og fór það honum vel.
Haraldur Marinó
Helgason