Morgunblaðið - Sunnudagur - 16.12.2012, Blaðsíða 53

16.12. 2012 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 53
Tríóið Ljómur heldur jóla-
tónleika í Garðakirkju á
sunnudag klukkan fimm. Á
efnisskránni eru fjölbreytt
klassísk jólalög, íslenskar og erlendar
Ave-Maríur og verk eftir Hreiðar
Inga Þorsteinsson.
2
Jólastemning verður í Café
Flóru í Grasagarðinum um
helgina. Klukkan 14 á laug-
ardag syngja félagar í Gra-
duale Futuri jólalög víða í Laugardal.
Á sama tíma á sunnudag er aðventu-
stund þar sem söngvaskáldið Svavar
Knútur og presturinn Bjarni Karls-
son syngja og ræða um hið góða líf.
4
Frostrósir taka menningar-
húsið Hof á Akureyri yfir á
laugardag og verða þá með
þrenna tónleika. Mikið er lagt
í allan umbúnað og efnisskrána og
hefur Frostrósahópurinn eignast
fjölda aðdáenda um land allt.
5
Mikið verður um að vera í
Þjóðmenningarhúsinu á
sunnudag. Listakonur og
hönnuðir stilla vörum sínum
fram í anddyri, brúðuleikhús og jóla-
ball fyrir börnin verða í bókasal og
hægt er að njóta málverkasýningar
Eddu Heiðrúnar Backman sem
prýðir veggi verslunarinnar og veit-
ingastofunnar.
3
Árlegir aðventutónleikar
Björgvins Halldórssonar,
Jólagestir, verða haldnir í
Laugardalshöll um helgina.
Meðal gesta eru Ragnar Bjarnason,
Stefán Hilmarsson, Svala Björgvins-
dóttir og Sigga Beinteins.
VIÐBURÐIR HELGARINNAR
1
Sinfóníuhljómsveit Íslands hefur í sam-starfi við Smekkleysu sent frá sérnýjan hljómdisk þar sem Einar Jó-
hannesson klarínettuleikari er í aðal-
hlutverki og leikur fjóra klarínettukonserta
með hljómsveitinni. Diskurinn er góður
vitnisburður um list Einars, sem hefur um
árabil verið í hópi okkar virtustu tónlistar-
manna en konsertarnir eru eftir Mozart,
Weber, Debussy og Jón Nordal.
Einar hefur verið 1. klarínettuleikari Sin-
fóníuhljómsveitarinnar síðan 1980, hann er
stofnfélagi í Blásarakvintett Reykjavíkur og
hefur skapað sér gott orð sem framúrskar-
andi flytjandi á alþjóðlegum vettvangi.
Hann segir að byrjað hafi verið að hljóð-
rita konsertana fyrir um áratug. „Konsert
Mozarts var augljós byrjun, enda hápunkt-
ur bókmenntanna fyrir klarínettu,“ segir
hann. „Svo fórum við í næsta tímabil, það
rómantíska með Weber, en hann samdi
dásamlega tónlist fyrir klarínettu eins og
Mozart.“ Einar varð fyrir því óhappi að
meiðast þegar upptökur voru hálfnaðar á
verki Webers, datt og fékk í kjölfarið
brjóskeyðingu við þumalinn. „Það er álag
að standa í svona upptökum og sjálfsagt
hef ég æft of grimmt og þumalliðurinn
gafst upp og ég komst ekki lengra. En ég
fann leið út úr þessu og svo héldu upp-
tökur áfram. Þá þurfti að finna fleiri verk
og við völdum Debussy sem fulltrúa fyrri
hluta 20. aldarinnar, og þá var ég búinn að
frumflytja konsert eftir Jón Nordal, sem
hafði verið hljóðritaður og flaut með.“
Er Einar sáttur við útkomuna? „Þegar
þetta er í vinnslu er maður yfirmáta gagn-
rýninn og vill breyta nánast hverjum takti,
en þegar diskurinn er tilbúinn er ekkert
annað að gera en slaka á og njóta. Ég er
mjög sáttur við útkomuna. Þetta gefur
rétta mynd af því hvernig músíkant ég er,
ekki alveg hefðbundinn í þessum alþjóðlega
klarínettuskóla. Ég leyfi mér að fara nokk-
uð persónulegar leiðir og stend við það.“
EINAR JÓHANNESSON LEIKUR FJÓRA KLARÍNETTUKONSERTA Á NÝJUM DISKI
„Ekki alveg hefðbundinn“
„ÉG LEYFI MÉR AÐ FARA NOKKUÐ
PERSÓNULEGAR LEIÐIR,“ SEGIR EIN-
AR JÓHANNESSON UM LEIK SINN Á
HLJÓMDISKI MEÐ SINFÓNÍUNNI.
Einar Falur Ingólfsson efi@mbl.is
Einar Jóhannesson leikur hér ásamt félögum úr Sinfóníuhljómsveit Íslands við útgáfu disksins.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
þessi maður sem skrifaði í dagbók sína þeg-
ar hann var í Danmörku: Ég er úrhrak
mannlegrar tilveru! En vaxandi virðing og
sá áhugi sem bækurnar vöktu gerðu hann
hamingjusaman. Hvernig Nonni varð ham-
ingjusamur heitir ein bókin, og hann lætur
þar í það skína að hann hafi orðið hamingju-
samur þegar hann gerðist kaþólskur og fékk
menntun í skólum kirkjunnar; en nei, ham-
ingjan kom síðar.“
Gunnar segir Jón aldrei hafa sagt frá
myrkustu árum ævi sinnar. „Hann vill ekki
dvelja við sorgina og dapurleikann því bæk-
ur hans áttu að flytja fólki boðskap um birtu
og von – og ekki einhverja falska von, því
hann var sjálfur til vitnis um það að björt-
ustu vonir manna geta ræst.“
Jón Sveinsson ól aldur sinn á meginlandi
Evrópu. Hann kom í heimsókn til Íslands
árið 1930 en togaði Ísland í hann?
„Ég held að eftir að hann kom til Íslands
1930 og kynntist landi og þjóð, hafi hann
komist að þeirri niðurstöðu að þetta væri
ekki landið þar sem hann vildi búa og starfa.
Hann hreifst að þeim miklu framförum sem
höfðu orðið hér en það Ísland sem hann
þráði var Ísland bernskunnar. Hann gat allt-
af átt athvarf í því hugljúfa fallega landi og
hann vildi eiga það einn með sjálfum sér.
Þar fyrir utan þá vissi hann að það væri
hið saklausa fagra land sem lesendur hans í
Þýskalandi vildu kynnast og heyra um. Það
var mikilvægt í sögum hans og fyrirlestrum
að hann hafði alist upp í villtri náttúru
landsins í norðri.“
Hversu vinsæll var Nonni á sínum tíma?
„Nonni var mjög vinsæll á hinu þýska
málsvæði. Hann færði fólki birtu og von á
erfiðum tímum og síðan höfðaði söguheim-
urinn, þar sem allt var saklaust, villt og
frumlegt, sérstaklega til Þjóðverja; sögurnar
tengdust hugmyndum um hið upprunalega
germanska. En ekki má gleymast að sterkt
bakland Nonna hjálpaði til við útbreiðslu
bókanna, jesúítareglan var öflug víða um
heim og Nonnabækurnar komu víða út á
vegum trúboða kaþólsku kirkjunnar.“
Þykir Gunnari vænt um Nonna, eftir alla
vinnuna við að skrifa bókina?
„Já, mikil ósköp. Auðvitað hafði hann sína
galla og veikleika, eins og allir menn. Hann
var til að mynda mjög sjálfhverfur eins og
ef til vill má segja um marga listamenn, en
líka sjálfhverfur eins og sum börn eru. Hann
mat fólk og veröldina út frá sjálfum sér.
Hinsvegar vann Jón Sveinsson vel úr sínu
lífi og sínu mótlæti; hann lét mótlætið aldrei
buga sig. Hann var líka afskaplega þakk-
látur fyrir það sem vel var fyrir hann gert.
Hann þakkaði aldrei sjálfum sér árangurinn,
heldur öðrum, og þá fyrst og síðast almætt-
inu. Hann miklaðist ekki af sjálfs sín verk-
um.“
„Þegar leið á ævi Nonna var hann eiginlega
kominn í hóp virðingarmanna í regluni, þessi
maður sem skrifaði í dagbók sína þegar hann var
í Danmörku: Ég er úrhrak mannlegrar tilveru!“
segir Gunnar F. Guðmundsson sagnfræðingur.
Morgunblaðið/Einar Falur