Morgunblaðið - Sunnudagur - 21.04.2013, Blaðsíða 54

54 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 21.4. 2013
Menning
UNGIR LEIKARAR
Harka í
leiklistinni
í London
ÞAÐ VAR VÍST BJARTSÝNI AÐ REYNA AÐ STEFNA
FJÓRUM UNGUM LEIKURUM Á EINN STAÐ Á
SAMA TÍMA TIL AÐ NÁ VIÐTALI. EINN KOM ÞVÍ
AÐEINS VIÐ EFTIR AUGLÝSINGAMYNDATÖKU OG
ÁÐUR EN HANN FÆRI ÚT ÚR BORGINNI Í
NOKKRA DAGA TIL AÐ LEIKA Í STUTTMYND; EIN
VAR Í TÖKUM Á NÓTTUNNI OG ÞURFTI AÐ
SOFA Á DAGINN OG ÖNNUR VINNUR VAKTA-
VINNU Á MATSÖLUSTAÐ. ÞAÐ KOSTAÐI ÞVÍ DÁ-
LÍTINN ÞEYTING UM LUNDÚNABORG AÐ NÁ
TALI AF ÞEIM SMARA GUNN, SESSELIU OLAFS,
HARRY AUGUST OG DISU STEFANS.
Texti og myndir: Ingibjörg Rósa Björnsdóttir
ingibjorgrosa@gmail.com
Aðspurðir segjast fjórmenningarnir ekki vera í miklum tengslum við leiklistarbransann heima á Íslandi en þau reyni þó að fylgj-
ast með og sjá það sem er í boði þegar þau fari heim. Þá fái þau ekki oft tilboð frá Íslandi, enda viti e.t.v. ekki margir af þeim
fjölda íslenskra leikara sem er í London og Bretlandi yfir höfuð. Þau hafi hins vegar nýlega stofnað Facebook-síðuna „Íslenskir
leikarar í Bretlandi“ til að halda utan um hópinn og hvetja þau kollega sína í Bretlandi til að skrá sig þar.
Morgunblaðið/Brynjar Gauti
S
mári Gunnarsson, 27 ára, og Dísa Stefánsdóttir, 29
ára, fóru bæði í nám í Rose Buford-leiklistarskól-
ann. Smári: „Ég sótti um í Listaháskólanum og
komst í 25 manna hópinn en ekki lengra. Fór þá í
bókmenntafræði í HÍ í eitt ár og líkaði það vel svo
ég var eiginlega hættur við að verða leikari. En þá voru
haldnar prufur fyrir þennan breska skóla á Íslandi, ég ákvað
að prófa og komst inn og hugsaði með mér að ég fengi ekki
annað svona tækifæri. Svo ég fór út í þriggja ára BA-nám og
sé ekki eftir því.“ Dísa: „Vorið 2004 fór ég í inntökupróf bæði
fyrir leiklistarnám í Listaháskólanum og við LAMDA (Lond-
on Academy of Music and Dramatic Art) og komst ekki inn í
LHÍ, en fékk hins vegar inngöngu í LAMDA, í Intensive
Shakespeare and Jacobian-nám. Svo fann ég mig svo vel í því
og líkaði vel í London þannig að ég sótti um í Rose Buford
og kláraði þar BA-gráðu í leiklist.“
Þau útskrifuðust bæði árið 2009 og ákváðu að vera um
kyrrt í London og keppa við tugi þúsunda annarra leikara
um hlutverk og verkefni.
Smári: „Eftir að hafa verið hér í þrjú ár, kynnst borginni
og komið sér upp samböndum, hvers vegna ætti maður þá að
fara strax heim aftur? Ég vildi frekar láta reyna á málin hér.
Mér líður rosalega vel hérna, er að bæta mig sem leikari og
vil sanna mig áður en ég kem heim. Mér hafa boðist verkefni
heima en ekkert orðið úr þeim enn.“
Dísa tekur undir það og reiknar út, með eilítið hrukkað
enni, að hún sé búin að búa í London meira og minna í níu
ár. „Mér finnst æðislegt að búa hérna og lifa þessu lífi, þótt
það komi stundum dagar þar sem mann langar að pakka
saman og fara heim þá hristir maður það af sér mjög fljótt.
En við höfum jú alltaf þann möguleika, að fara heim, ef við
gefumst upp á þessu harki.“
Fraus fyrir framan Kevin Spacey
Dísa vinnur á líflegum matsölustað í Covent Garden „til að
hafa einhverjar öruggar tekjur“ og Smári vinnur einu sinni í
viku á myndbandaleigu. „En það er nú aðallega til að geta
horft á fullt af bíómyndum ókeypis,“ segir hann og brosir
kankvís. Árið 2013 hefur byrjað vel hjá honum og segir
Smári að nú loksins sé hægt að tala um að hann sé í fullu
starfi sem leikari. „Það er búið að taka mig tvö ár að komast
á þann stað að fólk sé farið að hafa samband við mig að fyrra
bragði með verkefni.“ Innan skamms má meðal annars sjá
hann í breskum auglýsingum fyrir Adidas. Dísa lék nýlega í
þáttaröð sem brátt verður sýnd á National Geographic-
sjónvarpsstöðinni og las inn á heimildarmyndina Living with
Lava, um íslensk eldfjöll, sem vann nýlega til verðlauna á
kvikmyndahátíð í Kanada.
Bæði segja þau að London sé dýr borg fyrir neytendur
lista en þó sé hægt að finna ódýra leikhúsmiða eða komast á
fríar sýningar með réttu samböndunum. Aðspurð hvort þau
sitji um eða hafi hitt marga stórlaxa í bransanum, leikara og
leikstjóra, segja þau svo ekki vera, enda sé aðalmálið að
koma sér upp samböndum við „casting“ fólkið, þ.e. þá sem
haldi utan um ráðningarnar.
„Ég hitti samt Kevin Spacey einu sinni. Hann er mikill
aðdáandi leikhóps sem ég lék með eftir útskrift og í partíi
eftir eina sýninguna gaf hann mér gin og tónik, blikkaði mig
og sagði: „Nice job!“ en ég var alveg frosin og hafði ekki
rænu á að tala við hann!“ segir Dísa og hlær að minningunni.
Smári rifjar þá upp að hann hafi verið kominn ansi nálægt
því að leika í sjónvarpsauglýsingu fyrir FIFA-tölvuleikinn en
á endanum hafi annar hreppt hnossið. Smári, sem er mikill
fótboltaáhugamaður, fól andllitið í höndum sér þegar hann sá
auglýsinguna svo. „Sá sem fékk hlutverkið þurfti bara að
sitja á sófa við hliðina á Lionel Messi og spila við hann tölvu-
leik!“
Tæpur helmingur bekkjarins Íslendingar
Sesselía Ólafsdóttir, 26 ára, og Haraldur Ágústsson, 28 ára,
voru í sama bekk í ASAD (The Academy of Science of Acting
and Directing) þar sem þau námu leiklist og leikstjórn frá
2008-2012.
Sesselía: „Ég var í útlöndum og missti af inntökuprófunum
fyrir LHÍ og fór í staðinn í prufur sem ASAD hélt á Íslandi
en það voru alls fimm Íslendingar sem komust inn það árið,
sem var ágætis fjöldi í 17 manna bekk, sem fækkaði svo nið-
ur í ellefu reyndar.“
Haraldur hafði tvisvar sinnum reynt að komast inn í leik-
listarnámið í LHÍ, án árangurs, og var ákveðinn í að reyna í
staðinn að komast inn í erlendan skóla þegar prufurnar fyrir
ASAD voru haldnar. „Og svo þegar maður er búinn að vera
hérna í þrjú ár þá vill maður reyna sig hér fyrst, þótt í hug-
anum sé ég alveg jafn opinn fyrir því að vinna heima.“
Sesselía: „Já, ég vildi ekki fara strax heim og hugsa svo
„hvað ef?“ síðar meir. Það eru mörg tækifæri hérna og ef
maður er kominn með sambönd á annað borð er um að gera
að nýta þau!“
Sesselía og Haraldur leigja hús ásamt tveimur öðrum í
suðurhluta London og vinna við veisluþjónustu, barnapössun
og á skyndibitastað til að eiga fyrir húsaleigunni. Haraldur er
þó kominn með verkefni næsta mánuðinn við að leika í barna-
leikriti og Sesselía hefur verið við upptökur á kvikmynd, sem
hún mun fá borgað fyrir ef sýningarrétturinn selst. Haraldur:
„Þetta er að allt að mjakast, það þýðir ekkert að gefast upp
strax.“ Þau eru sammála um að öll verkefni hjálpi þeim við
að byggja upp reynslu og bæta sig sem leikarar, þótt náminu
sé lokið eru þau enn að læra. „Ég er til dæmis að læra alls-
konar sirkusatriði í þessu barnaleikriti, sem mun eflaust nýt-
ast vel í einhverju öðru síðar meir,“ bætir Haraldur við.
Skrifstofuvinna að hluta
Öll lýsa þau hinum hefðbundna degi leikarans sem nokkurs
konar skrifstofuvinnu. Þau þurfa að fara á netið á hverjum
degi og skoða þau verkefni sem eru í boði, sem eru auglýst á
sérstökum áskriftarsíðum, senda tölvupósta og sækja um.
Þau segja að á góðum degi sæki þau um allt af fimm verk-
efni. „Það detta inn fjölmörg verkefni á hverjum degi,“ segir
Smári. „Þótt samkeppnin sé mikil er markaðurinn einfaldlega
svo stór að það er alltaf eitthvað í gangi sem gæti hentað
þér.“ Þau segjast aldrei verða vör við að áhugi fólks minnki
þegar í ljós kemur að þau eru útlendingar. „Það virðist gera
okkur áhugaverðari ef eitthvað er,“ segir Sesselía. Hin sam-
sinna því og segjast hafa verið ráðlagt að draga fram sér-
stöðu sína, t.d. það að þau séu Íslendingar, til að standa upp
úr á einhvern hátt. Vissulega fái þau kannski frekar hlutverk
útlendinga, þ.e. ekki Breta, en þau geti líka lært ákveðna
hreima eftir handriti og með aðstoð talþjálfara, líkt og aðrir
leikarar og þá skipti uppruninn ekki máli.
Dísa Stefánsdóttir eða
Disa Stefans.
Smári Gunnarsson, öðru
nafni Smari Gunn.
Haraldur Ágústsson kallar
sig Harry August.
Sesselía Ólafsdóttir kallar
sig Sesselia Olafs.