Morgunblaðið - Sunnudagur - 14.07.2013, Blaðsíða 14

fyrstu verkin. Strax þá fann ég að ég vildi
segja sögur í gegnum tónlistina. Það var mín
aðferð við að skilja lífið. Ég varð yfir mig
heillaður af tónlist, hún varð eins og smyrsl
á djúpt sár. Meðan aðrir unglingar hlustuðu
á rokk og popp var ég að semja tónlist og
hlusta á H-moll messu Bachs. Orð urðu mér
innblástur og fyrsta skáldið sem töfraði mig
var Davíð Stefánsson. Davíð og Nína Björk
Árnadóttir standa mér enn í dag mjög nærri
og ég óska þess heitast af öllu að ég muni
einn daginn finna fleiri ljóðskáld sem standa
þeim jafnfætis hvað varðar sannfærandi frá-
sagnargáfu.“
Þú ólst upp í námunda við Skálholt, er það
ekki rétt?
„Ég ólst upp í Laugarási, þá í Bisk-
upstungum, á unglingsárunum og umhverfi
staðarins hafði mikil áhrif á mig. Hilmar Örn
Agnarsson, þá organisti í Skálholti, varð
áhrifavaldur í lífi mínu og ég á honum mikið
að þakka. Sautján ára gamall varð ég kirkju-
vörður í Skálholti, vann við það nokkur sum-
ur og kynntist þá tónskáldum og flytjendum
sem störfuðu á vegum Sumartónleika í Skál-
holti. Strax þá lét ég mig dreyma um að
verða staðartónskáld og sá draumur er loks-
ins orðinn að veruleika.“
Ógleymanlegt augnablik
Þú ert sprenglærður, lærðir bæði hér heima
og í Finnlandi og Eistlandi. Hvernig var það
nám?
„Ég fór í Menntaskólann að Laugarvatni
og þaðan í Tónlistarskóla Reykjavíkur,
Listaháskólann og Söngskóla Reykjavíkur.
Svo fór ég í framhaldsnám til Finnlands og
Eistlands. Í Listaháskólanum var mér aðal-
lega kennt að efast um sjálfan mig, sem var
erfitt en nauðsynlegt til að þroskast. Það
sama gerðist í akademíunni í Eistlandi, en
þar gekk efinn of nærri mér og að lokum
missti ég löngunina til þess að skrifa tónlist.
Það fór svo með árunum, að ég fór frá því
að vita hvað ég vildi gera en hafa ekki kunn-
áttu, yfir í það að hafa kunnáttuna en var
búinn að gleyma gleðinni og lönguninni við
það að vilja segja frá í tónum. Mér leið eins
og vofu en ég skildi ekki af hverju, því ég
hafði fengið svo góðar einkunnir.
Svo kom augnablikið þegar ég áttaði mig á
þessari stöðu. Ég dvaldi með félögum í viku
við Peipsi järv, sem er vatn við landamæri
Rússlands og Eistlands. Við vorum þarna við
vatnið ásamt fleira fólki, tunglið var fullt og
varðeldur var kveiktur. Fólk talaði saman og
kvöldið leið. Skyndilega stóð upp gömul
rússnesk kona og fór að syngja hástöfum og
dauðaþögn sló á hópinn. Ekkert nema snark-
ið í eldinum og þessi ótrúlega seiðandi rödd.
Það var greinilegt að hún hafði ekki lært
H
reiðar Ingi Þorsteinsson er
staðartónskáld í Skálholti og
tónleikar með trúarlegum
tónverkum hans eru haldnir
fyrir austan laugardaginn 13.
og sunnudaginn 14. júlí kl. 15. Það er söng-
hópurinn Hljómeyki sem flytur. Auk þess að
vera tónskáld er Hreiðar Ingi kirkjuvörður í
Hallgrímskirkju.
„Þegar Sigurður Halldórsson, listrænn
stjórnandi Sumartónleika í Skálholti, hafði
svo samband síðastliðinn október og spurði
mig hvort ég hefði áhuga á að vera staðar-
tónskáld sumarið 2013, gat ég ekki annað en
þegið boðið,“ segir Hreiðar Ingi. „Hvað gæti
verið betra fyrir sálina en að láta tuttugu
ára gamlan draum rætast?
Það var skilyrði að textinn við verk mín á
tónleikunum yrði á íslensku. Áður fyrr, þeg-
ar erlendir kórstjórar pöntuðu kórverk hjá
mér, þá settu þeir yfirleitt alltaf það skilyrði
að verkið mætti ekki vera á íslensku. Það
þótti mér alltaf miður, því íslenska tungan
veitti mér hvað mestan innblástur. En nú
skyldi allt saman vera sungið á íslensku!
Jafnvel þekktar latneskar bænir skyldi ég
finna á íslensku. Þegar betur var að gáð,
kom í ljós að öll Guðbrandsbiblía, frá árinu
1584, hafði nýlega verið færð inn á Veraldar-
vefinn og með því gat ég auðveldlega borið
saman gamlar og nýjar þýðingar og sparað
mér þannig mikla vinnu. Það kom mér á
óvart hversu mikinn innblástur ég fann frek-
ar í eldri þýðingunum og eftir nokkurra
mánaða grúsk leituðu óhjákvæmilega tónar
til hjartans, ryðgaða sköpunarhjólið fór hægt
að snúast.
Mitt í þessu ferli hafði Marta Guðrún
Halldórsdóttir, stjórnandi sönghópsins
Hljómeykis, samband og var mjög jákvæð
fyrir því að hafa nær alla dagskrána á ís-
lensku. Hún spurði hvort ég hefði ekki
áhuga á að skrifa messutónverk á íslensku
við þetta tækifæri. Það kom sér svo sann-
arlega vel, því ég hafði einmitt látið mig
dreyma um að skrifa messu á móðurmálinu,
ekki eingöngu til skilnings orðanna, heldur
vildi ég einnig velta fram þeirri spurningu
hvers vegna við þyljum upp þessi blessuðu
orð aftur og aftur í hverri sunnudagsmessu.
Og til þess að auka vægi þeirra ákvað ég
einnig að færa inn orð Jesú úr guðspjöll-
unum fjórum sem ég taldi persónulega vera
þess verð að hugleiða. Ég nefndi að lokum
tónleikana Að Jesú æðsta ein móðir glæsta,
því fyrri hluti dagsskrárinnar er helgaður
Jesú og sá seinni Maríu mey.“
Segi sögur með tónlist
Hvenær byrjaðir þú að semja tónlist?
„Um fjórtán ára aldur fór ég að skrifa
Finn
að ég er
í meðbyr
HREIÐAR INGI ÞORSTEINSSON ER STAÐARTÓNSKÁLD
Í SKÁLHOLTI OG KIRKJUVÖRÐUR Í HALLGRÍMSKIRKJU. Á
TÍMABILI MISSTI HANN TRÚNA Á GUÐ EN SVO
DREYMDI HANN MERKILEGAN DRAUM. Í VIÐTALI
RÆÐIR HANN UM TÓNLIST, AKADEMÍU OG TRÚ.
Kolbrún Bergþórsdóttir kolbrun@mbl.is
14 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 14.7. 2013
Svipmynd