Morgunblaðið - 24.08.2013, Blaðsíða 37

UMRÆÐAN 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 24. ÁGÚST 2013
„Allt of margir frí-
dagar kennara“ er titill
greinarinnar sem birtist
22. ágúst sl. á mbl.is og
er tilefni þess að ég
skrifa hér og nú. Þar
lýsir móðir grunn-
skólanemanda í Reykja-
vík hneykslan sinni yfir
því að á hverju ári séu
55 dagar sem ekki sé
kennt. Hún „kallar eftir
aukinni viðveru barna í grunnskólum
og telur óæskilegt að þau séu ein
heima heilu og hálfu dagana“. Ég veit
ekki hvaða dagar felast nákvæmlega í
þessari tölu, enda kemur það hvergi
fram í fréttinni, en mig langar að
varpa svolitlu ljósi á skipulag starfs
kennara í grunnskólum borgarinnar.
Í fyrsta lagi vinna flestir kennarar
100% vinnu, sérstaklega umsjón-
arkennarar. Í 100% starfshlutfalli
felst almennt 40 klst. vinnuvika.
Kennarar í 100% starfi vinna hins
vegar 42,86 stundir á viku skv. kjara-
samningum og vinna því 2,86 stund-
um meira en aðrir sem vinna 100%
starf. Það eru 11,44 klst. á hverjum
fjórum vikum sem kennarar vinna
umfram það sem almennt tíðkast fyr-
ir 100% starfshlutfall. Þetta þýðir í
stuttu máli að kennarar vinna á vet-
urna af sér þá frídaga sem þeir fá um-
fram það sem almennt tíðkast fyrir
fólk í 100% starfshlutfalli. Kennarar
fá því í raun ekki meira frí en annað
fólk, þó það virðist vera svo fyrir þeim
sem hafa ekki kannað málið nógu vel.
Í öðru lagi eru nokkrir frídagar
nemenda inni á kennslualmanakinu.
Athugið: frídagar nemenda. Á starfs-
dögum fara nemendur í frí, en það
gera kennarar ekki.
Slíkir dagar eru nýttir í
undirbúning kennslu
og ýmiss konar faglegt
þróunarstarf svo dæmi
séu nefnd. Vetrarfrí
eru vissulega frídagar
kennara, en skýringar
á þeim eru fyrrnefndar
42,86 stunda vinnuvik-
ur.
Í þriðja lagi eru
nokkrir dagar í ágúst,
fyrir kennslu, og í júní,
eftir skólaslit, sem
kennarar vinna ýmis verkefni sem
tengjast skólastarfinu en nemendur
tengjast ekki beint. Þessa daga
ganga þeir frá námsmati, skýrslum
og ýmiss konar skipulagsatriðum eft-
ir skólaárið (að vori) og undirbúa
komu nemenda í skólann á ný (að
hausti). Þessa daga sækja þeir jafn-
framt endurmenntun, en hún hlýtur
að teljast mikilvægur þáttur í starfi
kennara þar sem kennslu-, uppeldis-
og menntunarfræði er suðupottur
nýrra hugmynda og rannsókna fræði-
manna um allan heim og menntamál
eru í sífelldri þróun.
Í fjórða lagi er mikilvægt að átta
sig á því að skólar eru ekki barna-
gæsla. Vissulega þjóna þeir slíkum
tilgangi samhliða menntunarhlut-
verki sínu að vissu leyti, en það þýðir
ekki að hlutverk skólans sé að gæta
barna. Íslensk börn ganga í skóla til
að fá menntun. Til að menntun sé góð
þurfa kennarar svigrúm til að skipu-
leggja gott skólastarf. Það gerist ekki
af sjálfu sér. Þeir þurfa tíma til und-
irbúnings og endurmenntunar. Það
er bara svo einfalt.
Í fimmta lagi leyfi ég mér að efast,
og það stórlega, um að sumarfrídagar
í skólastarfi hafi nokkuð með kenn-
arana að gera. Það kostar peninga að
reka skóla og að loka þeim hreinlega í
tvo mánuði á ári hlýtur að spara um-
talsverðar fjárhæðir.
Umræða um menntamál hefur ver-
ið af skornum skammti, því miður,
þar til nú. Ég fagna auknum áhuga
síðastliðna mánuði á þessu málefni og
veit að það gera flestir innan mennta-
kerfisins. Umræðunni þarf þó að lyfta
á hærra plan svo hún skili okkur ár-
angri. Að flagga fölskum fyrirsögnum
og ýktum fullyrðingum í fjölmiðlum
er ekki vænleg leið til árangurs, enda
er umræðan með því afvegaleidd og
missir marks.
Við skulum muna að kenn-
arastéttin er fjölmenn og hana skipar
fagfólk með háskólagráður, núorðið
af meistarastigi. Þetta fólk á skilið
sömu virðingu og aðrir í íslensku at-
vinnulífi. Þannig verður að teljast lág-
mark að fólk kynni sér kjarasamn-
inga kennara áður en það tjáir sig um
þá opinberlega. Samningana má
finna á heimasíðu Kennarasambands
Íslands,www.ki.is.
Að lokum vil ég bjóða alla kennara
og nemendur velkomna aftur til
starfa og óska þeim velfarnaðar á
komandi skólaári.
Kennarar og frí
Eftir Ingu Kristínu
Skúladóttur »Kennarar í 100%
starfi vinna hins
vegar 42,86 stundir á
viku skv. kjarasamn-
ingum og vinna því 2,86
stundum meira en aðrir
sem vinna 100% starf.
Inga Kristín Skúladóttir
Höfundur er fv.grunnskólakennari
og trúnaðarmaður.
Á síðustu árum hef-
ur rutt sér til rúms hér
hreint furðuleg ónátt-
úra sem felst í því að
veiða lax og sleppa
honum svo aftur. Nú er
svo komið að reglur
margra laxveiðiáa eru
þannig að það er mjög
takmarkað hvað má
drepa af því sem veitt
er, ef þá eitthvað.
Hverslags ónáttúra er það að hafa
áhuga á að eyða tugum eða hundr-
uðum þúsunda króna og mörgum
klukkutímum í að veiða fisk í þeim
eina tilgangi að kvelja hann? Eru
dýraverndunarsamtök sátt við
þetta? Þetta er jafn tilgangslaust
eins og að fara á gæsa- eða rjúpna-
skytterí með „paintball“ byssu.
Þessi ónáttúra er nú þess valdandi
að fjöldi veiðimanna er hættur að
komast til veiða í uppáhalds ánum
sínum, því hvaða veiðimaður með
reisn lætur bjóða sér
þessi niðurlægjandi
býti? Ég hef flaggað
þessu viðhorfi við
nokkra og margir eru
sammála. Aðrir benda
á að mig vanti ekki
neinn mat og þess
vegna sé óþarfi hjá mér
að drepa fiskinn. Þessi
rök eru fáránleg. Það
vita það allir sem hafa
yfirleitt einhvern snefil
af veiðináttúru að sá
lokahnykkur sem fylgir
veiðum sem felst í því að drepa
bráðina að viðureign lokinni, koma
með hana heim til að geta borið á
borð fyrir fjölskyldu og vini, er jafn
mikilvægur og veiðin sjálf, und-
irbúningur að henni og tilhlökkunin í
aðdragandanum.
Einhverjir telja að þessi veiði-
aðferð muni tryggja betur sjálf-
bærni laxveiðiánna en það er ekki
rétt. Það veiðist ekkert meira í ám
sem nú gera kröfu um að fiski sé
sleppt en veiddist þar áður en sú
regla var upp tekin. Svo segja a.m.k.
fræðimenn sem skoðað hafa þessi
mál.
Ég skora á veiðiréttareigendur,
veiðifélög og leigutaka að snúa þess-
ari öfugþróun við. Við státum okkur
af því að vera harðgerð veiðimanna-
þjóð norður í höfum. Stöndum þá við
það og veiðum eins og menn og ber-
um þannig heilbrigða og eðlilega
virðingu fyrir náttúrunni. Látum
það a.m.k. vera valkvætt hvort menn
sleppa fiskinum eða ekki.
Eftir Helga
Jóhannesson
Helgi Jóhannesson
»Hverslags ónáttúra
er það að hafa áhuga
á að eyða tugum eða
hundruðum þúsunda
króna og mörgum
klukkutímum í að veiða
fisk í þeim eina tilgangi
að kvelja hann?
Höfundur er náttúruunnandi.
Ónáttúra náttúruunnandans
Rauðagerði 25 · 108 Reykjavík · Sími 440 1800 · www.kaelitaekni.is
Okkar þekking nýtist þér
• Mylur alla ávexti, grænmeti
klaka og nánast hvað sem er
• Hnoðar deig
• Býr til heita súpu og ís
• Uppskriftarbók og
DVD diskur
fylgja með
Lífstíðareign!
Tilboðsverð kr. 106.900
Með fylgir Vitamix sleif
drykkjarmál og svunta
Fullt verð kr. 125.765
Meira en bara
blandari!
ÓÐINSGÖTU 4 - 101 REYKJAVÍK - SÍMI 570 4500
fastmark@fastmark.is - www.fastmark.is
Jón Guðmundsson, lögg. fastsali. Guðmundur Th. Jónsson, lögg. fastsali.
FASTEIGNA-
MARKAÐURINN
Funkishús í Þingholtunum
400 fm. einbýlishús/atvinnuhúsnæði á þessum
eftirsótta stað við Sóleyjargötu. Húsið er steinsteypt,
byggt árið 1933 og er teiknað af Einari Sveinssyni
arkitekt. Upprunalegur stíll er enn til staðar s.s. fiska-
parket á stofum, innbyggðar bókahillur og arinn. Fyrir
liggja teikningar með örfáum breytingum sem skipta
þó sköpum með tilliti til nútímaþarfa. Stór gróinn
garður. Stórkostlegt útsýni.
Eignin er laus til afhendingar við kaupsamning.
Sjón er sögu ríkari.
Sverrir Kristinsson, lögg. fastsali
Skelfing er nú alltaf
skemmtilegt og
ánægjulegt að ganga
Laugaveginn. Alltaf
eitthvað skemmtilegt
að sjá þar, fullt af fal-
legum og vel við-
höldnum húsum svo ég
tali nú ekki um þá
miklu fjölbreytni sem
er í mannfólkinu sem
labbar þennan góða
veg.
Í dag var sérlega skemmtilegt að
sjá allar þær flottu „drossíur“ sem
óku Laugaveginn. Ég hefði til dæm-
is þorað að sverja fyrir það að á Ís-
landi öllu væru ekki svona margir
„kátiljákar“ eins og raun ber vitni.
Það var ekki bara ég sem stóð, nærri
slefandi af hrifningu, og dáðist að
þessum fína flota, heldur stóð allur
fjöldinn af fólki og horfði á þessa dá-
semd. Ég hefði haldið að hér væri
um meðlimi Fornbílaklúbbsins að
ræða og hafi þeir þökk fyrir. Mín
klukkutíma ganga upp á Hlemm og
til baka tók 90 mínútur í stað venju-
lega 60 mínútna og var aukatím-
anum vel varið.
Ég hef oft verið á Kúbu og dáðst
að því hversu lengi þeir geta haldið
þessum gömlu amerísku „drossíum“
sínum gangandi og oft talið að það
væri þjóðráð að flytja
nokkra bifvélavirkja
þaðan til Íslands til að
lappa upp á okkar
gömlu bíla, en nú veit
ég að við höfum enga
þörf fyrir þá því okkar
fínu drossíur bera þess
vitni að við erum fær
um að passa þessi djásn
hjálparlaust.
Það olli mér hins-
vegar miklum von-
brigðum að ekkert er
farið að laga til í kringum gosbrunn-
inn á Ingólfstorgi, eins og þetta gæti
verið falleg perla í miðbænum. Eina
gáfulega skýringin sem ég get gefið
mér á þessu er að forráðamenn
borgarinnar lesi ekki Moggann og
hafi þess vegna ekki hugmynd um
ástandið þarna. Væri nú ekki hægt
að senda þeim nokkur eintök svo
þeir átti sig betur á því sem er að
gerast í borginni?
Með bestu kveðju.
Laugavegurinn
og fleira
Eftir Heiðar Róbert
Ástvaldsson
Heiðar Ástvaldsson
» Alltaf eitthvað
skemmtilegt að sjá
þar, fullt af fallegum og
vel viðhöldnum húsum
og fjölbreytt mannfólk.
Höfundur er danskennari.