Morgunblaðið - 25.10.2014, Síða 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. OKTÓBER 2014
Steingrímur Lárusson,
frændi minn, er fallinn frá eftir
erfið veikindi. Hann hóf ungur
búskap við hlið föður síns Lár-
usar Steingrímssonar og Sig-
urðar bróður síns, en Sigurður
lést fyrir nokkrum árum. Hjón-
in Steingrímur og Anna Hildur
Árnadóttir ráku myndarbú al-
veg fram á síðustu ár, eða þar
til þau urðu að bregða búi
vegna veikinda Steina. Hörgs-
landskot á Síðu hefur alltaf átt
sérstakan sess hjá mér og fjöl-
skyldu minni. Þar fæddist föð-
uramma mín, Sigríður Stein-
grímsdóttir, og þar ólst upp
faðir minn Hörður Lorange
með móður sinni fyrstu æviárin
umvafinn frændfólki sínu, en
Steini og faðir minn voru systk-
inabörn. Foreldrar Lárusar,
föður Steingríms og Sigríðar,
ömmu minnar, voru Steingrím-
ur Steingrímsson og Margrét
Unadóttir. Þau settust að í
Hörgslandskoti á Síðu um alda-
mótin 1900.
Snemma á unglingsárum
gerðist ég kaupamaður í Hörgs-
landskoti hjá Steina og Önnu
fyrir tilstuðlan föður míns.
Margs er að minnast þau fjögur
sumur sem ég var í sveit í
Kotinu. Margar góðar minning-
ar á ég frá þessum tíma og þar
leið mér alltaf vel. Steini kenndi
mér um gildi vinnunnar og hef
ég búið að því síðan. Af honum
lærði ég um gildi góðrar „heim-
ildavinnu“ því þegar ákveðnir
aðilar sögðu krassandi sögur við
matarborðið þá spurði hann að
bragði: „Hver sagði þér?“ Og ef
„heimildamanns“ var ekki getið
þá vissu menn hvaða trúnað
ætti að leggja í söguna. Það
heilræði Steingríms í fjármálum
hefur reynst mér vel að ætla
tekjur alltaf minni, en ætluð
gjöld hærri.
Steingrímur var gegnheill
sjálfstæðismaður og þegar for-
ystumenn flokksins vísiteruðu
þá var Hörgslandskot á Síðu
fastur áningarstaður. Honum
var treyst til trúnaðarstarfa af
sveitungum sínum en hann var í
áratugi hreppstjóri í hinum
gamla Hörgslandshreppi auk
fjölda annarra trúnaðarstarfa
sem honum voru falin. Búskap-
ur í Hörgslandskoti var til mik-
illar fyrirmyndar í búskapartíð
hjónanna Steingríms og Önnu,
en þar var stundaður blandaður
og hefðbundinn búskapur
lengst af með sauðfé, kýr og
hross. Í Búnaðarriti má lesa um
margan verðlaunahrútinn frá
Hörgslandskoti sem tók þátt í
hrútasýningum. Þá voru margir
bikararnir fyrir úrvalsmjólk
sem mjólkurframleiðsla þeirra
hjóna hlaut í gegnum árin.
Steingrímur var bóndi af líf og
sál, og þess sáust merki í bú-
störfum, í umönnun bústofns og
öllu ræktunarstarfi. Steingrím-
ur var ekki maður margra orða,
en hann var gegnheill heiðurs-
maður og mátti ekki vamm sitt
vita.
Alla tíð var mikill samgangur
milli fjölskyldu minnar og fjöl-
skyldu Steina og Önnu, og leið
vart það sumar sem ekki var
farið í Kotið. Þær voru ófáar
ferðirnar austur þar sem var
tekið til hendinni í sauðburði
Steingrímur
Lárusson
✝ SteingrímurLárusson
fæddist á Hörgs-
landskoti á Síðu í
Vestur-Skaftafells-
sýslu 5. maí 1933.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu Eir í
Grafarvogi 17.
október 2014.
Útför Steingríms
var gerð frá Árbæj-
arkirkju 24. októ-
ber 2014.
eða öðrum sveita-
störfum og alltaf
kom maður endur-
nærður til baka.
Ég kveð Steina
frænda minn með
söknuði og þakk-
læti fyrir liðna tíð.
Við hjónin sendum
Önnu, Lilju, Jó-
hönnu og fjölskyld-
um þeirra innilegar
samúðarkveðjur.
Jón Baldur Lorange.
Nú er frændi minn og hinn
mikli höfðingi Steingrímur Lár-
usson frá Hörgslandskoti fallinn
frá. Ég varð þeirra forréttinda
aðnjótandi að fá að vera í sveit
hjá Önnu og Steina í ein fimm
sumur. Fyrstu minningar mínar
frá Kotinu voru þegar ég fór í
sumarleyfisferðir með mömmu
og pabba í sveitina, þvílík æv-
intýri fyrir lítinn polla. Kýrnar,
kindurnar, hestarnir, hundarnir
og þá sérstaklega hann Lappi,
snúðarnir hennar Önnu, mjólkin
beint út mjólkurkælinum, al-
gjört ævintýri fyrir lítinn pjakk.
Ég var ansi stoltur þegar ég var
10 ára og Anna og Steini buðu
mér að koma til sumardvalar í
Kotið. Ég fékk hina virðulegu
nafnbót kúasmali. Sumrin í
Kotinu urðu fimm og einnig fór
ég margar ferðir með Lilju og
Jóhönnu yfir vetrartímann, eins
oft og ég mátti. Minningarar eru
margar, ferðir upp í heiði til að
smala og rýja, fyrsti aksturinn
með Önnu á traktornum, sund-
sprettir í Hundafossi, príl í
klettum sem var reyndar harð-
bannað, álfasögurnar í Gosutind-
um, allur heyskapurinn, langir
og skemmtilegir dagar þegar
verið var að bagga og koma öllu
í hús. Eftir langa vinnudaga,
sem líklega yrðu ekki samþykkt-
ir í vinnulöggjöf EU í dag, var
yndislegt að koma inn á kvöldin
og fá snúð með mjólk eða þá
vatnsglas, en vatnið í Kotinu
finnst mér vera það besta í
heimi. Alltaf var gott að leggjast
á koddann eftir gott dagsverk.
Minningarar eru ótalmargar og
ylja mér um hjartarætur.
Þessi ár í Kotinu mótuðu mig
mikið, styrktu og hafa hjálpað
mér mikið í lífinu. Þarna lærði
ég að vinna. Ég lít með gleði um
öxl og þakka fyrir að hafa
kynnst Steina og verið undir
hans handleiðslu öll þessi ár.
Duglegri mann var varla hægt
að finna og alltaf var hann tilbú-
inn að hjálpa drengnum sem
kannski kunni ekki allt til að
byrja með en vonandi kom það
eitthvað með tímanum.
Megir þú hvíla í friði.
Önnu, Lilju, Jóhönnu og fjöl-
skyldum þeirra votta ég mína
dýpstu samúð. Kveðja,
Kristján (Stjáni).
Þegar mér bárust
fréttir af andláti
Auðuns föðurbróður míns þá var
það fyrst og fremst söknuður sem
fyllti hug minn. Ekki sorg, því
Auðunn var orðin aldraður maður,
þrotinn að kröftum og farinn að
þrá hvíldina.
Eftir nána samveru við frænda
minn og fjölskyldu hans hátt í 60
ár er svo margs að minnast. Ég
var ekki nema 6 ára gamall þegar
ég var sendur í sveit til hans norð-
ur í Vatnsdal, þar sem ég, í fjölda
mörg ár, leit á Marðarnúp sem
mitt annað heimili og uppeldis-
stöðvar.
Þau forréttindi hafði ég að á
mig var litið sem einn af fjölskyld-
unni, konu hans Þorbjörgu sem
uppeldismóður mína og börn
þeirra sem systkini mín. Dvöl mín
á Marðarnúpi, samveran við Auð-
un og fjölskylduna og sveitastörf-
in höfðu mikil áhrif á mig í uppeld-
inu, mótuðu mig og skoðanir
mínar fyrir lífstíð. Fyrir það fæ ég
seint fullþakkað.
Fyrstu minningarnar af
frænda mínum eru við 4-5 ár aldur
þegar hann kom suður og gisti hjá
foreldrum mínum. Man ég að ég
sat á hnjánum á honum og við
röbbuðum saman og sýnir það
sem oft kom fram, hvað hann var
barngóður og tilbúinn að gefa
ungviðinu sinn tíma.
Fljótlega eftir að ég fór að vera
í sveit á Marðarnúpi tók Auðunn
við búi eftir foreldra sína. Naut ég
alls þess sem dagleg störf bónd-
ans bjóða upp á, nálægðarinnar
við skepnurnar, sauðburðarins,
heyannanna, smalamennskunnar
og þess frjálsræðis sem fögur
sveit býður upp á. Að vakna á
morgnana þegar sólin er nýfarin
Jón Auðunn
Guðjónsson
✝ Jón AuðunnGuðjónsson
fæddist á Blönduósi
17. desember 1921.
Hann lést 23. sept-
ember 2014.
Útför Auðuns fór
fram frá Lágafells-
kirkju 30. sept-
ember 2014.
að ylja grund, sækja
kýrnar og koma svo
inn í bæ og fá heitan
hafragraut og súrt
slátur hjá Þorbjörgu
eru minningar sem
ég vildi ekki skipta á
við nokkurn mann.
Á sunnudögum
fengum við krakk-
arnir reiðhestana
lánaða og fórum á
milli bæja. Alltaf
kom frændi upp í réttina og gætti
þess að allt væri í lagi áður en farið
var af stað, hvort hnakkar sætu
rétt, gjarðir væru vel spenntar og
kverkólar hertar.
Þegar riðið var af stað kom allt-
af sama kveðjan „Farið varlega og
þið rétt ráðið ef þið komið háls-
brotin heim.“ Á þeim tíma hugsaði
ég oft hve skömmustulegur ég
yrði ef ég kæmi nú heim með
hausinn dinglandi á herðunum.
Auðunn kunni vel að stjórna
sínu liði til vinnu, oft fylgdi því há-
vaði ef maður gerði eitthvað vit-
laust en líka hrós ef vel var gert.
Það hrós sem ég hef metið mest
í lífinu kom frá honum og var ákaf-
lega einfalt: „Þú getur svo sann-
arlega setið hest strákur.“ Þá var
ég 12 ára gamall og við tveir í elt-
ingarleik frammi á fjalli við stóð-
hross.
Pólitíkin var mikið rædd á
heimilinu. Auðunn hafði ákveðnar
skoðanir sem maður drakk í sig og
margt timburverkið í fjárhúsun-
um fékk að kenna á vasahnífnum
eða málningarpenslinum þar sem
X-D var forskriftin.
Ég var svo gæfusamur að geta
kvatt frænda minn hinstu kveðju
sama dag og hann andaðist. Þar
sem ég stóð við rúmgaflinn hans
kom upp í huga mér mynd af ung-
um strák, burstaklipptum, í
gúmmískóm, haldandi á slitinni
ferðatösku. Á móti honum kemur
maður, brosandi og með útbreidd-
an faðminn og segir: „Komdu sæll,
Eiður minn, við eigum eftir að
eiga frábært líf saman.“
Takk fyrir allt, frændi minn, og
góða ferð.
Eiður.
Snemma árs
birtist Alma á
heimilinu, glaðleg í fasi og hisp-
urslaus. Vera má að hún hafi
verið ung að árum, en augljóst
var að sjálfri þótti henni hún
vera talsvert eldri – og það þótti
okkur líka. Hún var jákvæð og
bjartsýn og hafði stóra drauma
um framtíðina; vissi vel að þegar
hún yrði „stór“ kæmi það í
hennar hlut að hjálpa þeim
ógæfusömu börnum sem hefðu
ráfað út af hinum gullna með-
alvegi. Fyrst myndi hún mennta
sig á Íslandi, en eftir það yrði
hún svo líklega að sækja sér sér-
menntun erlendis. Hún hafði
ákveðnar hugmyndir um þau fé-
lagslegu úrræði sem þyrftu að
Alma Maureen
Vinson
✝ Alma Maureenfæddist í
Reykjavík 7. októ-
ber 1998. Hún lést á
heimili sínu 3. októ-
ber 2014.
Útför Ölmu fór
fram frá Hjalla-
kirkju í Kópavogi
20. október 2014.
vera í boði fyrir ís-
lenska unglinga, og
úr þessu vildi hún
bæta. Hún hafði
stóra drauma.
Allir sem þekktu
Ölmu hljóta að hafa
séð hversu mikið
var spunnið í hana,
ekki einungis var
hún hlýleg mann-
eskja, heldur einnig
hæfileikarík. Hún
söng, og söngur hennar kom við
hjartað í þeim sem á hlýddu –
ekki vegna þess að hún hefði
einstaka rödd, sem hún vissu-
lega hafði, heldur vegna þess að
hún söng af tilfinningu og djúp-
um skilningi þess sem þekkir líf-
ið, þjáningar þess og bresti
mannanna.
Fyrir okkur er Alma eins og
fiðrildi sem kom og fór, og
gladdi með nærveru sinni. Við
erum þakklát fyrir að hafa
kynnst henni og minnumst
hennar með ástúð og hlýju. Mik-
ill er missir þeirra sem elskuðu
hana.
Jónas Orri og fjölskylda.
önnumst við alla þætti
þjónustunnar
Þegar
andlát ber
að höndum
Með virðingu og umhyggju að leiðarljósi
Vesturhlíð 2 - Fossvogi - Sími: 551 1266 - www.utfor.is
Við þjónum allan sólarhringinn
Elín Sigrún Jónsdóttir
framkvæmdastjóri
Ellert Ingason
útfararþjónusta
Þorsteinn Elísson
útfararþjónusta
Hugrún Jónsdóttir
útfararþjónusta
Ísleifur Jónsson
útfararstjóri
Jón G. Bjarnason
útfararþjónusta
Guðmundur Baldvinsson
útfararþjónusta
Frímann Andrésson
útfararþjónusta
Útfararþjónusta
Hafnarfjarðar
Sími: 565-9775
www.uth.is. uth@simnet.is.
Við sjáum um alla þætti útfararinnar.
Seljum kistur,krossa og duftker hvert
á land sem er.
Persónuleg þjónusta.
Stapahrauni 5 Hafnarfirði.
✝
Elskuleg móðir mín,
INGIBJÖRG SIGRÍÐUR
SIGURÐARDÓTTIR
Inga frá Sauðhaga á Völlum,
lengst af búsett á heimili sínu að
Laufskógum, Hallormsstað,
lést á hjúkrunardeild Heilbrigðisstofnunar
Austurlands, Egilsstöðum, miðvikudaginn 22. október.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Magnús Ólafsson.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
INGA HALLDÓRA JÓNSDÓTTIR,
Merkurgötu 7,
Hafnarfirði,
sem lést sunnudaginn 19. október,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju
miðvikudaginn 29. október kl. 13.00.
Rebekka Árnadóttir,
Jóhanna Axelsdóttir,
Kolbeinn Árnason, Hjördís Sigurbjörnsdóttir,
Ragnar Árnason,
barnabörn og langömmubörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar og
tengdamóðir, amma og langamma,
LILLÝ O. GUÐMUNDSDÓTTIR,
Möðrufelli 15,
Reykjavík,
sem lést þriðjudaginn 21. október,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 29. október kl. 13.00.
Gunnar Páll Ingólfsson,
Laufey I. Gunnarsdóttir, Guðmundur K. Snæbjörnsson,
Sigurður Á. Gunnarsson, Rebecca Yongco,
Arnar Freyr Gunnarsson, Sigurbjörg Alfreðsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÞORSTEINN GEIRSSON
frá Reyðará,
lést á Hjúkrunarheimili Suðausturlands
aðfaranótt föstudagsins 24. október.
Geir Þorsteinsson,
Gunnar Bragi Þorsteinsson,
Guðbrandur Ragnar Jóhannsson,
tengdadætur, barnabörn og barnabarnabörn.